بعد از درگیری 19 فروردین در اشرف و کشته شدن تعدادی دیگر از اعضای فرقه رجوی باید اظهار کرد که این فاجعه به خواسته شخص رجوی فریبکار بوده است تا دوباره بتواند با ریخته شدن خون اعضا در اشرف و با مظلوم نمایی به حیات ننگین خودش ادامه دهد.
آیا با توجه به تجربه تلخ درگیری های دو سال قبل (6 و 7 مرداد 88) امکان جلوگیری از این خونریزی توسط مسئولین فرقه در اشرف نبوده است؟
آیا درگیر نمودن اعضا با نیروهای حفاظت عراقی به منظور بقا در اشرف به معنی امضا قتل آنان نمی باشد؟
با گذشت یک سال و اندی از حضور خانواده ها در جلوی درب اشرف برای ملاقات با عزیزانشان، تنها این رجوی فریبکار بوده که اجازه نمی داده این ملاقات انجام شود و با انواع فریبکاری می خواست که اعضای خود را در مقابل خانواده ها قرار دهد و با انواع توهین ها و ناسزا گفتن سعی می کرد که حتی برای یک ساعت هم این ملاقات ها انجام نشود. مگر خواسته خانواده ها با عزیزانشان چه بوده که این گونه رجوی فریبکار واکنش نشان می داده و سعی می کرده که این ارتباط قطع شود؟
حتی در این اواخر رجوی سعی کرده به بهانه های مختلف با خانواده های چشم انتظار پشت سیم خاردار قرارگاه درگیری های فیزیکی ایجاد کند و سعی داشته با پرتاب سنگ و ادوات دست ساز همچون تیروکمان و… این فضا را مسموم کرده تا خانواده ها از عزیزانشان بیزار شوند و از طرفی هم با چنگ و دندان نشان دادن به نیروهای عراقی سعی می کردند عقده و کینه رهبران خود را نسبت به استقامت و پایداری خانواده در اطراف اشرف را نشان دهد.
رجوی خائن که خوب اطلاع دارد هرگونه ملاقات اعضا با خانواده به منزله فروپاشی تشکیلات رجوی در اشرف است به ترفندهای مختلف حاضر به انجام ملاقات نشده و آنان را مزدوران جمهوری اسلامی می نامید.
همانطوری که تمامی جدا شده گان بارها عنوان نمودند که رجوی تروریست برای بقای فرقه خود نیاز به ریختن خون حتی ریختن خون اعضا خود دارد تا به حیات ننگینش ادامه دهد اینبار نیز همانند سال 88 با درگیر نمودن اعضای اسیرش با نیروهای حفاظتی عراق تعدادی را به کشتن داده تا تن به جمع شدن قرارگاه اشرف ندهد چون خوب می داند که در صورت جمع شدن قرارگاه نابودی فرقه وی را به همراه دارد.
از طرف دیگر می توان انگشت اشاره را به سوی مجامع بین المللی و سازمانهای حقوق بشری و از جمله سازمان یونامی در عراق نشانه رفت چون در طول یک سال و اندی تحصن و حضور خانواده ها در جلوی درب اصلی اشرف و تردد مسئولین یونامی به داخل قرارگاه و درخواست خانواده ها از آنان چه بصورت کتبی و کلامی برای ملاقات با عزیزانشان در اشرف هیچ گونه اقدامی عملی صورت نداده اند و صرفا نظاره گر زجه و ناله پدران و مادران پیر در جلوی درب اشرف بودند ولی متاسفانه امروز بعد از کشته شدن تعدادی از اعضای اسیر فرقه در اشرف به دنبال راه حلی مسالمت آمیز و پایدار!!! می گردند.
همانطوری که مکررا اعلام نمودیم که رجوی تمایل به ریختن شدن خون اعضای خود دارد تا به حیات سیاسی خودش ادامه دهد معتقدیم که کماکان نمایندگان یونامی در عراق و نمایندگان صلیب سرخ می توانند با دخالت جدی در این مسئله با مجاب کردن مسئولین فرقه برای تعیین تکلیف نهایی و جمع شدن قرارگاه اشرف به صورت مسالمت آمیز جلوی خونریزی بیشتری را بگیرند.