عده معدودی از پارلمانترهای خارج از گردونه اروپا که انسانیت را با مقداری ناچیز دلار عوض کرده اند در روزهای گذشته متنهای دیکته شده را که سران جنایتکار فرقه نتوانسته اند به طور آشکار آن را بیان کنند حمایت کرده و بقول خودشان آنرا تائید کردند.
اگر با نگاهی اصولی به این مقوله بنگریم می بینیم که فرقه مجاهدین از روزهایی که شعارهایی برای ماندن در عراق سر می دادند و می گفتند که اگر جان ما را بگیرند خاک نفرین شده اشرف را پس نمی دهیم و بعد از آن نیز محاصره پادگان نظامی اشرف توسط نیروهای عراقی برای باز پس گیری خاک تصرف شده توسط مجاهدین و تبدیل آن به اردوگاه عراق جدید از کارهای انجام شده توسط ارتش عراق بود که این عملیات افکار پلید سران جنایتکار را سرکوب کرده بود، طوریکه با برنامه های از قبل طراحی شده درگیری بین افراد ناراضی خود و نیروهای پلیس عراق ایجاد کردند که از این اعمال شیطانی خود چند هدف را دنبال می کردند که یکی از آنها از سر راه برداشتن افراد ناراضی بود که باعث ریزش تعدادی از اسیران دربند رجوی شده بود و از طرف دیگر چون دولت عراق و مردم آن کشور از حضور جنایتکارانی که هموطنانشان را قتل عام کرده بودند به تنگنا آمده بودند و با حضور گسترده خود در پشت درب ورودی اردوگاه عراق جدید آشکارا این موضوع را ثابت کردند که تحمل ماندن فرقه مجاهدین را در کشور خود ندارند و به آن اعتراض می کردند و در این بین سرکرده این جنایتکاران باید دلیلی برای برون رفت از این همه مشکلات را پیدا می کرد که بهتر دید با درگیر کردن افراد ناراضی و به کشته دادن آنها این روزنه را برای خود ایجاد نماید و از این طریق مظلوم نمایی کند و چه بهتر که چند نفر از پارلمانترهای از کار کنار کشیده که با حقوق بازنشستگی دوران پیری خود را سپری می کنند، با دلارهایی که از خون فرزندان خانواده های داغدیده از این فرقه جمع آوری شده چند سطر متن را که طراحی شده مجاهدین بود امضاء کنند و یک ساعت برای این کار خبیثانه وقت صرف کنند و از فرقه ای حمایت نمایند که هیچ ارزشی برای انسانیت قائل نیست و دشمن سرسخت بشریت می باشد.
خانواده های آسیب دیده از فرقه مجاهدین استان گلستان که فرزندان آنها در پیش این شیاطین اسیر می باشند، این حرکت تعداد معدودی از پارلمانترهای بازنشسته اروپایی را محکوم نموده و به آنها پیام می دهند که در انتخاب راه خود دقت بیشتری داشته و با اعمال خود از تروریست هایی که شناخته شده می باشند حمایت نکنند و اگر می توانند آن جنایتکاران را در کشور خود جا دهند و آنهم نه به صورتی که یک پادگان نظامی تشکیل دهند!