ملاقات پشت دیوار اشرف – قسمت پنجم

بعد از حکم سنگسار خانواده ها جدیدترین حکم رجوی: حبس ابد در اشرف!
رجوی بهتر از همه میداند که پایان عمر اشرف، آغازی است برای مجازات خودش. تقریباً در تمامی پیامچه هایش بر لزوم حفظ اشرف تاکید مکرر کرده و می کند. چرا که، بر فرض اگر 3/2 اعضا در اشرف قربانی شوند اولاً 3/1 نیروهای باقی مانده نیروهایی خالص است که گفته جلو نروند و خود را زنده نگه دارند، ثانیاً خونهای ریخته شده سپری است که پشت آن می شود ژستهای حقوق بشری و مظلومانه دروغین گرفت.
پس حیات ننگین رجوی در گرو حیات اشرف و خونهای اشرفیان است. هر چقدر بیشتر خون ریخته شود، رجوی بیشتر استحکام خواهد یافت و عکس این قضیه نیز صادق است.
بیایید فرض کنیم دولت عراق اجازه داد تا ابد اشرف باقی بماند و نفرات در آن باقی بمانند، آیا این خبر خوبی است برای اشرفیان، ارتشی که نه سلاح دارد و نه رهبری پاکباخته و نه یک ایدئولوژی رهایی بخش، چه مشکلی را می تواند از خلق خود حل کند، مگر زمانیکه سلاح بود وهمه چیز مهیا بود رجوی چه راندمانی داشت؟
رجوی خود را از سال 64 با ورود به عراق سوزاند، رجوی از وقتی به عراق رفت مارک "خائن" را حتی ازسوی بهترین طرفدارانش نیز خورد و منفور عام و خاص گشت.
همه بخوبی میدانند که رجوی هیچ حمایت مردمی را بهمراه ندارد، یک فرد آبرو باخته و بی اعتبار و رسواست.
چرا در اشرف باید بهر قیمت ماند؟ این سئوالی است که این روزها تمامی ساکنان اشرف با آن دست بگریبان هستند و البته جوابی منطقی و قانع کننده برای آن وجود ندارد.
حبس ابد در اشرف فقط روز بروز تعداد موهای سفید اعضای رجوی را زیاد می کند و بس. دولت آمریکا نیز دیگر ازرجوی دست کشیده و او را تنها گذاشته است، وزارت امور خارجه آمریکا بر خلاف جناح های نظامی و پنتاگون، مخالف بازی دادن رجوی درهر گونه معادله سیاسی است و این گروه سرگردان در بیابانهای عراق را ول کرده است جلوی تیر و تفنگ عراقی ها و اکراد. پس فرار از اشرف یعنی نجات جان خود از چنگال رجوی و کسانی که می خواهند کینه خود را از رجوی با کشتن پیروان او تلافی کنند. بیایید به کمک بیگناهانی بشتابیم که گرفتار چنگالهای خونین رجوی در زندان اشرف شده اند.
به امید رهایی تک تک قربانیان اشرف