نامه بنیاد خانواده سحر به دبیر کل ملل متحد آقای بان کی مون دبیر کل محترم ملل متحد در دهمین سالگرد فاجعه عظیم تروریستی در آمریکا، که محصول عملکرد یک فرقه مخرب کنترل ذهن تحت نام اسلام بود، از جانب خانواده های اسیران گرفتار در پادگان فرقه ای اشرف و رهاشدگان فرقه مخرب و کنترل ذهن رجوی، مایلیم مطالب زیر را به اطلاع شما و عموم فعالان حقوق بشری و سازمان های بین المللی برسانیم. بر اساس اطلاعات بدست آمده از درون پادگان اشرف، مسعود رجوی در تمام طول ماه مبارک رمضان، در حد فاصل افطار تا سحر، نشست های فوق العاده خسته کننده ای برای تمامی اعضا از طریق ارتباط اینترنتی برگزار نمود. شرکت در این نشست ها الزامی بوده و هر کس که از شرکت در آنها امتناع میکرد توبیخ و تنبیه میشد. حتی زندانیان و بیماران بستری هم به این نشست ها برده شده بودند. در این نشست ها مسعود رجوی به صراحت جداشدن از سازمان و فرار از اشرف را برابر با جرم سیاسی و خیانت اعلام کرد که مجازات حتی اقدام به آن مرگ است. او اذعان نمود که بحث مسئله داری روز بروز در فرقه او شدت و حدت بیشتری میگیرد و شرایط درون پادگان اشرف در وضعیت انفجاری است. رجوی در این نشست ها تصریح کرد که تنها از دست دادن پادگان اشرف مرز سرخ نیست بلکه فرار نیروها هم برای تمامی ساکنان اشرف مرز سرخ عبور ناپذیر محسوب میشود و اگر یک نفر فرار کند همه فرماندهان و اعضا باید جوابگو باشند. در موارد بسیاری بعد از فرار موفقیت آمیز یک فرد تمامی فرماندهان و نفرات یکان او مؤاخذه و مجازات شده اند. همانطور که اطلاع دارید، در گزارش مؤسسه RAND در آمریکا آمده بود که حدود 70% از ساکنان اشرف خلاف میل باطنی خود در آنجا هستند و اگر شرایطی بوجود آید که حق انتخاب داشته باشند قطعا از سازمان جدا خواهند شد. رجوی در نشست های خود با اعضا صراحتا به مشکل حفظ و کنترل نیرو اشاره کرده است. در حال حاضر فرماندهان در پادگان اشرف افراد به ستوه آمده را با انواع موانع و حصارها و شدیدترین اقدامات کنترلی و امنیتی در اسارت نگاه داشته اند. اطلاعات رسیده حاکی است که رجوی به فرماندهان فرقه خود تأکید نموده است که باید جلوی فرار اعضا را به هر قیمتی شده، حتی شلیک گلوله و کشتن فرد، بگیرند. آنچه مسلم است اینست که یکی از بارزترین نمونه های نقض فاحش و مستمر حقوق بشر در داخل پادگان اشرف در جریان است که متأسفانه به دلیل برخی منافع واهی سیاسی نسبت به آن واکنشی نشان داده نمی شود. راستی چرا رجوی از ارتباط آزاد اعضای اسیر در داخل اشرف با خانواده هایشان و با دنیای خارج از فرقه واهمه دارد، چرا پناهندگی تک به تک و ارتباط مستقیم سازمان های بین المللی نظیر صلیب سرخ با اعضا را مترادف با انحلال و نابودی فرقه خود می داند، و چرا ملل متحد و شخصیت ها و ارگان های مدافع حقوق بشر در برابر این فجایع ساکت هستند. واقعیت اینست که اشرف یک زندان بدنام و مخوف است که نمونه آن در هیچ کجای دنیا مشاهده نشده است. در این زندان که با پیچیده ترین تجهیزات و وسایل مدرن کنترل میشود هیچ کس حق ملاقات ندارد و مجازات اقدام به فرار از آن مرگ است. افراد به طور سیستماتیک تحت مانیپولاسیون ذهنی با عنوان عملیات جاری قرار دارند و شکنجه های روانی و جسمی فراوانی مستمرا بر آنان اعمال میشود و هیچ نظارتی بر آنچه که در درون آن میگذرد وجود ندارد. آنچه مسلم است اینست که بالاخره روزی به یاری خدا و به همت خانواده های دردمند متحصن در مقابل اسارتگاه اشرف درهای آن باز خواهند شد و اسیران آن آزاد خواهند گردید و آنوقت است که حامیان امروز فرقه رجوی و مسئولین بین المللی که در برابر جنایات او سکوت کرده اند باید در برابر این خانواده ها پاسخگو باشند چرا که آنها هم در جرم و جنایات مسعود رجوی شریک هستند و در ادامه درد و رنج اسرای اشرف و خانواده های آنان سهیم می باشند. درخواست ما از شما به عنوان دبیر کل ملل متحد اینست که ترتیبی اتخاذ نمائید تا اولا دخالت های خارجی مانع از اعمال حق حاکمیت دولت منتخب و قانونی عراق بر خاک خود نشود و ثانیا نظارت بین المللی بر آنچه که در درون اسارتگاه اشرف توسط رهبران فرقه رجوی انجام میگیرد صورت پذیرد و اولیه ترین حقوق انسانی ساکنان آن احقاق شود. مدارک و اسناد فوق العاده زیادی در دستگاه قضائی عراق در این خصوص به ثبت رسیده اند که بخش مهمی از آنها شهادت عینی ساکنان اشرف است که توانسته اند با پذیرش خطرات بسیار از این زندان بزرگ فرار کنند. منتظر پاسخ شما هستیم. بنیاد خانواده سحر
بغداد – 11 سپتامبر 2011 پیوست:
– گزارش مؤسسه تحقیقاتی آمریکائی RAND
– گزارش عفو بین الملل
– گزارش دیدبان حقوق بشر رونوشت:
– دفتر ملل متحد در عراق (یونامی)
– صلیب سرخ جهانی
– عفو بین الملل
– دیدبان حقوق بشر
– وزارت حقوق بشر عراق
– سفارت آمریکا در بغداد
– فرماندهی نیروهای آمریکائی در عراق