مصاحبه با خانواده آقای عبدی درخصوص مراجعت شان به عراق

آقای عبدی می توانید خودتان را معرفی فرمایید:
ج: من اسد عبدی برادر کوچک آقای جواد عبدی از اعضای گرفتار و حاضر در اردوگاه اشرف میباشم که حدود سه هفته پیش به همراه خانواده های تبریزی سفری به جلوی درب اصلی اشرف داشتم. آقای عبدی با توجه به اینکه شما سه ماه پیش هم مسافرتی به آنجا داشتید فضای اسارتگاه و فرقه مجاهدین خلق را چگونه دیدید؟
ج: به نسبت قبل وضعیت مجاهدین بسیار بد بود اول از اینکه در زمان حضور ما سه نفر از آنان که احتمالا اصلا از نگهبانان مجاهدین بودند فرارکرده و به آغوش گرم و پرعاطفه خانواده های متحصن پیوستند. ضمنا پرخاشگری از سوی نگهبانان سازمان که مقرهایشان الان زیاد هم شده بود تا جلوی ریزش نیرو و فرار را بگیرند افزایش داشته و همه خانواده ها از پیر و جوان تا بچه ها را با بیان های رکیک و بی ادبانه که حاصل شستشوی مغزی و بیماری های رفتاری آنان در فرقه است متناقض می کردند و لذا همه ما برای عزیزان خود دعا می کردیم و برای سران خائن سازمان لعن و نفرین می فرستادیم. آقای عبدی آیا احساسی در خصوص سازمان پیدا کردید؟
ج: بلی. براین باور شدم که سران سازمان علیرغم هر های و هوی و با این اتفاقات افتاده پایان کار خود را می بیند، اینکه اشرف بزودی برچیده خواهد شد و حتی آنان در این دستپاچگی نمی دانند تصور کنند که به کجا خواهند رفت و یا فرار خواهند کرد و اصلا در آن وضع بهم ریخته سه ماه بعد با چه سرنوشتی روبرو خواهند شد واگر ذره ای از واقعیتها را بگویند ریزش نیرو بطور وحشتناک تحقق خواهد یافت و حتی انتخاب مسئول جدیدشان هم اینست که بگویند طرح و برنامه داریم و کم نیاورده ایم ولی در خوابند چرا که از واقعیت های سیاسی بیرون از خودشان و جامعه و منطقه و جهان مطلع نیستند. نزدیک یک دوم قرارگاه توسط نیروهای عراقی از آنان گرفته شده و گرفتاری نفرات مجاهدین در این گرما و حجم و فضا، کار عبث مسعود رجوی هست که برای قربانی کردن اعضا خود را به اینطرف وآنطرف میزند ولی افتادنی است و این سرنوشت بد سازمان او خواهد بود. ما پشت میکروفون خطاب به آنها نیز می گفتیم که می دانیم توسط فرماندهان سرکوب گرتان تحت فشار هستید ولی امید به زندگی آبرومندانه را در وجودتان از دست ندهید خود را بتکانید. اسیر بودن و اسیرماندن را از ذهن و تن خود دور کنید و به دنیای آزادی برسید و پیش ما باشید.