آخرین تیر ترکش مجاهدین خلق

سازمان ملل دقت کند. مسعود رجوی نماینده هیچ کس نیست. اگر چه سازمان مجاهدین خلق در کمپ اشرف عراق با سختی ولی بصورتی مثبت و آرام به سوی تسلیم شدن در قبال قوانین بین المللی و کشوری عراق هدایت می شود ولی متخصصین فرقه ها به نیروهای درگیر در حل این مسئله هشدار می دهند که سران گروه میخواهند به هر قیمت چیرگی خود بر سه هزار و چهار صد ایرانی محبوس در کمپ را حفظ کند و بنابر این نباید از نیرنگها و فریبکاری های سران فرقه غفلت کرد. متاسفانه تلاش های آقای لورنس باتلر سفیر امریکا در عراق برای مجاب کردن سران مجاهدین و مشخصا مسعود رجوی به این واقعیت که راهی جز قبول ضرب العجل دولت عراق تا پایان سال 2011 برایش باقی نمانده نتوانست پیشرفت چندانی بدنبال داشته باشد و نهایتا فرماندهان مجاهدین هنوز اجازه مصاحبه های تک به تک بین مامورین سازمان ملل و ساکنین کمپ بدون حضور سران فرقه را نمی دهند. در اواخر سپتامبر اما آقای وینسنت کاکتل نماینده کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل در واشنگتن گزارش داد که توافقی با نمایندگان قانونی سازمان مجاهدین در لندن حاصل گردیده که بر طبق آن امکان مصاحبه با تک تک افراد و بررسی درخواست پناهندگی آنها توسط سازمان ملل میسر گردیده است. وی همچنین گفت که محلی در نزدیکی کمپ اشرف در نظر گرفته می شود تا این پروسه مصاحبه های تک به تک در این مکان آغاز گردد. ولی مریم رجوی بسرعت این مسئله را در پیامی به زبان فارسی از مرکز فعالیتش در حومه پاریس تصحیح کرد و گفت: “… ما ا جازه نمیدهیم خط مالکی وبارزانی مزدور تحت عنوان مصاحبه با تک تک افراد، یعنی خط حکومت ایران پیش برود…” و در ادامه گفت که”. کلیه افراد مجاهدین می بایست با هلیکوپتربرای مصاحبه برده شوند…”و طبعا این بدین مفهوم است که وی انتظار دارد تا نیروهای امریکایی برای مصاحبه گرفتاران در کمپ حدود هفت هزار سورتی پرواز هلیکوپتر انجام دهند. طبعا این گونه اطلاعیه های مضحک جدی گرفته نمی شوند و نباید تصور کرد که مسعود و مریم رجوی انتظار واکنش مثبت داشته باشند ولی باید دقت کرد که هدف آنها قبل از هر چیز مصرف داخلی است و سپس ابزاری برای اتلاف وقت بیشتر. این نوع دوگانه گویی های مجاهدین یاد آور زمانی است که وکلای مجاهدین در لندن به انگلیسی اطلاعیه میدادند که گروه مبارزه مسلحانه را کنار گذاشته تا بتواند از لیست تروریستی انگلستان و اروپا خارج شود ولی همزمان رجوی به زبان فارسی پیام میداد که همینکه مجاهدین از لیست خارج شدند، امریکایی ها ما را مجددا مسلح خواهند کرد و میتوانیم به روند خشونت بار سابق خود باز گردیم. آخرین تیر ترکش مجاهدین خلق در استفاده از دروغ و دغل و نیرنگ امروز بدین صورت نمایان شد که اطلاعیه داده اند که انگار بیش از هفتاد نماینده مجلس عراق از کمیساریای پناهندگی سازمان ملل خواسته اند تا دفتری در داخل اشرف برقرارکرده، کنترل کمپ را از دست دولت عراق خارج سازد!. البته این درست همزمان است با اخبار منعکس شده در السومریه مبنی بر شروع مذاکرات لندن بین هیئت پارلمانی عراق به رهبری آقای اسامه النجیفی و هیئت پارلمانی بریتانیا به رهبری بارونس نیکلسون تا راه حلی برای دسترسی به داخل کمپ اشرف پیدا کنند. السومریه گزارش داد که آقای النجیفی رئیس پارلمان مجددا تاکید کرد که کل پارلمان عراق پشتیبان دولت عراق در اخراج مجاهدین از کشور هستند. سران فرقه مجاهدین بظاهر به سازمان ملل اجازه ورود به کمپ را داده اند و این می تواند بعنوان قدمی مثبت و شروع همکاری آنها جلوه کند ولی با در نظر گرفتن سابقه مجاهدین خلق باید به دست اندرکاران حل و فصل مسئله کمپ اشرف هشدار داد تا تمامی حرکت های اخیر را با دیده تردید بنگرند. ما در کتاب منتشر شده اخیر “کمپ اشرف – مجاهدین خلق قربانیان اربابانی بی شمار”، از انتشارات ایران اینترلینک در ماه سپتامبر 2011 هشدار داده ایم که “فدائیان مجاهدین خلق با تمام توان خود سعی خواهند کرد تا با وارد کردن عنصر خشونت جلوی هر گونه دخالت خارجی در حل مسائل داخلی کمپ اشرف را بگیرند… مجاهدین خلق مسلح به زرادخانه ای از نیرنگ و دغل مانع ورود به کمپ خواهد شد. واضح ترین این دغلکاری ها طبعا شروع خشونت و درگیری و زد و خورد و حتی خودکشی های فردی و جمعی در قبال هر گونه سعی در ورود به داخل کمپ است ولی این تنها راه نیست. سازمان مجاهدین خلق نشان داده که از استفاده از هر گونه نیرنگ و دغل دیگری نیز ابا ندارد و این را سربازان امریکایی در سال 2003 بوضوح تجربه کرده اند. مسلما در یک حرکت صلح آمیز موفق برای ورود به کمپ، دست اندرکاران هم به تبحر متخصصین و فرقه شناس های با تجربه نیازمندند و هم به کسانی که توانسته اند اخیرا از این کمپ فرار کرده و جان سالم بدر برند. ترکیبی از این متخصصین و نجات یافتگان می توانند براحتی نیرنگ های سران فرقه را شناسایی کرده راه حل ارائه دهند. بدون استفاده از تخصص متخصصین و اطلاعات دقیق جداشدگان اخیر باید گفت که تهدید کلاه برداری فرقه از نیروهایی که سعی در حل مسالمت آمیز مسئله را دارند بسیار بالا است”. دولت عراق بوضوح میداند که در حال رسیدگی به وضعیت یک پدیده خطرناک و فرقه ای با توانایی کنترل فکری بالا است. دولت عراق بوضوح میداند که سران فرقه مجاهدین خلق از روش های التصاق روانشناسانه استفاده می کنند. ولی متاسفانه بنظر نمی رسد که مراجع درگیر غربی شناختی کافی و موثر از بنیادهای وجودی این گروه داشته باشند و بنابراین هر روز به نوعی در چاله های جدید تر رهبران مجاهدین می افتند و گرفتار و درگیر خواسته های غیر منطقی و غیر قابل دسترس ولی بدیع تر آنها می گردند. باعث تاسف است اگر کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل طی رسیدگی به وضعیت افراد این کمپ به این واقعیت ساده توجه ننماید که “مسعود رجوی در کمپ اشرف نماینده هیچ کس جز شخص خودش و منافع خودش نیست”. متخصصین فرقه ها اخطار می دهند که درخواست سران مجاهدین از سازمان ملل متحد برای باز کردن دفتر در داخل کمپ اشرف، بجای رسیدگی و مصاحبه تک به تک و آزاد با نفرات گرفتار و خارج کردن آنها از وضعیت و موقعیت اسفناک موجود، جز نیرنگی دیگر نیست. امید نهایی سران فرقه از ترفند جدید این است که سازمان ملل به هر دلیلی دست به برافراشتن پرچم خود در کنار پرچم کنونی عراق و یا بجای آن در داخل کمپ بزند. برافراشتن پرچم سازمان ملل در داخل کمپ اشرف که خود نیروهای کشور عراق هنوز دسترسی کامل به آن را ندارند توسط هر کس که باشد اشتباهی بزرگ و طبعا بسیار تحریک آمیز خواهد بود و مستقیما حکومت قانون در کشور عراق را زیر سوال برده می تواند به راحتی به رودررویی ناخواسته نیروهای انتظامی عراق با طرف های درگیر بیانجامد. این البته همان خواسته نهایی و سناریوی مورد نظر سران مجاهدین خلق است و اساسا همه سناریو برای چنین نتیجه ای دنبال شده است. طبعا امید رجوی این است که با چنین ترفندی سازمان مجاهدین خلق خواهد توانست در سایه این چنین درگیری هایی بدون حسابرسی و قانون تا مدتی دیگر به اسارت گروگانهای خود در داخل کمپ ادامه دهد. هدف نهایی مجاهدین خلق بوجود آوردن در گیری به هر صورت و به هر قیمتی است تا وضعیت موجودشان حفظ گردد. اگر کسی در این مسئل شک دارد باید دقت بیشتری داشته باشد و بخصوص در نظر بگیرد که همزمان با این تحرکات، فرماندهان مجاهدین دستگاههای جدیدی ساخته اند که با ریختن سنگ در آن بصورت مسلسل به بیرون و بخصوص خانواده هایی که در اطراف کمپ مستقر شده اند سنگ پرت می کنند تا از نزدیک شدن به اطراف کمپ خودداری کنند و فاصله بگیرند.

مسعود خدابنده