روز 28 ژانویه – شنبه 8 بهمن ماه در یکی از میادین اصلی شهر لندن تجمع بزرگ و فرامنطقه ای فعالان ضد جنگ با شرکت انبوه مردم حاضر و پلاکاردهایی با مضمون توقف هر تنش منجر به حمله علیه کشور ایران با انعکاس رسانه ای قوی برگزار شد. شبکه بی بی سی نیز در اخبار ساعت 5 بعد از ظهر گزارش مبسوطی از آن را ارائه نمود چندین نماینده مجلس انگلیس نیز در مراسم اعلام خواسته تظاهر کنندگان، سخنرانی و برعلیه هرگونه حرکات منجر به تنش نظامی علیه ایران هشدار و بر نقش عواقب خطرناک انسانی و منطقه ای و زیست محیطی آن تاکید ورزیدند. ولی جالب تر از این ؛ حمله عناصر و عوامل مزدور فرقه تروریستی مجاهدین به این تظاهرات بود که ضمن فحاشی و ضرب و جرح تعدادی از مردم شرکت کننده خواهان پایان دادن به ادامه تظاهرات بودند. همگان از مردم فهیم ایران و روشنفکران آزادیخواه گرفته تا دانشجویان مسئولیت پذیرکشورمان و اعضای سابق و جداشده گروه مجاهدین خلق بهتر می دانند و یا بهتر به ماهیت فرقه ای این تشکیلات جهنمی واقفند که اجرای چنین اقدامات ضد انسانی و بلواهای خیابانی و تهدید و رعب و وحشت جزو رفتارهای آنارشیستی این گروه حتی در مقاطع سیاسی قبل هم بوده و بسرعت ما را به خاطره درگیری های این گروه و کتک کاری گروه فداییان اقلیت در سال های 65 و 66 در پاریس و به دستور شخص مسعود رجوی می اندازد. و اخیرا نیز حمله به شخصیت های جدا شده همچون خانم بتول سلطانی و آقای محمد رزاقی و بهزاد علیشاهی و بعضی از دوستان دیگر و بالاتر از اینها حمله با تیکه های کوچک میلگرد توسط فلاخن و کمپرسورهای هوا بطرف مادران و پدران دردمند متقاضی ملاقات با فرزندان شان در آنور سیاج اسارتگاه اشرف دست مایه عوامل تروریست مجاهدین بوده است. ولی نکته اینجاست که مردم تظاهر کننده انگلیسی در کشور خودشان اینگونه با پررویی مجاهدین و ایجاد ضرب و جرح از سوی آنان مواجه می شوند. این همان لیبرالیسم و شعارهای بواقع دمکراتیک همسر مسعود رجوی ؛ مریم در پاریس میباشد که از پرنسیب های شایسته مجاهدین برای این و اون یا همان مواجب بگیران ورشکسته و ناکام می گوید. زمانی مزدوری بدون قید و شرط برای دولت صدام حسین و جاسوسی در جنگ ایران و عراق و زمانی در ماجرای کرد کشی کردستان عراق و زمانی دیگر کشتار شعبانیه شیعیان عراق که همگی برای پاچه خواری صدام حسین بوده است سران این گروه جنایتکار را چنان وحشی و سرخود نموده که تحمل شنیدن صدای فعالان ضد جنگ انگلیسی را هم نمی توانند داشته باشند. و شنیدنی تر اینکه در طی چند ماه اخیر مدام مسئولین دولتی انگلیس فعالان ضد جنگ را از برپایی هرگونه تظاهرات ضد جنگ مانع میشدند و حرکت اخیر مجاهدین دقیقا حاکی از اجرای نقش مزدوری جدیدشان و این دفعه برای عاملان نظام سرمایه داری دولت بریتانیا بشمار می آید. ولی دیگر دیر شده است و شعله های قیام وال استریت این جنبش ضد سرمایه داری هر روز شعله ورتر میشود بطوریکه امروز 29 ژانویه در شهر اوکلند امریکا فقط 300 نفر دستگیر شده و شهر های دیگری نیز نا آرام گزارش شده است. پس تره خرد کردن مجاهدین برای دولت انگلیس جز بی آبرویی گسترده سیاسی دیگر نزد مردم اروپا و ایران حاصلی نخواهد داشت.