بر طبق اعلام منابع موثق، اکثر اعضا فرقه دیگر مایل به ماندن در مناسبات نیستند و فقط به دنبال تضمین حداقل های زندگی برای ادامه حیات خویش پس از فرار از درون فرقه می باشند. اگر تا چندی پیش صحبت از تمایل به جدایی رو به رشد اکثریت اسیران حاضر در پادگان اشرف بود، حال مدتی است که این تمایل در اعضای محصور در شهرک «اور سورواز» در نزدیکی پاریس که از آن به عنوان مقر اروپایی مجاهدین یاد می شود، رو به افزایش است. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی هابیلیان، بر طبق اعلام منابع موثق، اکثر اعضا فرقه دیگر مایل به ماندن در مناسبات نیستند و فقط به دنبال تضمین حداقل های زندگی برای ادامه حیات خویش پس از فرار از درون فرقه می باشند. بر پایه این خبر بسیاری از اعضایی که در حال حاضر در فرانسه به سر می برند، هیچگونه اطلاعاتی در مورد مسائل حقوقی و امکانات پناهجوئی ندارند. اتفاقی در سازمان مجاهدین در حال روی دادن است و به نظر می رسد که توان این فرقه برای مسدود کردن همه روزنه ها و ارتباط اعضا با خارج بسیار کم شده است و چشم انداز از دست رفتن اشرف سیاست های مضحک و همراهی با بیگانه و شادی در رنج مردم ایران و نیز نگاه های ناظرین و حضور خانواده ها در پشت درهای اشرف، این سازمان را از درون هدف قرار داده است. شاید برای اولین بار در تاریخ این سازمان تروریستی است که اعضای آن، آنهایی که هنوز اسیر ذهنی و عینی فرقه هستند دست به مدد خواهی برداشته اند، آنهم ازکسانی که در مرام این فرقه دشمن تلقی می شوند. سران این فرقه بسیار می کوشند که راه های ارتباط و تماس اعضایشان با جهان خارج را بسته نگه دارند و یکی از روش های آنها، تهمت به مخالفان و خطرناک و سیاه نشان دادن آنهاست، اما به تازگی و در ایمیل ارسالی از سوی یکی از اعضای این فرقه که در حال حاضر در اور سورواز اسیر است، دغدغه هایی جدی برای آینده مطرح شده است، دغدغه هایی از این قبیل؛ *اگر از سازمان خارج شوم با توجه به اینکه به مترجم سازمان و وکیل سازمان درخواست پناهندگی داده ام چه اتفاقی برایم رخ می دهد؟ آیا سیستم پناهندگی حرف مرا باور می کند و یا به من دروغگو خطاب می کند و کارم پیچ می خورد؟ *اگر از سازمان جدا شوم می توانم دنبال زندگی عادی خودم بروم یا اسیر دست مخالفان سازمان و جمهوری اسلامی می شوم؟ *یکی دیگر از اعضای خانواده ام هم با سازمان است اگر من جداشوم نمی دانم برای او چه اتفاقی می افتد و اصلا نمی دانم الان در چه وضعیتی است؟ *با کجا و چه ارگانی می توانم تماس بگیرم و چطور باید تماس بگیرم؟ *شهردار و مقامات اینجا با مجاهدین هستند و این ممکن است کار مرا بعد از خروج حسابی خراب کند. آیا می توانم به کشور دیگر بروم و پناهندگی درخواست کنم؟ این سئوال ها که با مدد از اسم مستعار و ایمیل ناشناس ارسال شده و علیرغم همه شانتاژهای فرقه ای، درخواست کمک کرده است، شاید اولین نشانه ها از سست شدن قل و زنجیرهای فرقه مجاهدین بر دست و فکر اعضا باشد. به نظر می رسد علی رغم بمباران تبلیغاتی بسیار زیادی که مجاهدین برای وفاداری اعضای اسیر خود به راه انداخته اند، دیوارهای فرسوده این فرقه برای ادامه اسارت اعضایش، در حال فرو ریختن است و این فرقه تروریستی و جنایتکار باید بپذیرد که هر سال بیشتر از قبل با اضمحلال و نابودی رو به رو است.