از اردوگاه ترانزیت در بغداد چه خبر؟

پایگاه لیبرتی یک محل استقرار بزرگ نظامی ارتش آمریکا در عراق در نزدیکی فرودگاه بین المللی بغداد بود که خود بخشی از پایگاه نظامی آمریکائی ویکتوری محسوب میشد. در گذشته به این پایگاه ویکتوری شمال گفته میشد که از اواسط سپتامبر 2004 تغییر نام داد که به عربی معسکر التحریر نامیده میشود. در سال جاری میلادی حدود 2000 نفر از ساکنان اردوگاه اشرف به این مکان به عنوان یک اردوگاه ترانزیت برای جابجائی آنان به خارج از عراق منتقل شدند. از فوریه امسال علیرغم قول و قرار های قبلی انتقال نفرات از اشرف به لیبرتی توسط سازمان مجاهدین خلق متوقف شد و هم اکنون حدود 1200 نفر در اردوگاه اشرف باقی مانده اند. خبرهای رسیده از اشرف و لیبرتی بیانگر آنست که چنانچه هر کاری تعطیل و متوقف شود، تحت هیچ شرایطی روند مانیپولاسیون ذهنی و بکار گیری روش های مغزشوئی تعطیل نمی گردد. گفته میشود که بعضا هر فرد در سه تا پنج نشست در روز شرکت میکند. در این نشست ها تحت عنوان اپورتونیسم به طور مفصل در خصوص فرار که بالاترین جرم و خیانت محسوب میشود بحث میکنند و توضیح میدهند که کسی که فرار میکند چه ضربه ای به مقاومت میزند و چقدر خائن و گناهکار به حساب می آید. با این کار می خواهند ذهن افراد را در برابر فرار بلوکه نموده و با کار روانی و با ایجاد حصارهای ذهنی مانع از فرار نیروها گردند.

قیاس
خبرها حاکی است که بحثی تحت عنوان حرام بودن قیاس، هم در اشرف و هم در لیبرتی، جریان یافته و نشست های مطولی در این خصوص برگزار گردیده است. همانطور که اطلاع دارید افرادی در اردوگاه لیبرتی توسط سازمان مجاهدین خلق برای انجام مصاحبه با مقامات ملل متحد معرفی گردیده اند و تعدادی از این مصاحبه ها هم به اجرا در آمده است. مسئولین سازمان به ساکنان لیبرتی که مورد مصاحبه قرار نگرفته اند گوشزد کرده اند که حق ندارند خود را با کسانی که برای مصاحبه معرفی شده اند قیاس کرده و نتیجه گیری نمایند و چنانچه هر خطائی در ذهن در این خصوص داشتند می بایست فورا به مسئول خود گزارش دهند. همین بحث در اشرف هم جریان دارد و ساکنان اشرف حق ندارند خود را با کسانی که انتخاب و معرفی شده و به اردوگاه لیبرتی منتقل شده اند قیاس نمایند و نتیجه گیری کنند. آنان نیز می بایست خطاهای ذهن، یا به اصطلاح سازمان تناقضات خود را در این رابطه گزارش کنند. خارجه گرائی
بحث دیگری که در نشست ها مورد گفتگو قرار میگیرد مبحثی تحت عنوان خارجه گرائی است. بسیاری از کسانی که در لیبرتی هستند به دلیل مجاور بودن آن با فرودگاه بین المللی بغداد شاهد پرواز هواپیماها هستند و دیده شده که با نگاهی معنی دار به آنها مینگرند. سازمان خواسته است تا هرگونه خارجه گرائی و تمایل در ذهن افراد برای سفر به خارج به عنوان خطای ذهن و تناقض گزارش شود. سازمان خارجه گرائی را مرز سرخ قلمداد نموده و آنرا به شدت تقبیح میکند. مشغول نگاه داشتن اعضا
همانطور که در گذشته هم بارها اشاره کرده ایم یکی از شگردهای فرقه های مخرب کنترل ذهن مشغول نگاه داشتن اعضا به کارهای بیهوده برای تحلیل بردن انرژی آنان و خسته و فرسوده نمودنشان برای ممانعت از اینکه بطور آزاد و مستقل فکر کنند است. این شگرد در فرقه رجوی بصورت سیستماتیک مورد استفاده قرار میگیرد. زمانی که افراد از اشرف به لیبرتی نقل مکان میکردند امکان بردن وسایل و تجهیزات زیادی را به همراه خود نداشتند. اما توانستند تعدادی برانکارد را به عنوان تجهیزات پزشکی با خود ببرند. از این برانکاردها برای جابجائی شن و ماسه استفاده میکنند. به این صورت که مقداری شن و ماسه را در یک نقطه انباشته میکنند و افرادی را مأمور می نمایند تا این شن و ماسه ها را که برای تسطیح معابر می بایست مورد استفاده قرار گیرند به جای دیگری منتقل کنند و بعد از مدتی باز به محل اول برگردانند یا به جای سومی ببرند. همچنین به افراد گفته میشود تا شن های درشت را از میان آنها جدا کنند و توجیهشان اینست که ممکن است برای تردد افراد مسن مشکل ساز باشد. خستگی ناشی از کارهای طاقت فرسا موجب میشود تا افراد دیگر نتوانند به صورت متمرکز فکر کنند و به آینده خود و بی خبری مطلقی که در آن واقع شده اند بیندیشند و در خصوص بن بستی که در آن قرار دارند و آینده ناروشنی که پیش رویشان است تفکر نمایند. درگیری ها
خبرهای رسیده از لیبرتی همچنین حکایت از درگیری های لفظی بسیاری بین اعضا و مسئولین میکند. این درگیری ها که با فحش و ناسزا همراه است به علت عصبی بودن نیروها که ناشی از بلاتکلیفی آنان است صورت میگیرد. درگیری های لفظی به حدی است که پیش بینی میشود بزودی به صورت برخورد های فیزیکی آنهم به صورت گسترده بروز نماید. مهمانان فرقه
همچنین خبر رسیده است که کسانی هستند که به صورت جدی خواهان جدا شدن از فرقه بوده و شگردهای سازمان برای منصرف کردنشان سودی نداشته است. سازمان با آنها کار ذهنی و روانی کرده و آنان را از شرایط بیرون ترسانده و در ضمن پیشنهاد داده که فعلا خارج نشوند و فرار نکنند و به عنوان مهمان نزد سازمان بمانند. این آخرین ترفند رجوی برای ممانعت از فرار نیروهاست. این افراد در مقابل دعوت مسئولین برای شرکت در نشست ها پاسخ میدهند که مجاهد خلق نیستند و صرفا چند مدتی مهمان هستند تا به دنبال کارشان بروند.