خروج مجاهدین خلق از لیست تروریستی آمریکا، شکست یا پیروزی؟

عصر روز جمعه ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۲،عنوان “خروج احتمالی سازمان مجاهدین از لیست تروریستی آمریکا” تا چند روز دیگر، سرتیتر خبرگزاری های بین المللی شد. با این خبر قطعی،آمریکا عزم کرده است مجاهدین خلق را از لیست بیرون بکشد و در این میان شاید مجاهدین تنها کسانی نباشند که شیرینی زودگذری را بر حنجره تلخ ۹ سال گذشته مزه نمایند. اما آیا مجاهدین پیروز شدند؟! بهتر است مروری در همین باره داشته باشیم؛ دو هفته پیش وقتی آخرین گروه از مجاهدین، اشرف را به قصد لیبرتی ترک نمودند،نماینده وزارت امورخارجه آمریکا از آنان تمجید نمود. اما حرف اصلی را خانم ویکتوریا نولاند در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۲ زد. او در بیانه ای رسمی تاکید نموده بود ؛” ایالات متحده روشن کرده است که بسته شدن اردوگاه اشرف، پایگاه شبه نظامی اصلی مجاهدین خلق (MEK)،عاملی اساسی در تعیین این است که آیا این سازمان به گذشته خشونت آمیز خود پایبند است، یا آن را پشت سر گذاشته است.” این رفتار از طرف نمایندگان،سخنگویان و وزارت امورخارجه آمریکا مسبوق به سابقه است.هیلاری کلینتون در مصاحبه های مختلف تاکید کرده بود اگر آنها پادگان اشرف را ترک نمایند احتمال خروج از لیست سیاه وجود دارد.البته این روند از مدت ها قبل وجود داشت که مبنای شروع آن را می توان زمان فروپاشی صدام حسین در عراق، خلع سلاح مجاهدین در سال ۲۰۰۳ و آغاز تحقیقات گسترده سازمان های اطلاعاتی در مورد مجاهدین ذکر نمود. تقریبا یک سال پیش نیز در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۱،هیلاری کلینتون طی مصاحبه ای درباره آخرین وضعیت مجاهدین گفته بود؛” ارزیابی ما همچنان ادامه دارد، من مطمئن هستم او می داند که اتحادیۀ اروپا یک ارزیابی بسیار دقیق انجام داده و به این نتیجه رسیده که هیچ مدرک تازه ای وجود ندارد و طبق قوانین، برای این که یک گروه یا افرادی در فهرست تروریستی گذاشته شوند باید ارزیابی مستمر وجود داشته باشد. آیا مدرکی که جنبۀ جاری و فعلی داشته باشد وجود دارد؟ و اتحادیه اروپا به این نتیجه رسید، که نه، وجود ندارد، و بنا بر این آنها MEK را از فهرست خارج کردند. ما اینجا در ایالات متحده هنوز در حال ارزیابی مدارک هستیم.” و اما روز جمعه ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۲ ” به گزارش روزنامه واشنگتن پست، مقامهای دولت ایالات متحده اعلام کردند سازمان مجاهدین خلق خشونت را محکوم کرده و اطلاعاتی را نیز پیرامون برنامۀ هسته ای ایران گردآوری کرده، و بنابراین نام آن سازمان نباید در میان سازمانهای تروریستی باشد. دو مقام ارشد دولت آمریکا می گویند انتظار می رود تا پایان امروز جمعه، مدارکی در این خصوص برای تصویب، به کنگرۀ آمریکا تقدیم شود.رهبران سازمان مجاهدین خلق نزدیک به یک دهه است که در تلاشند تا مقامهای آمریکا را متقاعد کنند که نام این ارگان را از فهرست سازمانهای تروریستی آمریکا خارج کنند.پیامد این رویداد آن خواهد بود که اعطای پناهندگی به اعضا و هواداران این سازمان به راحتی انجام می پذیرد. “ بنابر این: ۱٫سازمان مجاهدین در سال ۲۰۰۳ خلع سلاح شده و خانه نشین گردید. ۲٫در سپتامبر ۲۰۱۲ پادگان اشرف و تشکیلات نظامی خود را از دست داده و “لیبرتی” نشین شد. ۳٫حال با فروپاشی و انحلال اتوماتیک «تشکیلات سازمان مجاهدین خلق »،و به قول وزارت امورخارجه آمریکا باید از لیست تروریستی خارج گردند تا بتواند با پایبندی اجباری به قوانین بین المللی برای اعضای اکثرا بازنشسته خود پناهندگی گرفته و از عراق خارج شوند. بر خلاف نظریه مجاهدین گرچه ورود نام سازمان به لیست تروریستی از سر تزویر یا مماشات با حکومت ایران نبود،باید گفت که خروج از لیست تروریستی،اعطای پناهندگی غرب و روند تبدیل یک گروه شبه نظامی و مسلح در کنار مرز ایران که ترانه های خود را با صدای تفنگ و شلیک تانک می سرود و ۳۰ سال ادعای سرنگونی داشت، به گروهی که بدون سلاح و انبوهی مشکلات همه جانبه به جامعه ای دور از ایران سرازیر می شود،پیروزی نیست بلکه تقدیر تاریخی و سرانجام دفع یک ایده آنارشیستی،توتالیتری و سکت از زندگی اجتماعی است. بنابراین آنچه به مجاهدین بر می گردد پیروزی و ختم به خیر شدن نیست.چرا که آنها برای کسب قدرت و سرنگونی حکومت ایران به عراق اعزام شده بودند.و اکنون پس از ۳۰ سال تنها چیزی که در انزوای عقب نشینی بدست می آورند خروج از لیست تروریستی و پناهندگی اعضای مسئله دار است.چیزی که پیش از این نیز کم و بیش داشته و در شرایطی بسا بهتر از امروز قرار داشتند.حال با این دارایی ناچیز در مقابل از دست دادن همه چیز، رهبری مجاهدین دیگر نمی تواند ادعای پیروزی و باز هم پیروزی داشته باشد!و اگر چنین ادعایی بوجود آمد باید پرسید نسبت به کجا،کی و چگونه؟ اما شاید بتوان گفت که ضرر کننده اصلی دولت آمریکا است.یعنی همانهایی که در تلاش بودند با ذکر تغییرکذایی در بنیان های فکری و عملی و اینکه مجاهدین از سال ۲۰۰۳ عمل نظامی نداشته و خشونت را محکوم نموده اند،مجاهدین لایتغیر را رنگ کرده و به بهانه تخلیه پادگان اشرف از لیست خارج نمایند. با نگاهی به منافع آمریکا باید گفت که دولت آمریکا بر سر اجبار قرار گرفته است.و علاوه بر دشمن تراشی بیشتر از قبل خارج ساختن مجاهدین از لیست تروریستی، با یک مسئله چند وجهی،پیچیده و بسا مشکل تر از قبل روبرو است.نه در خارج از عراق می تواند از آنها بر علیه دولت ایران استفاده نظامی نماید و نه اینکه مجاهدین با کسب جواز خروج از لیست تروریستی می توانند خدماتی بیش از گذشته به آمریکا و سازمان های اطلاعاتی ارائه دهند.و در این میان دشواری اسکان آنان در خارج از عراق و احتمالا اروپا،سن بالا،بیماری، فرار و مشکلات فراوان اجتماعی اعضا پس از کسب پناهندگی و رسیدن به کشور ثالث نیز از معضلات روی میز آمریکا، کشور یا کشورهای میزبان و سازمان منحل شده مجاهدین خلق است. با خروج اجباری مجاهدین از پادگان اشرف و در نهایت عراق، در مقابل خروج مجاهدین از لیست تروریستی و کسب پناهندگی در غرب،شاید اینطور بنظر برسد که بازنده این میدان دشمنان دیرین مجاهدین یعنی حکومت جمهوری اسلامی ایران است.ا ما به جرات می توان گفت که بر خلاف میل و اراده مجاهدین و آمریکا،آنها در ارتباط با این مسئله چیزی را کسب نموده و به دست آورده اند که محصول ۳۰ سال هست و نیست سازمان مجاهدین پس از انقلاب ایران است. باید دید آنها با چنین دارایی چه خواهند کرد؟