حال که تروریست ها پادگان اشرف را ترک گفته و از لیست سیاه آمریکا خارج شده اند بهتر است یکی دیگر از خواسته های سیاسی رهبری مجاهدین در عراق اجابت گردد.تعجب نکنید،درست فهمیده اید،منظورم این است که پناهندگی آنان در عراق به رسمیت شناخته شود! مریم رجوی از یک سال پیش تا کنون خواستار به رسمیت شناخته شدن حقوق پناهندگی اعضای مجاهدین توسط دولت عراق است.پس بهتر است از این خواسته استقبال نموده و به کسانی که بیش از ۲۵ سال رنگ جامعه و بیرون از پادگان اشرف را ندیده اند،در همان کشور پناهندگی داده شود. چرا که اعضای مجاهدین بدون پادگان اشرف و بدون سلاح وقتی در قالب پناهنده به جامعه و شهرهای مختلف عراق سرازیر شوند،نه تنها برای کسی خطرساز نیستند،بلکه ازحیطه کنترل تشکیلاتی خارج شده و اندک اندک با رهبری مجاهدین نیز خداحافظی خواهند نمود. اگر پیشنهاد رجوی در عراق عملی گردد،اعضای پناهنده با اهرم کنترل تشکیلاتی وداع کرده و به عنوان افرادی که حق زندگی آنان به رسمیت شناخته شده،به صورت پراکنده در شهرهای مختلف عراق اسکان یافته و به زندگی اجتماعی روی خواهند آورد. شاید این مسئله برای قربانیان این گروه در عراق یا ایران آزار دهنده باشد.اما آنها نیز باید این واقعیت را پذیرفته و با آن کنار بیایند.وقتی پای منافع کلان و راهبردی وجود دارد نباید کوتاهی نموده و به شاخ و برگ ها آویزان شد.شاید دستاویز آنها این باشد که دشمنان دیرین شان اکنون به عنوان اعضای پناهنده مجاهدین در عراق حضور داشته و مجددا می توانند برای سازماندهی گروه های مسلح مورد استفاده قرار گرفته و خطر آفرین باشند. پاسخ به این مسئله منفی است.پناهنده شدن در عراق قوانین و پیامد های مشخصی دارد.اولا که وقتی جذب جامعه شوند گروه کثیری از آنان توانایی چنین بازگشتی را نخواهند داشت.و آن عده هم که چنین توهماتی در سر داشته باشند با قوانین مدنی و حقوقی کشور خارجی روبرو خواهند شد.پس جای نگرانی عمیق وجود نخواهد داشت. در غیر این صورت باید پذیرفت که به صورت گروه های سازمان یافته و با اتیکت پناهنده هایی که عراق آن ها را نپذیرفته به کشورهای اروپایی گسیل شوند.اروپایی ها هنوز خودسوزی سازمان یافته و تشکیلاتی اعضای مجاهدین در سال ۲۰۰۳ را فراموش ننموده اند.با این حال رویکرد حقوق بشری در جامعه اروپا علاوه بر خطرات امنیتی برای کشورهای شان، باعث می شود که آن ها مجددا در تشکیلات اروپایی مجاهدین سازماندهی شده و به عنوان ابزاری برای رهبران مجاهدین در برابر سایر گروه های ایرانی مورد استفاده قرار گیرند! راه حل مسئله ۳۴۰۰ عضو باقی مانده مجاهدین در عراق،پناهندگی رسمی و اجتماعی آنان در عراق است!