دستگیری چشم! همانطور که اطلاع دارید بعد از فشارهای ملل متحد و دولت های آمریکا و عراق، سازمان مجاهدین خلق ناگزیر در ازای امتیاز صوری خارج شدن از لیست سازمان های تروریستی وزارت خارجه آمریکا تن به جابجا شدن از پادگان اشرف به اردوگاه لیبرتی داد. خط رجوی در این رابطه به اصطلاح خودش یک عقب نشینی تاکتیکی برای تهاجمات بعدی بود. طی سالیان اخیر تنها استراتژی جدی فرقه رجوی خارج شدن از لیست تروریستی در کشورهای غربی خصوصا آمریکا بوده و همیشه نزد اعضا و هواداران چنین وانمود میشده که گویا اگر این "راه بند" برداشته شود سرنگونی جمهوری اسلامی فورا محقق میگردد. رجوی که فعلا ترجیح داده برای اینکه به سؤالات پاسخ ندهد مخفی باشد می بایست در حال حاضر در برابر این سؤال اساسی قرار گیرد که "حال که "راه بند تروریستی" برداشته شده چه زمانی رژیم سرنگون میشود؟" اما از زمانی که نیروهای فرقه رجوی جابجا شده اند این فرقه خط مشخص بازگشت به پادگان اشرف را دنبال میکند گو اینکه همان مناسبات و ارتباطاتی که در پادگان اشرف برقرار بود در لیبرتی هم حاکم است و اسیران ذهنی فرقه همچنان تحت کنترل رهبران آن می باشند. رجوی در ویدئو کنفرانس با ساکنان لیبرتی در 5 دیماه امسال، که همچنان اصرار دارد آنان را "مجاهدان اشرفی" بنامد، اعلام نمود حال که از لیست تروریستی خارج شده به سابقه تروریستی و آدم کشی خود به صورت مضاعف افتخار میکند. در همین راستا از جانب رهبری فرقه به طور مشخص به مسئولین در اردوگاه لیبرتی فرمان داده شده که تا جائی که امکان دارد شرایط را به گونه ای سخت کنند که بشود بر روی آن مانور تبلیغاتی داد و خط بازگشت به اشرف را پیش برد. حتی رهنمود داده شده که اگر هرتعداد در این رابطه کشته شوند ارزش آنرا دارد. ظاهرا رجوی همچنان نیازمند خون است. به عنوان مثال عناصر فرقه طبق دستورات داده شده سعی کردند مجاری خروج آب را ببندند تا آب جمع شود و بتوانند فیلم وعکس از آن مخابره نمایند، یا عمدا درمان افراد را به موقع پیگیری نکردند تا تعداد مرگ و میر در داخل اردوگاه بالا برود. در همین مدت کوتاه حداقل سه نفر بر اثر عدم رسیدگی به موقع در اردوگاه که مسئولیت آن تماما با سازمان مجاهدین خلق است درگذشته اند و جالب اینجاست که رهبران فرقه که خود مسئول قتل این افراد هستند از جنازه آنها هم برای مقاصد تبلیغی جاه طلبانه خود استفاده میکنند. همچنین مقرر شده که خط مشغول نگاه داشتن ساکنان لیبرتی با شدتی بیشتر از اشرف دنبال گردد. اخبار رسیده حاکی است که در این رابطه همان ترفند های فرقه ای به انحاء گوناگون ادامه دارد و به اجرا در می آید. هدف اینست که هیچ کس فرصت و وقت فراغتی نداشته باشد تا احیانا به وضعیتی که در آن گرفتار شده فکر کند. به عنوان نمونه اخیرا در جریان نشست های غسل، که افراد می بایستی به صورت هفتگی تناقضات جنسی خود را در جمع بیان کنند، شگرد جدیدی ابداع شده و آن اینست که از افراد خواسته میشود در طول هفته حساب کنند که چه تعداد "دستگیری چشم" داشته اند و همچنین چه تعداد موفق به دستگیری چشم نشده اند و آخر هفته این موارد را گزارش نمایند. از آنجا که محیط اردوگاه لیبرتی بسیار کوچک بوده و آپارتاید جنسی به شکلی که در پادگان اشرف اعمال می شد امکان پذیر نیست، لاجرم به هر نحو نگاه آقایان به همسران و نوامیس مسعود رجوی (در حال حاضر تمامی زنان داخل تشکیلات رسما و علنا با این عنوان نامیده میشوند) می افتد که گناه بزرگی محسوب میگردد. در چنین حالتی مرد مربوطه می بایست فورا چشم ها را دستگیر کرده یعنی آنها را ببندد. در نشست غسل هفتگی باید تعداد مواردی که توانسته اند یا نتوانسته اند چشم ها را دستگیر کنند را با جزئیات اعلام نموده و علت آنرا بیان دارند تا البته مورد مؤاخذه قرار گیرند. تصور اینکه یک فرد می بایست در طول هفته مدام چرتکه بیندازد که چند مورد چشمش به همسر و ناموس مسعود رجوی افتاده و در چند مورد از این موارد فورا چشمانش را بسته و در چند مورد دیگر اینکار را نکرده و مثلا لحظه ای نگاه نموده واقعا گیج کننده است اما کار اصلی آقایان ساکن لیبرتی همین است و می بایست هر هفته این آمار و ارقام را با توضیحات و علت های آنها به نشست غسل ببرند. حقا فرقه رجوی یک نمونه کامل العیار از یک فرقه مخرب کنترل ذهن می باشد که شایسته است توسط تمامی دانشمندان و محققان حوزه فرقه ای مورد مطالعه دقیق قرار گیرد. برای شناخت فرقه ها قطعا مطالعه این یک نمونه بی بدیل می تواند فوق العاده مفید فایده باشد.