سال 91 در حالی به پایان رسید که سران فرقه با کمک لابی های غربی خود از لیست تروریستی آمریکا بیرون آورده شدند و رجوی ها از این پیروزی خیالی در پوست نمی گنجیدند و به خیال خام خود چنین می پنداشتند که راهی برای خروج از بن بست های استراتژیک – سیاسی خود بدست آوردند ولی گذشت زمان این را نشان داده است همانطوری که خروج آنان از لیست کشورهای اروپایی راه به جایی نبرد بلکه این بار نیز هیچ دستاوردی برای آنان نداشته است.
از طرف دیگر حضور خانواده در جلوی اشرف در طی چند سال گذشته باعث گشته است تا سران فرقه از شعارهای بی محتوا و پوچ اشرف کانون نبرد استراتژیک عقب نشینی نموده و بالاخره در این سال مجبور شدند که باقی مانده افراد شان را به کمپ موقت منتقل کنند که این خود یک گامی دیگر در جهت فروپاشی مناسبات فرقه ای رجوی است و نشان جدی از رهایی افراد اسیر از جهنم رجوی است.
هر چند که رجوی در سال گذشته با سیاه کاری سیاسی تلاش زیادی کرد تا پایگاه لیبرتی را به زندانی تشبیه نموده تا بتواند با شانتاژهای سیاسی این عقب نشینی و شکست را به نوعی در افکار اعضا و سایرین رفع و رجوع کند. ولی نه تنها موفقیتی بدست نیاورده بلکه ماهیت فرقه ای آنان برای افکار عمومی روشن تر گشته است در این راستا رهبران فرقه سعی نمودند تا توجه مقامات و مجامع بین المللی را فریب داده و به خود جلب کنند به همین منظور تلاش نمودند با بهانه های مختلف لیبرتی را مرکز توجه قرار دهند از جمله اینکه مدتی در تلاش بودند که دولت عراق هیچ گونه امکانات رفاهی در اختیار شان قرار نمی دهد و هر بار به بهانه های واهی از جمله وجود مارهای سمی و خرابی سیستم فاضلاب و سیلابی شدن منطقه بخاطر باران و دهها بهانه بنی اسرائیلی دیگر لیبرتی را جهنمی غیر قابل سکونت نشان دهند تا شاید این عقب نشینی را جبران نموده و به خیال خام خود به اشرف بازگردند.
اما در مراحل بعد وقتی این دجالگری ها به جایی نرسید تلاش نمودند که این محل موقت را به کمپ دائم پناهندگی تحت کنترل سازمان ملل تبدیل کنند تا بتواند مناسبات در حال فروپاشی خود را بار دیگر سر و سامان دهند و مانع خروج افراد از عراق شوند.
در پی شیادی های فوق و عدم موفقیت رجوی دجال اکنون به این مسئله دامن می زند که آقای مارتین کوبلر نماینده سازمان ملل در امور عراق فرد قابل اعتمادی نیست و باید عوض شود تا بتواند با طرح این مسئله زمان خریده تا شاید راهی برای بازگشت به اشرف باز شود.
در اواخر زمستان سال گذشته سران فرقه خط فریبکارانه و مشکوک جدیدی را در پیش گرفته و اعلام نمودند که کمپ لیبرتی مورد اصابت خمپاره قرار گرفته و تعدادی از اعضا کشته شدند ولی از شواهد امر مشخص است که این موضوع یک خودزنی بیش نبوده است.
نکته ای که در این رابطه قابل تامل می باشد اینکه بنا به اظهارات و افشاگری آخرین اعضای فراری از کمپ لیبرتی رجوی شب قبل از خمپاره باران طی پیامی اعلام کرده بود که برای بازگشت به اشرف باید خون داد و بهای آن هر چه که می خواهد باشد!!
از طرف دیگر اعلام شد که رهبر گروه جیش المختار که مسئولیت این عملیات را به عهده گرفته است با کانال تلویزیونی عراقی که از سازمان دفاع کرده مصاحبه انجام داده و عنوان نمود که ممکن است باز هم این کمپ مورد اصابت قرار بگیرد.
نکته ای که در این خبر قابل تامل می باشد این است که چه رابطه ای بین پیام رجوی و انجام عملیات خمپاره زنی و مصاحبه رهبر گروه جیش المختار با تلویزیون عراقی حامی مجاهدین می باشد و یا اینکه چرا هیچکدام از این خمپاره ها به محل استقرار خواهران شورای رهبری و ستاد فرماندهی و مسئولین بالای سازمان اصابت نمی کند و مثل همیشه باید بر سر افراد مسئله دار فرود بیاید؟
دم خروس زمینه چینی رجوی ها زمانی بیرون زده می شود که بعد از به کشتن دادن تعدادی از اعضا تلاش دارند تا وانمود کنند که لیبرتی امنیت لازم را نداشته تا بتواند مجامع بین المللی را متقاعد کند که به اشرف بر گردند وی درست بعد از خمپاره زنی به لیبرتی در آخرین پیامش در 7 اسفند اعلام می کند که یا همه به اشرف برگردیم و یا همگی به آمریکا برویم!!!
قبل از پایان سال 91 دولت آلبانی اعلام کرد حاضر است تعداد 210 نفر از نفرات فرقه را در کشور خود بپذیرد این اعلام قبول پناهندگی مورد حمایت اتحادیه اروپا و آمریکا و سازمان ملل و دیگر کشورها قرار گرفت ولی باز این سران فرقه بودند که با سنگ اندازی حاضر نیستند تن به این کار بدهند و علنا مریم قجر به اسم اعضای سازمان عنوان نمود که آنان حاضر نیستند دوستان خود را در لیبرتی تنها گذاشته و خودشان به آلبانی بروند.
در حالی که همیشه این مسئله را علم می نمود که حداقل بیماران ما را به کشورهای اروپایی ببرید و یا کسانی که اقامت کشورهای خارجی را دارند ولی اکنون با توجه به موقعیت بوجود آمده باز هم سعی دارد تا مانع خروج این افراد از عراق شود.
بارها و بارها ما جدا شدگان از فرقه اعلام نمودیم که سران فرقه به هیچ قیمتی نخواهند گذاشت کسی پایش به دنیای بیرون از عراق باز شود چرا که می دانند خروج این افراد از عراق به منزله فروپاشی کامل فرقه و افشاگری بیشتر از ماهیت رجوی تروریست می باشد و به همین منظور رهبران فرقه ساز بازگشت به اشرف را کوک می کنند تا هر چه بیشتر ضمن خریدن وقت و ممانعت از خروج افراد ازعراق مانع فروپاشی شوند.
اکنون این سئوال بوجود می آید به فرض محال اگر این افراد به اشرف بازگردند این پیروزی برای سازمان خواهد بود یا شکستی دیگر؟
وقتی نفرات به اشرف بازگردند افراد بیشتر مسئله دار شده و فرار و ریزش در مناسبات بیشتر خواهد بود و هم چنانکه در گذشته هم شاهد بودیم نفرات در اشرف بیشتر فرار می کردند و اکنون بازگشت یعنی زمین گیر شدن افراد و مسئله داری بیشتر. رجوی این را خوب می داند ولی باز هم راضی شده تن به این کار بدهد و بین بد و بدتر مجبور است بد را انتخاب کند
با تمام این فراز و نشیب های سال گذشته نگاهی کوتاه انداختیم به وضعیت فرقه که نه تنها به پیروزی دست نیافتند بلکه هر چه بیشتر فریبکاری و شیادی و خیانت آنان برای مردم ایران و اعضای خود روشن تر شد و اینکه اینان اصلا به فکر جان افراد نیستند بلکه سعی دارند با تمام توان همه را به کشتن بدهند.
آنچه که از روند جابجایی افراد از اشرف به لیبرتی در سال گذشته بر می آید مناسبات این فرقه تروریستی (علی رغم همه تشبثات رهبران فرقه) به سرعت در حال فروپاشی است و کنترل از دست فرماندهان رجوی در لیبرتی خارج گشته است و امیدواریم که سال 92 این روند به تحقق کامل خود رسیده تا همه اعضای اسیر از جهنم مناسبات فرقه ای خارج شوند.