روز سه شنبه 16 مارس، دولت آلبانی گفت که کشورش آماده پذیرش بیش از 200 نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق که اکنون در کمپ لیبرتی هستند، می باشد. به گزارش آسوشیتد پرس، نخست وزیر آلبانی "سالی بریشا" پس از نشست با نماینده معاون وزیر امور خارجه آمریکا، باربارا لیف و نماینده سازمان ملل در عراق، مارتین کوبلر، این پیشنهاد را اعلام کرد. وی گفت که پیشنهاد اعطای پناهندگی به اعضای مجاهدین خلق به دلائل انسان دوستانه صورت گرفته است.
این اقدام در پاسخ به تقاضاهای مقامات آمریکا و سازمان ملل انجام گرفت اما بلافاصله از سوی رهبران مجاهدین خلق رد شد. سخنگوی سازمان شاهین قبادی که ظاهرا از پیشنهاد آلبانی استقبال کرده است، ادعا کرد که این پیشنهاد چیزی تازه و کافی نبود!
چنانچه گروه پیش از این نیز نماینده سازمان ملل در عراق مارتین کوبلر را مورد اتهام قرار داده است، قبادی بار دیگر وی را متهم کرد به پیگیری اهداف سیاسی رژیم ایران و اقدام علیه امنیت و ایمنی ساکنان. قبادی به خوبی دستور های رهبرش مریم رجوی را اجرا کرد و ادعا کرد که تنها گزینه های ممکن، انتقال ساکنان به آمریکا و اروپا یا بازگرداندن آنها به کمپ اشرف است.
روز بیستم مارس، نماینده ارشد اتحادیه اروپا کاترین اشتون در بیانیه ای از تصمیم آلبانی برای اعطای پناهندگی به اعضای مجاهدین خلق استقبال کرد. خانم اشتون گفت، من این موضوع را به دقت دنبال کرده ام و حمایت کامل خود را از اقدامات نمایندگی سازمان ملل در عراق و به ویژه فرستاده ویژه دبیرکل، مارتین کوبلر، برای راه حلی مسالمت آمیز و با دوام برای این موضوع انسانی اعلام می دارم. وی افزود، انتقال دائم به خارج از عراق تنها راه حل این چنینی است.
بیانیه خانم اشتون و البته دیگر مقامات جامعه بین الملل مجاهدین خلق را نا امید کرد هرچند که مجاهدین خروجشان از فهرست تروریستی را مدیون همین اتحادیه اروپا هستند. نماینده ارشد اتحادیه اروپا در امور خارجه و سیاست امنیتی، حمایت کامل خود از مارتین کوبلر را اعلام کرد در حالیکه آقای کوبلر دائما از سوی ماشین تبلیغاتی مجاهدین خلق مورد انتقاد و افترا قرار می گیرد.
خانم اشتون که احتمالا شناخت کافی از مناسبات درونی مجاهدین و سران آن دارد درخواست کرد که رهبریت گروه و سا کنان به این پیشنهاد دولت آلبانی پاسخ مثبت دهند و به نحوی سازنده با سازمان ملل همکاری کنند، برای نمونه مصاحبه ها با کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل را از سر بگیرند. شاید انتظار نداشت که سران سازمان به پیشنهادی که جان و آینده بیش از دویست نفر را نجات می دهد، پاسخ منفی دهد.
سخنگوی سازمان از استدلال مضحکی برای رد پیشنهاد آلبانی استفاده می کند. او به زحمت توجیهی برای رد این پیشنهاد پیدا می کند. با واژه ها، بازی می کند و دلایلی غیر منطقی می آورد. منطق خردمندانه ی (!) قبادی، شمار ساکنان کمپ لیبرتی را با خطر حمله علیه آنها ارتباط می دهد. وی در ایمیلی به آسوشیتد پرس می گوید: در پی حمله موشکی در نهم فوریه به کمپ لیبرتی و با توجه به اینکه همه ساکنان کمپ لیبرتی در معرض خطر چنین حملاتی هستند، انتقال گروههای کوچکی از ساکنان لیبرتی به خارج از عراق به سادگی خطر را برای اکثریتی که باقی می مانند افزایش می دهد.!
برای حفظ هژمونی فرقه گون گروه، مجاهدین خلق مجبورند به تاکتیک همه یا هیچ متوسل شوند. تبلیغات مجاهدین خلق سعی می کند جهان را متقاعد کند که رهبریش مصمم به حفظ جان اعضاست اما به وضوح در واکنش اخیرشان به پیشنهاد آلبانی روشن شد که، رجوی ها مصمم به حفظ تمامیت سازمان و ساختار فرقه ای آن هستند و در این راه جان اعضا ارزشی ندارد با توجه به اینکه شمار زیادی از اعضا دارای مدارک اروپائی، کانادائی و آمریکائی و حتی تابعیت کشورهای غربی هستند.
علاوه بر خانم اشتون، دبیر کل سازمان ملل، آقای بان کی مون از پیشنهاد سخاوتمندانه آلبانی برای پذیرش انسان دوستانه 210 تن از ساکنان کمپ حریه استقبال کرد. به گزارش مرکز خبر سازمان ملل متحد وی در بیانیه ای که منتشر کرد گفته است که انتظار دارد و اصرار می کند که ساکنان به نحو مثبتی به پیشنهاد آلبانی پاسخ دهد و برای انتقال در روزهای آتی با کمیساریای عالی پناهند گان سازمان ملل همکاری کنند.
این بیانیه می افزاید که آقای بان کی مون صراحتا از تلاش های نماینده ویژه سازمان ملل در عراق، مارتین کوبلر که شجاعانه و خلاقانه، در شرایط شدیدا دشوار به حل مسائل کمک می کند، حمایت می کند.
آمریکا نیز با اقدام سازمان ملل و اتحادیه اروپا برای استقبال از پیشنهاد آلبانی همراهی کرد. سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا، ویکتوریا نولاند از نخست وزیر آلبانی برای اقدام انسان دوستانه اش در جهت فراهم کردن مکانی امن برای این افراد تشکر کرد.
خانم نولاند به رهبران گروه تاکید کرد تا بالاترین اولویت را برای امنیت و ایمنی اعضایشان و همکاری غیر مشروط با فرایند انتقال قائل شوند. اسوشیتدپرس گزارش می کند که مارتین کوبلر و نماینده معاون وزیر امور خارجه آمریکا گفتگو هایی با مقامات آلبانیائی درباره معیارهای امنیتی و شرائط جاگیری افراد انجام دادند.
به نظر می رسد که در حال حاضر و در کل دوران حیات سازمان مجاهدین خلق اولویت اول برای سران سازمان مجاهدین خلق حفظ هژمونی فرقه بوده است و آنها از انتقال اعضا که شمار زیادی از آنها دارای مدارک اروپائی هستند طفره می روند. با توجه به آنکه تا کنون دست کم سه حمله مرگبار به کمپ های مجاهدین خلق صورت گرفته است، هر عقل سلیمی متقاعد می شود که انتقال دائم گروه به خارج از عراق چه به صورت انفرادی و چه همگانی باید در بالاترین اولویت قرار بگیرد. البته برای کسانی که درباره مسائل انسانی دغدغه دارند و نه سران مجاهدین خلق.
نکته جالب توجه دیگر در پس این ماجرا این است که خانم اشتون، آقای بان کی مون و خانم نولاند و البته سازمان ها و دولت های متبوعشان با حمایت از آقای مارتین کوبلر که از سوی سازمان، عامل جمهوری اسلامی خوانده می شود، شهرت خود را به خطر انداختند، هر چند که به نظر نمی رسد مجاهدین جرات داشته باشند به این افراد هم برچسب "مامور رژیم" بزنند. بنابراین احتمالا نهایتا مجبورند به خواسته ی جامعه ی جهانی تن در دهند و هژمونی فرقه را به مخاطره بیندازند.
مزدا پارسی