اعتراف مریم قجر به پوشالی بودن آلترناتیوشان

در یک سال گذشته فرقه رجوی آن چنان با شتاب راه اضمحلال را طی نمود که هیچ بیننده ای نمی تواند آنرا انکار کند. عقب نشینی های ذلت بار از گفته های گذشته، ترک اشرف، ناتوانی در ممانعت از رفتن اعضا به آلبانی (که کیفا کنترل اعضا در آن با عراق متفاوت است)، جدایی قصیم و روحانی دو تن از قدیمی ترین اعضای شورا، افشاگری های افرادی همچون مصداقی و وفا یغمایی علیه رجوی و…. نشان می دهند که رجوی ها در حال فرو رفتن هر چه بیشتر درحضیض ذلت هستند. این حقیقت آنقدر آشکار شده که مریم قجر نیز مجبور به اذعان به آن گردیده است. وی در مراسم فرقه در ویلپنت گفت:
« حرف ما این نیست که جمهوری اسلامی برود تا ما جایگزین آنها شویم، حرف ما این است که رأی و انتخاب و نظر مردم ایران حاکمیت پیدا کند »!!!
هر چند خود این حرف نشان از فریبکار بودن صاحب سخن می باشد، چرا که به اعتراف تمام دوستان و دشمنان ایران، تمام رسانه های معتبر داخلی و خارجی، تمام دولت ها و مقامات دوست و مخالف ایران، انتخابات 24 خرداد با حضور وسیع مردم برگزار شد. البته سه جریان هم در کل دنیا این انتخابات را غیر دمکراتیک نامیدند، دولت اسرائیل، رجوی ها و وزیر خارجه کانادا (که این سومی از گفته خود پشیمان و بعد از چند روز در اطلاعیه ای به واقعی بودن انتخابات اعتراف کرد).
حال توجه به این نکته مهم است که اوضاع برای رجوی ها و فرقه شان بحرانی است. چرا که آنها سالیان گوش فلک را کر کرده و  ادعا می کردند « تنها آلترناتیو دمکراتیک »!!! در ایران هستند. ولی امروز دم از این می زنند که « نمی خواهیم جایگزین شویم »!
راستی چرا رجوی ها دیگر نمی توانند بگویند که تنها آلترناتیو هستند؟ آیا غیر از این است که آنها شرایط بحرانی و مرحله پایانی فرقه تروریست شان را احساس کرده و ناگزیر در هر زمینه ای تن به عقب نشینی های ذلت بار می دهند و حقیرانه به « از این ستون تا آن ستون فرج است » دل بسته اند؟