قتل عام تمام کارکنان و مجروحان یک بیمارستان توسط مجاهدین

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی هابیلیان به نقل از فارس، از جنایت مجاهدین در غرب کشور آن هم بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ توسط ایران، روایات و حرف‌های بسیاری شنیدیم که فقط بخشی از آن همه جنایت است؛ رزمنده بسیجی «حسین دهنوی» از رزمندگان غرب کشور است که جنایت مجاهدین در اسلام‌آباد غرب را روایت می‌کند.
بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ در ۲۷ تیرماه ۱۳۶۷ توسط امام خمینی(ره)، بعثی‌ها از جنوب و غرب کشور حمله گسترده‌ای را آغاز کردند؛ گردان ما در سرپل ذهاب با نیروهای عراقی درگیر شدند؛ بعد از پیشروی عراق، مجاهدین در تاریخ سوم مرداد از پادگان اشرف به سمت ایران سرازیر شدند؛ ۴ مرداد ۱۳۶۷ مجاهدین به اسلام آباد غرب رسیدند و پنجم مرداد درگیری با مجاهدین در تنگه مرصاد ـ چارزبر صورت گرفت.
در این حملات، شاهد واقعه بودیم. در آن زمان این قدر امکانات و تجهیزات نظامی نبود که بتوانیم مقابل ۳۰ تیپ پیاده و مکانیزه مجاهدین مقاومت کنیم. آنها مانند رعد و برق به شهر حمله کردند. بعد از اینکه درگیر جنگ شهری شدیم، می‌دیدم که مردم، کوچه به کوچه از دست مجاهدین فرار می‌کردند و این گروه هم مردم را به رگبار می‌بست؛ تعداد زیادی از مردم در این منطقه شهید و مجروح شدند.

در این بین ما درگیر بودیم و حتی فرصت نداشتیم که پیکرهای شهیدان و مجروحان را جمع کنیم و کار رزمی خودمان را ادامه دادیم. ما می‌دیدیم که مجاهدین برخی از مردم را روی زمین خوابانده بودند و تیرخلاص به آنها می‌زدند.
یکی از تلخ‌ترین صحنه‌ها این بود که مجاهدین بعد از گرفتن شهر اسلام آباد غرب، به بیمارستان امام خمینی(ره) حمله کردند و تمام کارکنان، مجروحان نظامی و شخصی را ‌کشتند و بعد پیکرهایشان را به داخل حیاط بیمارستان بردند و آتش زدند.
علاوه بر مردم اسلا‌م آباد غرب، مردمی که در این شهر به شهادت رسیدند، از مناطق کرند غرب و سرپل ذهاب بودند که در این منطقه پناه گرفته بودند.
بعد این حملات وحشیانه، مجاهدین به تنگه مرصاد رسیدند و گردان مستقر تیپ انصار همدان آماده رزم با این نیروها شدند؛ عملیات تأخیری انجام شد؛ بعد هم نیروهای کمکی به منطقه رسیدند و به حول و قوه الهی، مجاهدین را شکست دادیم.
دو روز بعد از قتل عام مردم توسط مجاهدین، برای پاکسازی وارد شهر اسلام آباد غرب شدیم؛ صحنه‌های دردناک بسیاری دیدیم، چرا که آنها می‌خواستند رعب و وحشت بین مردم ایجاد کنند و افراد سرشناس را هم به شهادت می‌رساندند؛ نمونه‌ای آن صحنه‌ای بسیار دردناک بود که مجاهدین عمامه یک طلبه را دور گردنش آویخته بودند و او را از ساختمان سه طبقه‌ای در میدان مرکزی اسلام‌آباد، اعدام کرده بودند.
هفتم مرداد پایان عملیات مرصاد بود، روز هشتم هم کار پاکسازی منطقه را انجام دادیم و سپس مردم از نقاط مختلف برای تحویل پیکرهای شهدایشان به اسلام‌آباد آمدند.