کمیسیون حقوق بشر عراق از طریق کمیته حقیقت یاب به این نتیجه رسیده که درگیری دهم شهریور در داخل اشرف داخلی بوده و احتمالی که آنها در تحقیقات خود به آن رسیده اند این است که هفت نفر مفقود شده ی ظاهرأ همانهایی بوده اند که سلاح و تجهیزات داشته و مابقی افراد را به قتل رسانده اند و یک نفر هم در آخر کار برای عادی سازی قضایا عکس های جعلی و ساختگی از کشته ها با دست های بسته و… تهیه نموده و نقشه و سناریوی انهدام بخشی از اموال و ماشین آلات را هم طی یک نقشه و تاکتیک قبلی با زمان و وقت کافی انجام شده است.
این کمیسیون دیگر به جزئیات و واقعیت های دیگری که از کنار هم قرار دادن و مرتبط کردن همه واقعیت ها بدست می آید نپرداخته و یا شاید به دلیل فقدان اطلاعات درونی از کارکرد فرقه نتوانسته بیشتر از این به عمق قضایا پی ببرد.
با توجه به تحلیل ها و روشنگری های قریب به اتفاق جداشدگان از این فرقه، رجوی پیشاپیش برای زمینه سازی کشتار 10 شهریور 92 اعلام کرده بود که اطلاع دقیق پیدا کرده که اتفاقی در حال رخ دادن در اسارتگاه اشرف است و با جو سازی هرگونه عواقبی را به گردن دولت نوری المالکی انداخته بود.
به همین دلیل فرضیه مورد نظر همه جداشدگان این است که رجوی به احتمال قوی در اشرف بوده و مریم به خاطر اینکه او را جابجا کند و از آنجایی که آن افرادی که می توانسته اند سرنخی از وجود او به خارج و یا درون مناسبات فرقه ای انتشار یا لو دهند. لذا تصمیم به قتل عام آنها با سناریوی مشخص می گیرد و آن افراد عمل کننده را تحت عنوان مفقود و گروگان معرفی می کند.
در ضمن تعداد 42 نفری هم که در اشرف زنده باقی مانده بودند به احتمال زیاد افرادی بوده اند که از وجود این افراد کشته شده در اشرف و موضوع حضور آنها اطلاعی نداشته و در محل دیگری بوده اند و اساسا در برنامه و طرح کشته شدن نبوده اند.
جداشدگان معتقدند مریم با توجه به تهدیدات جدی در خصوص تخلیه اشرف از سوی عراق و ملل متحد خودش قضیه را جدی گرفته و قصد تخلیه اشرف و جابجایی رجوی از آنجا را داشته است. اگر مریم بعد از جابجایی رجوی آن افراد کشته شده را زنده به لیبرتی یا هر مکان دیگری منتقل می کرد به هر حال آنها به هر شکل قضیه حضور رجوی در اشرف تا زمان کنونی را می فهمیدند و لو می دادند به همین خاطر تنها تابلو و گزینه ی اجرایی مریم قتل آنها طی سناریو ساختگی بوده است.
تحلیل جداشدگان این است که این امکان وجود دارد که در آینده مریم رجوی افراد مفقود شده یا گروگان های ساختگی را به صحنه آورده و به جهت عادی سازی قضایا آنها را وادار به مصاحبه هایی کند که از گروگان بودن خود و سپس آزاد شدن توسط افراد ناشناس صحبت کنند و به آنها خط دهی شود که همه چیز را به گردن دولت عراق تحت سناریو افراد ناشناس اندازند.
از این طریق هم رجوی جابجا شده و هم سرنخی به بیرون درز نکرده و هم مظلوم نمایی و محملی برای خود کشی های دسته جمعی تحت عنوان اعتصاب غذا بدست آورده است.