مشکلاتی که مجاهدین خلق (فرقه رجوی) برای ما در تیرانا ایجاد می کنند – سازمانهای حقوق بشری کجایند؟
سران فرقه رجوی در وحشت افشای رازهای مخوف فرقه و برای قدرت نمایی و جلوگیری از فرار بقیه ناراضیان درون لیبرتی اقدام به درج یک سری مطالب علنی و تحریف یک سری واقعیات نموده اند تا کمی دیگر به عمر ننگین خود بیفزایند.
رجوی خیانتکار که خودش و گروهش را در قعر چاه و در عصر حجر نگه داشته آنقدر مفلوک و درمانده شده که توان دیدن زندگی جاری انسان ها را ندارد و علی الخصوص همچنان در خیال پردازی های خود فکر می کند هنوز هم صاحب آن دسته از انسان های بیگناهی است که موفق شدند از قفس و زندان های او بگریزند.
بعد از سقوط اربابش صدام که پر و بال رجوی قیچی شد روزنه هایی هر چند کوچک برای رهایی اسیران در بند رجوی باز شد.
چهار سال تمام هم و غم دستگاه سیاسی باند رجوی بر آن بود تا جلوی فرار و خروج اعضا به جان آمده را بگیرد و دراین راه چه توطئه ها و دسیسه هایی نکرد.
سران سازمان از جمله مژگان پارسایی، زهره اخیانی، مهدی برایی و عباس داوری و…. که از ترس برخود می لرزیدند و شب و روز در هراس بودند با پرداخت صدها هزاردلار رشوه و برپایی مهمانی ها و سور چرانی ها با نیروهای آمریکایی در پی بدست آوردن دل آنها بودند که آن دسته از نفرات جدا شده از سازمان را که به کمپ تیف رفته بودند با هر نیرنگی آنجا نگه دارند.
آنها رسما” تلاش می کردند و به نیروها آمریکایی گفته بودند اگر اینها پایشان به خارج سازمان برسد …” ما و شمارا سرنگون می کنند”
مژگان پارسایی، زهره اخیانی، فهیمه اروانی از هر گونه عشوه گری و نازو غمزه گرفته تا دختران جوان مراکز زنان را خدمتکار سربازان آمریکایی نمودن کوتاهی نمی کردند تا دل فرماندهان آمریکایی را بدست بیاورند که بر وضعیت آنها رحم کند.
البته رجوی خیانتکار و خائن و ماماچه مریم قاجار این آرزو را به گور ببرند که بتوانند از این پس بر جدا شده ها حیطه و احاطه داشته باشند.
رجوی که از بس در حفره ها و زیرزمین ها مخفی شده مغزش تکان خورده فکر می کند که با این اراجیف می تواند مهر سکوت بر لبان جدا شده ها زده و همچنان آنان را به سکوت وا دارند که نگویند و ننویسند که در این سال ها چه بلایی برسرشان آورده است.
اگر چه با بیان و افشا این مطالب حتی ذره ای از حقوق از دست رفته قربانیانی که سالها زندگی و عواطف آنها توسط رجوی و سران اصلی خیانتکارش دزیده شد احیا نمی شود ولی برای ثبت در تاریخ و عبرت و ایران و ایرانی سکوت نخواهیم کرد.
آقای رجوی چند نفر مزدورند! ده، صد، هزار و تو کی راضی می شوی…
آیا آقایان کریم قصیم، محمدرضا روحانی، ایرج شکری، فریبا هشترودی، آقا و خانم متین دفتری، ایرج مصداقی، عاطفه و عفت اقبال، زهرا معینی، نسرین ابراهیمی، اسماعیل وفا یغمایی، مسعود خدابنده، مسعود بنی صدر، مرضیه قرصی، عباس صادقی، علی قشقاوی، محمدحسین سبحانی، جواد فیروزمند، امیرصیاحی، محمد رزاقی، جعفر ابراهیمی، آن سینگلتون، حامد صرافپور، جعفر کهزادی، مهردادسلطانی، حسن عزیزی، شهروز تاجبخش، حمید سلمانی، سیروس غضنفری، مهدی نیکبخت، محمود سپاهی، امیر سپاهی، نادر نادری، رحمان قادری، باقر صداقی، ادوارد ترمودیان، علی جهانی، مهرداد ساغرچی،مهدی خوشحال، سعید جمالی، میلاد آریایی،علی مرادی و………….دهها و صدها جداشده دیگرمتنفر از شما (آیا خجالت نمی کشید بازهم اسم ببرم)
آیا اسامی فوق نیز به هتل مهاجر رفته بودند. چگونه است که اینقدر تشکیلات شما مزدور پرورانده…
حداقل در سه سال گذشته بیش از صد تن از ناراضیان فرقه رجوی توانستند از چنگال رجوی فرار کنند. نزدیک به صد تن دیگر در آلبانی و یا کشورهای اروپایی نیز از تشکیلات جدا شدند. …
افرادی که در عراق جدا شدند همه آنها طبق اسناد و شواهد سازمان ملل و صلیب سرخ و وزارت حقوق بشر عراق همگی تحت نظر سازمان های بین المللی بوده و هستند و بسیاری از آنان از حقوق پناهندگی برخوردار شده و حداقل هفته ای ۱۰۰ الی ۱۵۰ هزار دینار که در ماه مبلغی حدود ۵۰۰هزار دینار برابر با چهارصد دلار دریافت می کردند. تا اینکه وضعیت پناهندگی و اعزام آنها حل و فصل شود. (رجوی و سرانش از فرط غیظ و کین مبلغی را که افراد بطور هفتگی برای مایحتاج زندگی دریافت می کنند ماهانه اعلام کرده)
-حال باید گفت جناب رجوی نکند فکر کرده ای که بایستی همه دنیا از قانون تو پیروی کنند و خود را به کودنی زده ای
– نکند فکر کرده ای که هر کس بیرون می آید باید بازهم مجیز تو را بگوید و دهانش را ببندد.
وقتی که سران رجوی و ایادی اش اینطور وحشت آلود دنبال این هستند که ” اعضای بنجل جدا شده ” در هتل مهاجر چه می کنند و چه می گویند و می خواهند دهان افراد را ببندد می شود خواند که در کمپ های اسارت بر سر آن نگون بختان چه می آوردند.
باید به رجوی گفت اگر تو پیر و خرفت شده ای و یادت رفته در گذشته چه می گفتی ما یادمان نرفته که در گذشته رسما حکم میدادی که هر کس از سازمان جداشود «حکم اش اعدام است» و می گفتی «اصلا خروج نداریم و با جمع طرف هستید و هر کس هم می خواهد برود زندان ابوغریب ۸سال و دو سال هم زندان خودمان…»
زندان ها و شکنجه های اعضا از ترس جانت یادمان نرفته، کاخ ها و پناهگاه های اتمی ات یادمان نرفته، سور چرانی ها و باد در غبغب انداختن و ژست استالین گرفتنت یادمان نرفته وهمچنان الان در سوراخ موش قایم شدنت نیز یادمان نمی رود.
من به عنوان یکی از شاهدین همین جا اعلام می کنم:
افراد ناراضی که به ماهیت رجوی پی برده و خواهان خروج بودند
اولا ماه ها و سالها آنها را سر می دوانند و به بازار شام جلسات جمعی می بردند و اجازه خروج نمی دادند. وبسیار افراد را بعضا شکنجه فیزیکی و روانی می کردند تا فکر رفتن از سرشان خارج شود.
ثانیا افراد شجاعی که با تحمل همه فشارهای فوق موفق می شدند از سازمان خارج شوند ماکزیمم مبلغی که از طرف سازمان به آنها داد شده ۵۰۰دلار! می باشد.
ثالثا بسیاری افراد که در معرض تهدیدهای جانی و روانی بودند و اجازه خروج به آنها داده نمی شد نهایتا اقدام به فرار می کردند که این افراد نیز حتی وسایل فردی محدود خود را نیز از دست می دادند و بسیاری از آنها تنها با یک دست لباس فقط موفق می شدند جان خود را نجات دهند.
هم اکنون فرقه رجوی برای در بند نگه داشتن بسیاری از اعضا جدا شده در آلبانی و از ترس افشاگری و برملا کردن فشارها و از بین رفتن حق و حقوق شان در سالهای اقامت در اشرف و لیبرتی به آنها مبلغ ۵۰۰ دلار ماهانه ” حق سکوت” می دهد.
رجوی در سال های حکومت صدام ماهانه ما به ازا هر فرد مبلغی حدود ۲۰۰۰ دلار از دولت عراق دریافت می کرد بدون آنکه نفرات سازمان اطلاعی داشته باشند. و تمامی این مبالغ را ضبط و غصب می کرد. به همین دلیل برای اضافه شدن این مبلغ دست به آدم دزدی شیک درترکیه زده و با حقه و نیرنگ و با اسم کاریابی و اعزام به خارجه بسیاری از ایرانیان از خدا بی خبر را به درون کمپ ها می کشاند و سپس اجازه خروج به آنها نمی داد.
در سی سال گذشته به حتی یک نفر از اعضای درون تشکیلات اجازه ارتباط آزاد با خانواده اش را نداده و همه نفرات تحت کنترل تشکیلات بودند.اعضا قطع ارتباط کامل با دنیای خارج و خانواده و مجامع بین المللی بودند.و همگی از دسترسی به وکیل و حتی یک مرجع قانونی محروم بوده و هستند.
سالهای متمادی علاوه بر اخاذی های فراوان و گرفتن پول و مایملک فرد و خانواده اش حتی یک دلار بعنوان حقوق به افراد نمی پرداخت(حال به صورت خنده داری مدعی کم بودن حقوق نجات یافتگان شده است)
و بسیار بلاهای دیگری که بر سر اعضای خود در این فرقه مخوف می آورد که شرح آن مفصل است.
البته مزدوری ها و خیانت های رجوی و سران رذل او که با اسامی شیک ستاد اطلاعات و اجتماعی و روابط و سیاسی انجام می شود همه شرحی مفصل دارند که از تاریخ و پرونده سیاه فرقه رجوی دور نخواهد ماند…
احسان بیدی