درب دیزی باز است، حیای گربه کجا رفته!

چندین سال است که مریم قجر و شوهرش سنگ سرنگونی را به سینه می زنند و تا به حال به خواب پنبه دانه خود نرسیده اند تا آنجایی که یادم می آید از سال 67 تا به حال کار این زن و شوهر نا مشروع همین است هر ساله با پیامهای آب دوغ خیاری یک سری آدمها را سر کار می گذارند و وعده های دروغین به آنها می دهند که امسال سال آخر است. کسانی که تشنه قدرت طلبی باشند مگر می توانند یک کشور را اداره کنند چندین سال که در پادگان لعنتی اشرف بودم مریم قجر در پایان سال با یک ترفند سال بعد را سال سرنگونی می نامید در واقع کار ما شده بود امسال نشد سال دیگه و هیچ اتفاقی رخ نمی داد و در مقابل فقط برای جاه طلبی رهبران فرقه عمرمان به تباهی کشیده می شد باز هم با کمال پرویی مریم قجر سال 93 را سال سرنگونی اعلام می کند و یک سری آدمهای مفت خور اطرافش شروع می کنند به هورا کشیدن و از طرفی اسیرانی که در لیبرتی بسر می برند بایستی تبدیل به فسیل شوند کسانی که از دنیای بیرون از خودشان قطع هستند و نمی دانند که در دنیا چه می گذرد  سال 92 سال سرنگونی بود سرنگونی ظرف تشکیلاتی رجوی یعنی همان پادگان اشرف و با کلی کشته حالا باید دید سال 93 چه اتفاقاتی در رابطه با فرقه رخ می دهد رییس جمهور انتخاب شده باصطلاح شورای ملی مقاومت عجب رویی دارد خودش و شوهر گور به گور شده اش به بن بست رسیده اند وانمود می کنند که یک به یک جبهه ها را دارند فتح می کنند سال 93 را هم مردم سپری خواهند کرد و رو سیاهی برای مریم قجر و شوهرش باقی می ماند ماهیت فرقه رجوی برای همگان روشن شده است مردم ایران به زالو نیاز ندارند تنها یک جا برای مریم قجر و شوهرش باقی می ماند آنهم زباله دان تاریخ است.