موضعگیری از سر ناچاری

چرا مریم رجوی بعد از دو هفته بمباران های اسرائیل به غزه، به صحنه آمد و باصطلاح خواهان آتش بس شد؟
در حالی که بمباران های اسرائیل بیش از 500 شهید و حدود 1500 مجروع از مردم بی گناه فلسطینی به جا گذاشته است، خانم ناپرهیزی کرده و موضعی اتخاذ کرد که لابیان اسرائیلی و آمریکائی مخصوصا آنهائی که در ویلپنت ها شرکت می کنند را ناراحت نکند، در صورتی که خیلی از کشورها و جنبش های دنیا اسرائیل را به شدت محکوم کرده اند، خانم از سر خجالتی و شرمنده گی که با دوستانش در آمریکا داشت به صحنه آمد و فراخوان آتش بس داد!!! اگر دوستان اطلاعیه مریم قجر را خوانده باشند خواهند دید که بیشتر پاچه ایران را گرفته است تا این که اسرائیل را محکوم کند، اگر راهی برایش در حد سر سوزنی وجود داشت می گفت عامل بمباران ها رژیم ایران است!!!.
واقعیت این است او نمی خواست پل دیرینه اش را با اسرائیل خراب کند اگر چه در همین اطلاعیه یکی به نعل زد و یکی به میخ، چون در مقابل عمل انجام شده ای قرار گرفت چنانچه سکوت را نمی شکست برایش خیلی آبروریزی داشت، به این می گویند فرصت طلبی و نان را به نرخ روز خوردن. حقیقتا عادت همیشگی فرقه، فرصت طلبی است، به یاد دارم مریم قجر در سال 76 در بلژیک به دیدار آقای عرفات رفت که هنوز صدام در قدرت بود، و در بحث های سیاسی که در اشرف داشتیم، این دیدار را مایه مباحات و افتخار تلقی می کردند، رجوی خود را فرزند خوانده ای عرفات می دانست و در محافل ها و نشست ها جمعی همواره از حماسه ای مبارزان جنبش آزادیبخش فلسطین، یاد می کردند. تا وقتی که، آقای عرفات در پی یک دیداری به ایران رفت و با مقامات دولت ایران ملاقات کرد، ما شاهد بودیم که مسعود رجوی به دنبال همین خبر آنچنان بر افروخته شده بود که  فراموش کرده بود آقای عرفات را همواره باعث افتخار خود می دید که پدر آرمانی اش است. بعد از این ماجرا به عرفات انگ و بر چسب بورژوازی و امریکائی را می زد جای سئوال است که چرا رهبران فرقه چنین موضعی اتخاذ می کردند؟ در آن موقع هنوز صدام در قدرت بود و آنها هم با اتکاء به صدام در تعادل قوای منطقه ای خود را بالانس می کردند. اما حالا که معادله منطقه تغییر کرد، به یک باره گذشته ها را فراموش کرد، خود را به بورژوازی و حامیانش تحمیل کرد. به این تنظیم می گویند فرصت طلبی و نان را به نرخ روز خوردن از نوع رجویها!!
محمد رضا گلی اسکاردی