مرگ”فریده ونایی” و اشک سوزناک مریم رجوی

تنها دم مرگ ها تحویل سازمان ملل میشوند

باز هم “مجاهد صدیق” دیگری به لیست مریم رجوی، این بانوی جنگ و ترور اضافه شد! و اینبار باز هم در “آلبانی” یعنی همان جایی که اعضای مجاهدین از لیبرتی بدانجا منتقل می شوند تا شاید پناهگاهی بیابند و مسیر دیگری برای زندگی انتخاب کنند…
خانم “فریده ونایی” قربانی جدید سرکوب زوج رجوی است. این زوج خونخوار، اعضای بیمار و مضطرب خود را بیش از ده سال است در عراق رها کرده و به اسم “امام حسین” در میان آتش و خون به صورت زجرکش نگه داشته و یکی یکی به کشتن می دهند و از مرگ آنها نیز برای خود مشروعیت و خوراک تبلیغی تولید می کنند… به نظر می رسد اکثر کسانی که سابقه تشکیلاتی طولانی در تشکل مافیایی مجاهدین دارند، جز چند نفر که جهت کنترل دیگر افراد به خارج ارسال می شوند، بقیه بیمارانی دم مرگ می باشند که مریم رجوی خیالش از زنده نماندن آنها راحت است و آنان را به صورت گزینشی به سازمان ملل تحویل می دهد تا در خارج جان سپرده و یک خوراک تبلیغی خوب علیه دولت عراق (و سازمان ملل و جمهوری اسلامی) مهیا سازند و خون آنان به رگهای مریم رجوی تزریق گردد و چند صباحی با آن زندگی کند…

 “فریده” از این دست قربانیان بود. زنی که در عملیات فروغ جاویدان (مرصاد) زخمی شده و یک چشم خود را از دست می دهد… سالها بعد وی فرمانده یکی از مراکز نظامی ارتش رجوی در بصره می شود. چند صباحی بعد به بیماری سرطان دچار شده و به دلیل فشارها و محدودیت هایی که تشکیلات فرقه رجوی بر همه افراد وارد می کند، به مدت طولانی در عراق نگهداری می شود و امکان رسیدگی کافی به وی نیست. در ماههای اخیر به همراه گروه دیگری به آلبانی اعزام می گردد. تلاش پزشکان چاره ساز درمان دردهای بی شمار این زن نیست و نهایتاً جان خود را از دست می دهد…
مریم رجوی که چونان کرکسی منتظر مرگ ساکنان لیبرتی است و در خارج از کشور هم دست از سر آنان برنمی دارد، با مرگ این زن قربانی به وجد آمده و مثل همیشه پیام “اندوه” می فرستد و با یک فاتحه تحت عنوان “مجاهد صدیق”، او را به کام کشیده و خون اش را در پیاله نوش می کند… و این می تواند سرنوشت همه کسانی باشد که در عراق و در بند تشکل رجوی هستند.
مریم رجوی اینبار هم مثل همیشه ابراز تأسف کرده و بدون اشاره به ۲۳ سال نگهداری بیهوده این افراد در خاک عراق که ۱۰ سال آن بعد از سقوط صدام حسین است، مدعی شده که مقصر مرگ این زن فشارها و تحمیل هایی است که دولت عراق به آنها وارد نموده است!. و البته انتظاری بیش از وی نیست که همه سرکوب ها و جنایت های سالیان را به دوش این و آن ارگان سیاسی و دولتی بیندازد، همانطور که مقصر شکست های بزرگ نظامی و سیاسی خود را طی ده ها سال به گردن جداشدگان انداخت که خیانت کرده اند و به گردن اعضای موجود می انداخت که تلاش نکرده اند… مگر نه اینکه مقصر اصلی شکست در عملیات فروغ جاویدان را اعضای مجاهدین معرفی کرد و گفت بهای کافی برای پیروزی نپرداخته اید و باید از همسران خود طلاق می گرفتید تا تمام عیار بخاطر من مبارزه کنید؟ امروز هم گویا مقصر مرگ فریده ونایی، نه مریم و مسعود رجوی و سرکوب های شدید تشکیلاتی آنها، که دولت عراق و فلان سازمان جهانی و حقوق بشری است!
و البته مریم رجوی همچنان نگران زنان زندانی و اعدامی در ایران است و نیروهای فریب خورده خود در اروپا و آمریکا را به خیابان گسیل می کند تا نگرانی خود از مرگ ریحانه جباری را اعلام کنند… به این می گویند شارلاتانیزم سیاسی!!!!