روز دوشنبه ۹ فوریه دومین سالگرد کشته شدن شش نفر از ساکنان لیبرتی در حمله موشکی ۲۱ بهمن ۹۱ بود. ولی با تعجب تمام شاهد بودیم که مجاهدین در این رابطه کاملا سکوت کردند و از آنها در هیچ یک از سایت ها و صفحات فیس بوکی هوادارانشان یادی نشد! سکوت مطلق در تمامی رسانه های مجاهدین و وابستگانشان در روز ۹ فوریه و فقط ظهر فردای آنروز یک برنامه چند دقیقه ای مونتاژ شده از سالهای قبل پخش شد! در صفحات متعدد مجاهدین اخبار مربوط به سخنرانی رودی جولیانی.. کنفرانس های مختلف رئیس جمهور برگزیده و عکس های یادگاری با برادر پاتریک کندی و دیگران… غوغا میکرد ولی دریغ از یک عکس و یک یادبود برای این شش نفر که بهای خط ماندن در جهنم عراق را با جان خود پرداختند. در مراسمی که روز شنبه ۷ فوریه در پاریس برگزار شد از ۱۹ بهمن سال ۶۰ و از سالگرد انقلاب ضد سلطنتی یاد شد ولی حتی یک کلمه در مورد این شش نفر سخنی به میان نیامد! در میان عکس هایی که خانم رئیس جمهور برگزیده در مقابل آنها گل گذاشت و ادای احترام کرد، حتی عکس قاضی نیسمان و سناتور جورج هاژ هم در کنار قاب عکسهای کشته شدگان مجاهدین دیده میشد! ولی دریغ از یک عکس از شش عزیزی که به فجیح ترین شکل در حمله ۹ فوریه در لیبرتی جان باختند. در این مراسم، رئیس جمهور برگزیده بسیار پرهیچان به خواندن شعر و شعار پرداخت و تقاضای سلاح برای بیماران و بقول خودشان ناتوانان لیبرتی را تکرار کرد، حتی مک کین هم در برابر عکسهای موسی و اشرف و یارانشان حالت غمگین بخود گرفت! و پاتریک کندی پرچم ایران را تکان داد حتما با زمزمه ” من یک اشرفی هستم” – با لهجه شیرین برادر پاتریک بخوانید!- اما دریغ از یک کلمه برای مجروحین و معلولین این حمله که یکی بعد از دیگری در صف مرگ چشم انتظار تصمیم نهایی مجاهدین برای خروج از عراق هستند! براستی چرا مجاهدین امسال برای این سالگرد هیچ اهمیتی قائل نشدند! و آنرا زیر چشمی رد کردند!؟ آیا این مرگها بحدی عادی و روزمره شده که دیگر مجاهدین حتی زحمت مراسم و برنامه های صوری را هم برای این سالگرد ها بخود نمیدهند!! یا شاید تعداد کشته شدگان بقدری زیاد شده که حساب از دست دست اندرکاران در رفته است!؟ براستی، علت چیست که از لیبرتی و ساکنانش دیگر جز نامه های تکراری و یک شکل بر علیه مخالفان و منتقدان مجاهدین و خانواده هایشان هیچ چیز دیگری شنیده نمیشود!؟
عاطفه اقبال، کمپین برای انتقال فوری ساکنان لیبرتی به کشور ثالث