در حالی که سال هاست فرقه رجوی به خانواده ها و مادران و پدران پیری که با مشقت زیاد، در گرما و سرما خود را به قرارگاه اشرف یا کمپ لیبرتی رسانده اند، نه تنها اجازه ملاقات با فرزندان شان را نمی دهند بلکه آنان را مورد آزار و اذیت و توهین قرار داده و دل آنها را می شکنند.
در حالی که فرقه رجوی حتی به خانواده هایی که در خارج از ایران زندگی می کنند نیز اجازه برقراری ارتباط با فرزندان شان را نداده و از رساندن خبر سلامتی به آنان هم خودداری می کند.
در حالی که فرار اعضا از فرقه رجوی بدلیل فشار های غیر انسانی وارده بر آنها، به یک جریان مستمر تبدیل شده است و آخرین نمونه آن فرار آقایان محمود روح الله زاده و آشور ورشی است.
در حالی که خانواده های اعضا حتی با کمک کمیساریای عالی پناهندگی، نیز موفق به انجام تماس تلفنی با فرزندان خود نمی شوند.
در حالی که فرقه رجوی به عباس محمد رحیمی که در یک قدمی مرگ قرار داشت رحم نکرده و در جواب خواسته او مبنی بر دیدار با همسرش، سایت های خود را از انواع اراجیف بر علیه او پر کرده است.
در حالی که فرقه رجوی در کارنامه سیاه خود انجام ترور کور و بمب گذاری را دارد.
در حالی که فرقه رجوی در مسیر مزدوری برای صدام دیکتاتور، سربازان ایرانی را در مرزها به قتل می رساند.
در حالی که این فرقه برای خدمت به صدام و برای حفظ بقای خود، قیام اکراد و شیعیان را در عراق سرکوب نمود.
در حالیکه از نظر رجوی ها انتقاد به رجوی بزرگترین جرم محسوب شده و تمام منتقدین به اشکال گوناگون مورد توهین و تهدید قرار می گیرند.
در حالی که رجوی ها خود در جای گرم و نرم نشسته و با کارشکنی های گوناگون در مسیر انتقال اعضا به خارج از عراق مانع تراشی نموده و آنها را مرحله به مرحله به کشتن می دهند.
در حالی که فرقه رجوی از جنایات انجام شده توسط سعودی ها در یمن که داد مجامع بین المللی و دولت های غربی را هم در آورده است، حمایت می کند.
در حالی که فرقه رجوی از اعدام با شیوه گردن زدن در عربستان، تنها به این دلیل که حاکمان این کشور با ایران دشمنی می ورزند، حمایت می کند.
در حالی که رجوی ها هم صدا با نتانیاهو و سعودی ها، تنها مخالفان لغو تحریم های مردم ایران هستند.
در حالی که رجوی ها هیچ مرزی در وطن فروشی و مزدوری برای اجنبی را باقی نگذشته اند.
و بسیاری موارد دیگر که می توان ساعت ها آنها را شمرد.
درباره ادعاهای حقوق بشری رجوی ها چه باید گفت؟
آیا آنها دل شان برای کسی می سوزد؟
مدعی شدن درباره اعدام در ایران و به راه انداختن بحث های حقوق بشری تنها و تنها وسیله ای است در دستان رجوی ها برای پوشاندن شکست های پی در پی سیاسی و استراتژیک شان از یک سو و فریب اذهان اعضای از دنیا بی خبرشان برای آن که آنها را کماکان در حصار های ذهنی و فیزیکی شان نگه دارند.
باید به رجوی ها گفت: زمانه دیگر عوض شده و نمی توان با حرف و شعار مردم فریبی کرد. گسترش وسایل ارتباط جمعی همه را در معرض آخرین خبرها قرار می دهد. دیگر جایی به نام اسارتگاه اشرف و فردی به نام صدام وجود خارجی ندارند تا به وسیله آنها اعضا را از جهان خارج جدا کرده و هر چیزی را بخورد آنها داد.
پرده ها به کناری رفته و چهره سیاه شما، حتی در زیر نقاب فریبنده حقوق بشر هم دیگر کسی را نمی فریبد. تعداد اندک شرکت کنندگان در تظاهرات پاریس که برای فرقه رجوی حیاتی هم بود و برای اجرای آن هفته ها طراحی و کار کرده بودند، نشان از این واقعیت دارد که:
رجوی ها دیگر جز یک لکه سیاه در تاریخ گذشته نیستند که در آینده هیچ جایی ندارند.
صالحی