پسرم محمد رضا، براستی هم اسیر فرقه ی رجوی است

صحبت های حاج قدرت صدیق با برادران بهادری
من شما برادران بهادری را زمانی که ازکمپ لیبرتی رها شده ودرهتل مهاجر منتظر تعیین تکلیف خود برای بازگشت به میهن بودید، دیدم.
من درآن موقع برای ملاقات پسرم محمد رضا صدیق، به عراق رفته بودم ودرملاقات با شما، متوجه شدم که فرزندم را با نام مستعار میشناسید.
واقعیت این است که محمد رضای من برای کار به ترکیه رفته بود وچند ماهی هم همراه برادرش مشغول بود.
پسر دیگرم که همراه او بود، بعد ازمدتی کار درترکیه به ایران بازگشت وموقعی که برای بار دوم به ترکیه رفت، متوجه شد که برادرش در ترکیه نیست ودر پرس وجو ازمحل کارش متوجه شد که او آنجا را ترک کرده وبه کارفرمای خود گفته که به کشور دیگری میرود!

ما چند ماهی نگران سربه نیست شدن محمد رضا بودیم که نهایتا متوجه شدیم که او درعراق ودردست باند رجوی است.
من خیلی تلاش کردم که اورا ازاین زندان مخوف نجات دهم وخیلی زحمت ها دراین باره کشیدم ولی شما برادران بهادری بهتر ازمن میدانید که فضای اشرف وسپس لیبرتی چقدر بسته است و ساکنین آنجا اجازه ی حرف زدن هم ندارند!

من درسال 1388 بطور جدی به کمپ اشرف رفتم و9 ماه- بلی نه ماه- درجوار اشرف بیتوته کردم تا ملاقاتی با پسرم داشته باشم که دست نداد!
مجبور به بلند کردن صدای خود شدم تا شاید فرزندم حرف های مرا بشنود که رجوی ها با بکارانداختن بلند گوهای قوی، مانع انعکاس صدای من شدند!
کسی که هنوز پدر نشده، نمیداند که من با چه آرزوهای نیکی این مشقت 9ماهه را بجان خریدم وسرانجام دریافتم که رجوی ها چقدر سنگ دل وبی رحم هستند!!
من کاملا پی بردم که رجوی اعتمادی به این برده هایش – که فرزند من یکی ازآنهاست – ندارد ومی ترسد که با دادن ملاقات، جرقه ای به احساسات وعواطف پنهان شده ی آنها زده شود وآنگاه این بردگان ازپیش او فرار کنند!!
شما برادران بهادری حرف هایی ازتشکیلات رجوی میزنید که دیگر جدا شدگان هم که من با آنها تماس گرفته ام، میزنند.
همه ی این صحبت ها یک مخرج مشترک دارند وآن عبارت از این است که همه ی شماها درآنجا زندانی بوده واراده ی تان سلب شده و کاری جز گوش بفرمان بودن درمقابل رجوی و عاملین دست اول او نداشتید.
با تمامی این سختی ها، من بازهم به ملاقات خواهم رفت و برشدت مکاتباتم با مقام های حقوق بشری، دولت وپارلمان عراق خواهم افزود!
من هرگز این بی غیرتی را که اجازه دهم رجوی پسرم را برده کند، تحمل نخواهم کرد!
حاج قدرت  صدیق
تبریز- ایران

نامه نگاری به ارگان های بین الملی از طرف خانواده: