مسعود رجوی از القاب عریض و طویل، رهبر عقیدتی مجاهدین، فرمانده کل ارتش آزادیبخش ملی ایران، رهبر انقلاب نوین مردم ایران و… به لقب " مرحوم" آنهم بلا استغفار تنزیل درجه پیدا کرد.
مجاهدین به رسم هرساله مراسمی تحت نام ویلپنت در سالن ورزشی ویلپنت پاریس برگزار مینمودند که در این مراسم معمولا با جمعبندی فعالیت یکساله شورای موسوم به ملی مقاومت و آخرین وضعیت نیرو های موسوم به ارتش آزادیبخش در عراق و اهداف آنها و ترسیم استراتژی و اهداف آینده همواره نظام ایران را در گزافه گویی ها و توهماتشان در سراشیب سقوط قرار میداند و با وعده های پوچ پیروزی نیرو های زهوار در رفته خود را برای مدتی فریب میدادند.
اما نکات قابل توجه این شوی مضحک و کارت و برگ برنده سران فرقه رجوی چه بود.
1- بالا بردن آمار شرکت کننده در ویلپنت که محصول تلاش های چند ماهه هواداران در اروپا بشمار میرفت که هرساله با حضور سیاهپوستان و افراد غیر ایرانی با لباس ها و پوشش آنچنانی موجب رسوایی هرچه بیشتر مریم قجر میشد.
2- شرکت چهره ها و شخصیت های امریکایی – اروپایی بخصوص بازنشستگان دولتی و پارلمانی امریکا –اروپا،این موضوع نیز از فاکتور های پیشرفت روند نوکری و پادویی مجاهدین برای امریکا – اروپا محسوب میشد که از اسقف های خانه نشین اروپا تا آبه پیر و شهردار اور شروع شد و با ریموند تنتر و ریچارد پرل و آخرین و بالاترین چهره ای که از رفیق فابریک های مریم یا بقول ایرانی ها رفیق شیش مریم، بمیدان آوردند جان بولتن بود که چند سالی کفگیر گدایی شخصیت مجاهدین نیز به ته دیگ خورده و چهره جدیدی نداشتند.
3- بهره گیری از نام ویلپنت که تا حدودی سالن قابل توجهی در پاریس بود که امسال با خفت تمام آنرا نیز از دست داند و بنا به گزارش ایران دیدبان:
نکته حائز اهمیت در برنامه امسال مجاهدین عدم همراهی دولت فرانسه با ایشان و جابجایی مکان هرساله ایشان از ورزشگاه محلی ویلپنت به منطقه ای به نامه بورژه (Le Bourget Exhibition Center) هست که نمایشگاهی برای نمایش تجهیزات هواپیما و محصولات هوایی در اطراف پاریس به حساب می آید.
4- اهدافی که در سخنرانی مریم به ان اشاره میشد همان وعده های توخالی سرنگونی و آزادی و پیروزی بود که چندین سال است کاملا از دستور خارج شده و ملتمسانه بدنبال این هستند که کشوری به خودشان پناه دهد و بتوانند مشکل امرار معاش و اسکان خود را حل کنند.
اما فراتر از همه نکات فوق باید خاطرنشان نمود که:
علیرغم همه جار و جنجالهای تبلیغاتی و اسامی و القاب عریض و طویل که برای شخص رجوی بکار میرفت نهایتا پس از 12 سال غیبت کبری و زندگی خفیف در سوراخ ها، توسط حامی دست چندم که خود نوکر اربابان سابقشان محسوب میشود بنام ترکی الفیصل موفق به کسب مقام "مرحوم " گردید که اولا موجب رسوایی مریم و سران فرقه در حین سخنرانی گردید که شرکت کنندگان و باصطلاح هواداران با شنیدن کلمه مرحوم دو بار پشت سرهم فریاد هوراهایشان در سالن طنین انداز شد.
دوم اینکه شرکت ترکی الفیصل در جلسه نیز ضمن اینکه هیچ برگ جدیدی نبود و وزن و مقام شخصیتی وی همواره در مقابل حامیان سابقشان خود تنزل و آبرو باختگی دارد، زیرا اولا نه تنها ترکی الفیصل بلکه تمام آل سعود خودشان از دستمال بدستان و نوکران سابق صدام هستند که با تمام ید و بیضایش پدر خوانده مجاهدین و مسعود رجوی بود که از ان جز خیانت هیچ چیز عایدتان نشد تا چه رسد به وزیر سابق دست چندم دولت سعودی.!!!
شکست مفتضحانه سران فرقه از منظر جایگاه آمریکا – اروپایی که در اخراج از سالن ویلپنت و همچنین عدم شرکت حتی افراد پیر و پاتال و بازنشسته امریکا – اروپایی و دست بدامان جان بولتن منفور و پادو و خدمتکارش ترکی الفیصل شدن ،خود نمودی از مصداق "الغریق یتشبث بکل حشیش میباشد که در همکاری و رابطه تنگاتنگ فرقه رجوی با آل سعود و وهابیها و داعش و انصره و سایر گروههای تروریستی تحت حمایت سعودی نمایان میباشد.
حال باید منتظر ماند ببینیم مسعود رجوی اگرچه سالیان است مرده است اما ترکی الفیصل از مرگ فیزکی وی با اطلاع میباشد و بدون هماهنگی بند را اب داده و این مرگ را اعلام نمود یا اینکه اینقدر گیج و خنگ است که از موضوع هیچ اطلاعی ندارد و بقول کاربران فضای مجازی همینطور همین الان یهویی چیزی از دهانش پریده و چطور توسط سران فرقه وصله پینه گردد. البته ظاهرا سخنران همراه ترکی الفیصل بعد از وی از حضار خواسته برای سلامتی رجوی دعا کنند!!!!
واقعیت وجود و لاوجود فیزیکی رجوی هرچه باشد مهم این است که هرچه از مسکوت ماندن موضوع میگذرد بیشتر مسخ و منفور و آبرو باخته میشود تا اینکه خود سازمانشان رسما موضوع را اعلام نمایند.که اگر مرده است مرگ رسمی وی توسط خودشان اعلام گردد و واگر فیزیکا هنوز نفس میکشد جسارت نداشته اش را رو کند و حداقل در مقابل نیرو هایش پاسخ خیانت ها و جنایاتش را بدهد مردم ایران پیشکش، زیرا از نظر مردم ایران خیانتکاران را تاریخ مجازات خواهد کرد و قطعا سرنوشتی بهتر از صدام در انتظارش نخواهد بود.