سرنوشت اسرای پیوسته به مجاهدین و رویاهای شکست خورده شان خود داستانی ست که از دید صلیب سرخ جهانی و ارگانهای مدعی حقوق بشر همواره دور مانده و به عمد از ورود به این موضوع امتناع میکنند که خاطر مجاهدین و نوکران آمریکا مکدر نشود. اما بدنیست بدانیم که اسرای موجود در تشکیلات مجاهدین دو دسته هستند که هر کدام با یک ترفند و فریب و نیرنگ بدام افتاده اند.
دسته اول اسرایی بودند که در آغاز جزء نیروهای مسلح ایران بوده و در خلال جنگ در مناطق مرزی در درگیری های رو در رو با خود مجاهدین به اسارت درآمدند و مدتها در اردوگاههای مجاهدین بسر بردند که با فریب آنها را جذب تشکیلات نمودند یعنی در آغاز عملیات مرصاد و عملیات کردکشی و شیعه کشی موسوم به مروارید به آنها وعده دادند که در این عملیات شرکت کنید و اگر نظام سرنگون شد که صاحب پست و مقام میشوید و اگر نشد شما را به اروپا میفرستیم.
دسته دوم اسرای جنگی که در اردوگاههای عراق بودند و با تبلیغات دروغین و هماهنگی با صدام و صلیب سرخ آنها را فریب دادند و در همان آغاز تحت عنوان کار انسانی و میهن پرستانه که اساسا در گروه خونی مجاهدین نمیگنجد به آنها وعده دادند که ما میخواهیم شما را از اردوگاههای عراقی نجات دهیم و به اروپا بفرستیم.
و اسرا نیز همواره بین بد و بدتر بد را انتخاب نموده و در رویای خود از اسارت نجات پیدا خواهند کرد و به اروپا میروند اما اهداف ضد بشری و ضد انسانی مجاهدین که از همان آغاز بر فریب و ریا کاری استوار بوده اینبار نیز از همین شگرد استفاده نموده و به اسرا گفتند شما چون برسر سفره مجاهدین بوده اید اگر از این تشکیلات جدا شوید تحت نام منافق توسط نظام اعدام میشوید و در عین حال چون دارای اخبار و اطلاعات ذیقیمت از ارتش به اصطلاح آزادیبخش و سازمان مجاهدین هستید ما نمیتوانیم شما را آزاد کنیم و یا جایی دیگر بفرستیم و همین امسال بمانید تا ما نظام را سرنگون کنیم بعد شما را آزاد میکنیم.
و الان بیش از 25 سال است هنوز یک سال نشده و نظام نیز سرنگون نمیشود.!!!!
اما رویکرد و میزان ارزشگذاری مجاهدین و نحوه رفتار و تنظیم رابطه مجاهدین با اسرا نیز قابل تامل است، در حالی که از همه جا رانده و مانده شده اند اما همواره بعنوان عنصر دست دوم و نیروی اجباری که داوطلبانه مجاهدین را انتخاب نکرده اند مورد بی مهری و بی اعتمادی سران جنایتکار تشکیلات قرار میگیرند و در جلسات خصوصی که اسرا را در این جلسات راه ندادند آنها را تحت عنوان و کد اختصاری" ار دی " با تمسخر مورد مضحکه قرار میدهند و در بکارگیری و اعطای رده تشکیلاتی نیز در مرتبه بعد از کارگران سودانی و عراقی قرار دارند و هیچگاه در رده بندی های اصلی نهاد های تشکیلاتی گنجانده نشدند.
در سالهای گذشته با تلاش خانواده ها و برخی افراد انساندوست تلاش شد پای صلیب را بمیان بکشانند و به آنها اجازه تعیین سرنوشت و تصمیم گیری در مورد آینده و محل زندگی خود بدهند اما هر بار با مانع تراشی مجاهدین از طریق لابی های امریکایی – اسرائیلی خود مواجه شدند.
و در یک مورد نیز که صلیب موفق به دیدار با برخی از این افراد شد اولا افراد انتخابی سران تشکیلات اجازه ملاقات با صلیب را پیدا میکردند. دوما با تهدید و ارعاب و شستشوی مغزی میبایست حرف های دیکته شده تشکیلات را به صلیب بگویند یعنی ما خودمان داوطلب هستیم و فقط ماندن در عراق و داخل تشکیلات را انتخاب میکنیم در حالی که ما افراد جداشده که خود نیز از افراد اسیر جنگی بوده ایم، و از روحیه و خواستگاه این اسرا خبرداریم در جاههای مختلف و در مجاورت پادگان اشرف با بلند گو از سران تشکیلات تقاضا کردیم اگر راست میگویید نیرو هایتان داوطلب هستند فقط چند ساعت دربها را باز بگذارید تا در مقابل ارگانها ی بین المللی و حقوق بشری این اسرا و حتی نیروهای کادر تشکیلاتی سازمان، خودشان تصمیم بگیرند آنوقت خواهید دید اطرافتان کاملا خالی خواهد شد و بسیاری قطعا به جو اختناق و سرکوب حاکم برتشکیلات پشت خواهند کرد و به دنیای آزاد روی خواهند آورد و انتخاب آزاد مسیر زندگی ابتدایی ترین حق هر انسان است.
و در ادامه بیش از 3 سال خانواده های این افراد با پذیرش تمام مخاطرات خود را به درب قلعه مخوف اشرف رساندند تا پیام عشق و عاطفه و دلتنگی پدران و مادران و خواهران داغدیده را به گوش عزیزان فریب خورده خود برسانند، اما با اتهام واهی سران تشکیلات مواجه شدند و با بی احترامی و توهین و ناسزا تحت نام مزدور اطلاعاتی و خانواده ننگ تشکیلات است، از مقابل پادگان اشرف رانده شدند و اسرا هنوز که هنوز است با رویاهای شکست خورده خود دست و پنجه نرم میکنند و معلوم نیست با چه توجیه و انگیزه ای و با چه آمال و آرزویی به سمت آلبانی اعزام میشوند و کجایند سازمانهای بشر دوست و حقوق بشری، کجایند پارلمانتر ها و مدعیان دروغین که همیشه با دریافت رشوه علیه دولت ایران حلق و حنجره خود را پاره میکنند؟؟؟!!!
علی مرادی