در روزهای گذشته مطلبی انتقادی از حضور گروه تروریستی مجاهدین در آلبانی در رسانه آلبانیایی "Parrena" تحت عنوان "آلبانی در آستانه جنگ، نتیجه پذیرش مجاهدین" به چاپ رسیده است که نشان دهنده ی آن است که بالاخره رسانه های آلبانی، البته بعد از انتقال و استقرار کامل فرقه رجوی، به حضور پر از خطر و ضرر گروه مجاهدین پی برده و نسبت به آن واکنش نشان داده اند.
این رسانه آلبانیایی حضور گروه مجاهدین را چون حضور صهیونیست ها در فلسطین عنوان نموده، و مسلماً از این طریق به خطر بزرگی که کشورشان را تهدید می کند، اشاره نموده است.
همانطور که طی 35 سال گذشته استقرار این فرقه در کشور عراق و همدستی آن با دشمنان ملت آن، برای ملت و مردم آن کشور ایجاد رعب و وحشت نموده بود، البته این ترس نه تنها برای ملت عراق که برای فرزندان اسیر دربند ما نیز در آن فرقه تحمیل گردیده بود. حال با انتقال کامل این فرقه در کشور آلبانی و استقرار رؤسای آن با حمایت دولت آمریکا، هر آن می بایست منتظر تغییرات سیاسی غیرقابل باوری در آلبانی باشیم و همینطور ترورهایی که شاید دولت و ملت آلبانی انتظارش را نداشته باشند. یعنی به عبارتی دولت آلبانی با قبول این فرقه در کشورش، خود شکافی بزرگ در امنیت آن ایجاد نموده است. و از امروز دولت آلبانی با توجه به امتیازاتی که شاید در این خوش خدمتی از دولت آمریکا نصیبش گشته می بایست هزینه ی گزافی را جهت حفظ امنیت داخلی خود نیز مصروف نماید؛ حال، جای سئوال اینجاست که واقعاً آقای ادی راما، نخست وزیر آلبانی، با پذیرش فرقه مجاهدین در خاک کشورش چه چیزی به دست آورده است؟ آیا به دست آوردن دست دوستی آمریکا، که با توجه به گفته های رسانه آلبانیایی "Parrena" اکثر سیاستمداران آلبانی به دنبال دریافت دوستی آمریکا بوده و می باشند، ارزش ایجاد شکاف امنیتی در کشورش و برای ملتش را داشته یا خیر؟ این جای سئوال است که آیا این خوش خدمتی ارزش تحمیل این هزینه گزاف به کشور و ملت را داشته یا خیر؟
گذشت سالها نشان داده که سیاست فرقه رجوی به همکاری با دشمنان دولت و ملتی است که در کشورشان مستقر شده اند تا بتوانند در این درگیریهای داخلی موقعیت خود را تثبیت کنند. پس از امروز دولت آلبانی می بایست تمام حواس خود را معطوف این فرقه نماید تا چه زمانی آنان با دشمنان دولت وقت دست دوستی خواهند داد و باعث ایجاد اخلال در امنیت آن خواهند شد.
اما در این رسانه، به این نکته اشاره داشته که از آنجا که این فرقه رسماً بعنوان دشمن دولت ایران شناخته و معرفی شده است، پس حال با استقرار آنان در آلبانی باعث به وجود آمدن جبهه جنگ ایران- اروپا در سرزمین آلبانی خواهد شد، حال آنکه قابل ذکر است ایران هیچگاه گزینه ی جنگ را بر سر میز خود نداشته و ندارد؛ همانطور که از سیاست های ایران بر می آید ایران همیشه از گزینه گفتگو حمایت کرده و می کند. همانگونه که در مدت استقرار این فرقه در کشور عراق، این دولت عراق بوده که با حمایت آمریکا و دول غربی و با استفاده از فرقه مجاهدین به جنگ با ایران پرداخته است و کارنامه چندین ساله بعد از سرنگونی دولت صدام در عراق نشان دهنده آن است که ایران هیچگاه قصد جنگ با دولت عراق را نکرده و نداشته، پس قابل بیان است که درخصوص دولت و کشور آلبانی نیز دولت ایران هیچگاه از گزینه جنگ استفاده نخواهد نمود. اما مسلماً روابط ایران با پناه دادن این فرقه تروریستی در کشور آلبانی، با دولت آلبانی دچار چالش هایی خواهد شد. زیرا آنان از این کشور بعنوان پایگاهی برای ادامه فعالیت های خود علیه کشور ایران استفاده می کنند؛ پس مسلماً دولت ایران حق دارد تا تمهیداتی در این خصوص مقابل دولت آلبانی و تصمیماتش برگزیند که مسلماً آن گزینه جنگ نخواهد بود.
حال خارج از بحث روابط دولتها با یکدیگر، باید به این نکته توجه داشت که در رسانه "Parrena" تعداد اعضا 3000 نفر عنوان شده، که در این خصوص می بایست عنوان نمود بسیاری از اعضای این فرقه افرادی هستند که آن را قبول نداشته و ندارند، و صرفاً به دلیل ایجاد رعب و وحشتی که این فرقه در عراق برای آنان به وجود آورده از جمله زندان ابوغریب و جنگ داعش، باعث شده تا بسیاری از افراد هنوز اسیر این فرقه بمانند. پس باید توجه داشته باشیم که بسیاری از این افرادی که بعنوان اعضا از آنان نامبرده می شود صرفاً سمپادهایی هستند که سران فرقه بخصوص مریم قجر جهت حفظ جان و موقعیت خود در بین متحدانشان، اسیر در این فرق مانده اند. البته با توجه به انتقال این افراد به آلبانی و از بین رفتن رعب و وحشتی که فرقه در بین آنان در عراق ایجاد کرده و تزلزل ایجادشده در ساختار این فرقه باعث جداشدن هرچه سریعتر این افراد از این فرقه و نجات جان و روحشان گردد.
شاید اگر رسانه های آلبانیایی نیز در کنار خانواده های این افراد، اقدام به شناساندن دقیقتر و واضحتر این فرقه در کشور آلبانی بنمایند، و دست همکاری به سمت خانواده ها که مسلماً در پی فرزندانشان به آن کشور سفر خواهند نمود، دراز کنند باعث شود تا به مانند کشور عراق این کمپ در آلبانی نیز برچیده شده و به زودی، قبل از آنکه فرقه بتواند در آلبانی جانی تازه بگیرد و به فعالیت های غیرانسانی خود بپردازد، امنیت از دست رفته ای که از طریق این دست دوستی نخست وزیر آلبانی با دولت آمریکا به وجود آمده به کشور و ملت آلبانی بازگردد.
سهیلا سلمان زاده- کارشناس ارشد حقوق
خواهر زاده رحیم سهرابی – مازندران