تجربه نشان داده طی سالیانی رجوی و دارودسته اش در عراق افراد را با زور و فشار و شکنجه روحی و جسمی نگه داشته اند بهم ریختگی در تشکیلات همیشه وجود داشته و در مقاطع مختلف برای رساندن تشکیلات به یک نقطه نرمال رجوی وارد میدان می شد و با نشست های تحقیر افراد سعی می کرد تا مدت زمانی افراد ناراضی را در تشکیلات نگه دارد و این داستان استمرار نداشت با نشست های جمعی و توجیح یک سری عناصر نسبت به سوژه کارشان را پیش می بردند اسیران و یا افراد از زندگی تکراری در فرقه خسته می شدند و تجربه ای که من دارم گفته می شد بایستی تا چند سال دیگر در عراق بمانیم و خبری از ایران نیست بعضی ها که علنا گزارش کتبی می دادند و این برای رجوی و سرانش زنگ خطر محسوب می شد. کمی به عقب برگردیم بعد از سرنگونی صدام و حاکمیت آمریکا در عراق شاخ رجوی شکسته شد و افراد به جان آمده از دست رجوی به آمریکاییها پناهنده می شدند از جمله من. یادم می آید قبل از اینکه اقدام به فرار کنم. چپ و راست رجوی پیام می داد که اوضاع خوب می شود هر کسی از سازمان جدا شود به مردم ایران خیانت کرده. حرفهای مفت که در بین افراد ناراضی خریداری نداشت. و وعده های سر خرمن در آن زمان دست رجوی و سرانش برای اکثر افراد رو شده بود و بصورت محفلی به یکدیگر می گفتند پس چرا این همه سال در عراق چرا این وعده ها ببار ننشست. به هر حال با یاری خانواده ها و با کوشش بی نهایت آنها اشرف را تعطیل کردند و چندین نفر اقدام به فرار کردند ضربه بزرگی برای رجوی و سرانش محسوب می شد. تا اینکه نوبت کمپ لیبرتی فرا می رسد از آنجایی که خانواده ها بدنبال آزادی فرزندانشان بودند کمپ لیبرتی را هدف قرار دادند و شعار آنها این بود تا به آخر ایستاده ایم واقعا به خانواده ها بایستی دست مریزاد گفت. کمپ لیبرتی هم بسته شد. و اما آلبانی و بورژوازی. زمانی که رجوی در پادگان اشرف نشست عمومی برگزار می کرد به افراد ناراضی تیکه می پراند می گفت فکر کردید ما شما می فرستیم خارجه در دل بورژوازی که به ما بخندید کور خواندید مواظب باشید النگوهایتان نشکند. بورژوازی شما در اشرف است حالا شما تصور کنید افرادی که چندین سال در حصار بسته قرار گرفته بودند به خارج از عراق منتقل شوند چه اتفاقی خواهد افتاد به عینه داریم می بینیم ریزش نیرو در آلبانی روز به روز رو به افزایش است و رجوی و سرانش نمی توانند تشکیلات سکت خودشان را در آلبانی حفظ کنند.
فواد بصری