دیداری با آقای محمود یاورزاده برادر مصطفی یاورزاده داشتیم. در این دیدار ایشان ابراز ناراحتی کردند از این بابت که چرا نتوانستند با برادرشان ارتباطی داشته باشند و گفتند من که تمام تلاش خود را نموده ام تا کوچکترین ارتباطی با وی داشته باشم ولی نشد مادرم به خاطر همین دوری برحمت خدا رفت خانواده نگران شرایط وی می باشند.در این گفتگو مقداری از شرایط افراد در آلبانی صحبت شد.اینکه تعداد زیادی خواهان جدا شدن می باشند ولی مانع آنها می شوند.
ایشان به صراحت می گفتند رجوی از اولش هم مورد حمایت مردم ایران نبوده و نیست و تلاش وی تا الان بیهوده بوده است.کسی که اعضای خود را در بند و اسارت نگه دارد و خانواده هایشان را محروم کند و از یک ارتباط دریغ کند چگونه خودش را متعلق به مردم می داند.گذشته و حال این فرقه معلوم است فقط من از این بابت نگرانم که چرا افراد اسیر آنجا با این تفکرات و فشارهای روحی که بر آنها تحمیل می شود حاضرند بمانند.
وی گفت در کجا می توانی مشابه این فرقه را بیابی که خانواده دشمن عزیزانشان باشند.این روشی که آنها در پیش گرفته اند نتیجه اش همین می شود فروپاشی و اضمحلال طی این چند سال جز عقب گرد و خیانت چی نصیبشان شده است مگر با زور و اجبار می شود تعدادی را نگه داشت ما دست از آنها نخواهیم کشید. ایشان گفتند ما تا آزادی آنها تلاش خودمان را می کنیم و از مسئولان و کمیساریا هم در خواست داریم در این رابطه ما را یاری رسانند در پایان این دیدار ما هم برای آزادی دوستانمان از اسارت این فرقه آرزو کردیم و گفتیم باشد روزی که شاهد آن باشیم تک تک افراد به آغوش گرم خانواده های خود باز گردند.
فرض محال که همین فردا فرصت حکومت به فرقۂ رجوی برسد، آیا اونا جرأت اومدن به ایران رو دارن؟
بدون کوچکترین شک و شبهه ای ، فرقۂ رجوی منفورترین کسانی هستن که تاریخ ایران زمین به خودش دیده. وقتی اعضای جداشدۂ فرقه اینقدر از رجوی و بقیۂ سران بی شرف فرقه نفرت دارن، چطور مردم اجازه خواهند داد که رجوی خائن به ایران بیاد؟
فیلمهای مستند و غیرقابل انکار نوکری رجوی پست فطرت برای صدام گور به گور شده، اوج رذالت و حقارت و خیانت رجوی رو نشون میدن.
حالا این موجود بی وجود داعیۂ دلسوزی و خدمت به مردم رو شعار میده.