“هواداران خارج کشور” یا بریده های خائن و شرمنده؟! – قسمت اول

تئوری سازان فرقه و به خصوص زنان سرسپرده رجوی، می گوید:
” آن کس که رهبری مسعود را نگرفته و زیر چتر رهبری” برادر مسعود” به فعالیت حرفه ای وتمام وقت نیامده،” شرف” ندارد!!!- مرز بین خود(کادر) و هوادار را با مرزبندی” باشرف” و” بی شرف”، مشخص کرده اند! – از نظر رجوی هر کس که بندهای” ابجد” انقلاب ایدئولوژیک را نگذرانده و عبور نکرده” شرف ندارد”. (با پوزش از خوانندگان گرامی)

همچنین مدعی هستند:
” هواداران در خارج، بخش” دفع شده” و مرده یک”ارگان زنده” هستند!
هوادارانی که سراغ زندگی رفتند و مسعود را تنها گذاشتند، و خانه و خانواده را به بودن در صفوف مبارزه مجاهدین ترجیح دادند! و به” کسر رهائی” (منظور از کسر رهائی امضای خون به مسعود وامضای نفس به مریم است!) تن ندادند، اهمیتی ندارند و در حاشیه مبارزه زندگی انگلی دارند!”
در خارج کشور به ندرت هوادار مجاهدین را می توان پیدا کرد که ایدئولوژی رجوی و ایدئولوژی” مریم” را قبول داشته باشد! رجوی چند عدد هوادار”با حجاب” و با شعائر مثل زنان تشکیلات خودش را دارد؟
آیااو این شکاف را به رسمیت شناخته است!
در مراسم های مجاهدین نیز، این شکاف به خوبی نمایان است،” بریده شرمنده” نیز به هوادارانی اطلاق می شود که مناسبات عراق و قوانین ارتش اســارت بخــش را قبـول نداشته و به قول رجویــها” مجاهد” بودن را نکشیدند!وتوسط سازمان به خارج منتقل گردیدند.
خلاصه هواداران خارج کشور مجاهدین که رفته رفته هم آب می روند، به انواع بریده ها تقسیم می شوند که در ادامه به تشریح آنها خواهم پرداخت!
البته کسانی هم که دیروز در گرمای عراق جان می کندند و وقت استراحت نداشتند و امروز در آلبانی هستند را”مفتخورانی” می دانند که حق رهبری را خوردند ومسعود و مریم را به تهران نبردند و گرنه الان باید مسعود در مسند رهبری و در تهران بود و نه در سوراخ موش یا زیر بغل آمریکائی ها!
رجوی اعضای حاضر در عراق را مفتخور و هواداران خارج را هم بریده می نامید و معلوم نبود چه کسی مشغول مبارزه با رژیم است؟ حتما خودش و مریم فقط در صحنه بودند!
در مناسبات در اشرف هم که بودیم وقتی هواداران خارج کشوری را نشان می داد مسئولین در جمع های کوچک می گفتند: اینها هم مفتختورهای خارج کشور هستند که از خون مجاهدین پناهندگی گرفتند و از یال و کوپال مجاهدین سوء استفاده می کنند!
رجوی سالها می گفت:”اعتماد درمجاهدین کسب کردنی است”
ما سالها در عراق خود را به آب و آتش زدیم، نتوانستیم”اعتماد”رهبری را کسب کنیم، امیدوارم هواداران خارج کشور مجاهدین موفق شوند به این مهم دست یابند!
البته از نظر رجوی اعتماد زمانی کسب می شود که فرد در زیر خاک مدفون شود!و مجاهد خوب، مجاهد مرده و شهید است!
مسعود رجوی و سازمان مجاهدین، اعضا و مسئولین منتقد و خواستار جدایی از سازمان را به طیف های مختلف بریده!! طبقه بندی می کرد. رهبری سازمان مجاهدین برای تمام افرادی که از سازمان مجاهدین جدا می شدند، از واژه تحقیرآمیز”بریده” (به مفهوم بریده از مبارزه) استفاده می کرد تا فرد از درون تحقیر و شکسته و در موضع تدافعی قرار گیرد.
آقای مسعود رجوی برای اولین بار به صورت جدی واژه”بریده” را در سال 1362 برای آقای پرویز یعقوبی یکی از مسئولین اولیه و قدیمی سازمان مجاهدین 1362 استفاده کرد، ــ البته در گذشته نیز به صورت بسیار محدود از این واژه در فرهنگ سازمان مجاهدین استفاده شده است ــ ولی بعد از سال 1362 این واژه با کمیت و کیفیت بیشتری در فرهنگ سازمان مجاهدین مورد استفاده قرار گرفت.
رهبری سازمان مجاهدین برای اینکه خود را از زیر انتقادات سیاسی و استراتژیک خارج کند، به فرد خواهان جدایی القا می کند که این تو هستی که در اثر سخت شدن شرایط مبارزه نتوانسته ای خودت را با پیکان تکامل(سازمان مجاهدین و رهبری آن) تطبیق دهی. بنابراین از گردونه تکامل!! خارج می شوی و به ورطه فساد و بدبختی خواهی افتاد. اگر زن باشی فاحشه خواهی شد و اگر مرد باشی خیانت خواهی کرد!
مسعود رجوی در توجیه و تئوریزه کردن دلایل پیدایش”بریده!” می گفت:
“سازمان یک ارگانیسم زنده است که سوخت و ساز و طبعاً دفع و جذب خود را دارد و بریده نیز بخش دفع شده این ارگان زنده است”.
وی با این استدلال می خواست که مانع شکل گیری جدایی اعضا و انشعاب در سازمان گردد. با این توجیه و تعریف از بریده!! طبعاً مسعود رجوی یا این”ارگان زنده!” باید از دفع مواد زائد خود خرسند باشند. ولی هیچگاه رهبری سازمان به این تناقض پاسخ نمی دهد که اگر عضو و مسئول منتقد ومعترض سازمان”بخش دفع شده” یک ارگان زنده است، پس چرا زندان های مختلف در سازمان ساخته می شود تا این”دفع” دوباره”جذب” شود؟ البته بعد ها مسعود رجوی به واژه”بریده”، پسوند و واژه های خود ساخته دیگری مانند بریده مزدور، کوفی، بریده نفوذی، طعمه خمینی و….را نیز اضافه کرد. ادامه دارد…