سازمان مجاهدین فرقه خانه به دوش رجوی، در به دری، آوارگی، بی خانمانی را هجرت بزرگ پایان پیروزمندانه انتقال امن و سازمان یافته در 19 شهریور 1395 خواند.
کسی نیست به رجوی خود فروخته بگوید که اگر این انتقال یک پیروزی بزرگ بوده چرا در برابر آن به شدت مقاومت کردی و در ابتدا افراد را به صورت قطره چکان به آلبانی می فرستادی و زمان می خریدی که شاید ورق برگردد و صدامی دیگر روی کار آید و در عراق اقامت داشته باشید که با فشار دولت عراق و مجامع بین امللی تن به جابجایی دادید.
البته رجوی در طول عمر نکبت بارش یک بار حقیقتی گفت و این در به دری را انتقال امن نامید، در آلبانی دیگر خبری از عملیات شناسایی و راه گشایی نیست، در آلبانی دیگر خبری از تردد از مرز وطن برای جاسوسی و خیانت نیست، آلبانی مکانی امن برای افراد نگون بخت است که بقیه عمر را در حبس ابد بگذرانند و حتی مشاهده مرزهای وطن از فاصله ی دور را به گور ببرند.
چه آغاز شوم و پایان غم انگیزی داشت خیانت به ایرانیان و ایران زمین.
بیوه رجوی با بی تدبیری تمام در سرای سالمندان برای کنترل بر فسیل های محکوم به مرگ تدریجی مسئول اول انتخاب می کند و با این نمایش مسخره زندانیان و زندانبانان را به بازی می گیرد.
بادا که در غربت آرزوی دیدن وطن را به گور ببرند.