بنابر اخبار دریافتی از اعضای جداشده درآلبانی به دستور شخص مریم رجوی و بعد از جلسات اخیردر مقرهای فرقه مجاهدین اعضایی که حاضربه ماندن نیستند را به مدت یکماه دریک محل که بی شباهت به سلول های انفرادی نیست بعنوان قرنطینه نگهداری می کنند. درجریان این پروسه یکماهه روزی سه بار مامورین امنیتی مریم رجوی بسراغ فرد رفته وبا آوردن فشارهای طاقت فرسایی روحی و روانی از جمله فحاشی، تهدید و وارد کردن اتهامات مزدوری وخیانت شخص معترض وخواهان جدایی را تحت شدید ترین فشارها قرار میدهند تا بناچاربه مناسبات فرقه باز گردد.
فرقه رجوی طی سالیان از همین شیوه های ضد انسانی در زندان ها وسلول های مخوف اشرف در رابطه با اعضای خواهان جدایی استفاده میکرد. درعراق بخاطرحاکمیت دیکتاتوری خونریز صدام و رابطه نزدیک ومزدورمنشانه رجوی با وی اعضای ناراضی درصورت تسلیم نشدن مستقیم از اشرف به زندان مخوف ابوغریب ویا شکنجه گاه های موقت اداره امنیت عراق منتقل می شدند و سرنوشتی نا معلوم درپیش رو داشتند. که بعد از سرنگونی صدام بسیاری از همین جداشدگان درمقرهای اروپایی کمیساریای حقوق بشرحاضر و درخصوص آنچه برآنها گذشت گواهی دادند. این افشاگریها درآن زمان انزجار و تنفر افکارعمومی را از عملکرد رجوی برانگیخت و شدیدا از طرف آنها محکوم گردید. اکنون و بعد از گذشت چندین سال فرقه مجاهدین خلق برای سرکوب اعتراضات و خواسته های بحق اعضای معترض وجلوگیری از خروج آنها همین شیوه را درپیش گرفته است. ولی این بار وبا عرض تاسف درخاک کشور آلبانی و کنارگوش کمیساریا ملل متحد؟ براستی عاملی که باعث شده مریم رجوی ودیگرسرکردگان این فرقه این جسارت را بخرج دهند که درخاک کشوری که مدعی آزادی و دمکراسی وحامی حقوق پناه جویان است اینگونه برخورد نماید؟
چرا کمیساریای ملل درآلبانی که نخستین مسئول درقبال حقوق قانونی واصل پناهندگی اعضای پناهجو در آلبانی است درقبال این نقض فاحش اولیه ترین حقوق انسانها سکوت کرده است؟
کمیساریای ملل درآلبانی با نقص آشکار قوانین پناهندگی و سپردن اختیارات حقوق قانونی و مستمری پناهندگی اعضا آنها را درمنگنه حصارهای عینی فرقه مجاهدین قرارداده است. بطوریکه گستاخانه اعضا را درسلول های انفرادی به اسارت بگیرد. براستی کمیساریای ملل طبق کدام مجوز وبا استناد به چه مفادی مسئولیت تمام عیار اعضا را به سران این فرقه سپرده است واصولا چه منافعی دارد؟
خوشبختانه درچنین شرایطی جامعه جداشدگان درآلبانی که بدلیل افشاگری های بی وفقه توانسته اند بخشی از مردم و دولت آلبانی را با خود همراه کنند دست از تلاش برنداشته و توجه افکارعمومی را به این جنایت فرقه مجاهدین جلب کرده اند.آنها علیرغم تمامی فشاها وتهدیدات سرکردگان فرقه ومحرومیت از مستمری پناهندگی به مبارزه بی امان خود ادامه میدهند. درشرایط کنونی تمامی خانواده های اعضای تحت اسارت، تمامی جداشدگان درداخل ایران و کشورهای اروپایی باید با تمام وجود نسبت به ایجاد زندانهای انفرادی این فرقه درآلبانی دست به افشاگری بزنند. نباید گذاشت مریم رجوی از سکوت معنی دارکمیساریا ملل درآلبانی سوء استفاده کرده وخاک آلبانی را به زندان دیگری برای اعضای خواهان جدایی تبدیل کند. محکوم کردن نقض اولیه ترین اصول حقوق بشر توسط مریم رجوی مبرم ترین وظیفه هرانسان با شرف وآزاده است.
خوزستان