زمانی که این فرقه انحرافی باصطلاح صاحب داشت (بخوانید دیکتاتور و زندان بان ورزیده داشت!)، علیرغم همه شیادی ها و کلاه برداری هایش نتوانست غلطی بکند، چه برسد به امروز که یک فرقه صاحب مرده و بی سر است!
مسئله اصلی و نکته مهم، نجات جان اسیرانی است که علیرغم میل خودشان و یا به واسطه مغزشوئی های گسترده فرقه ای، در ظاهر به میل خودشان در مناسبات فرقه ای گرفتار هستند!
صدها نفری که سالهاست در اسارت های ذهنی فرقه زندانی هستند و می بایستی تمام ارگان های حقوق بشری برای آزادی آنها از هیچ تلاشی فروگزار ننمایند!
دیگر هر جائی به جز پادگان اشرف سابق، برای تمامی سران باند تبهکار رجوی امن نیست! اشرف هم که به زباله دان تاریخ پیوسته است! پس نتیجه می گیریم که همیشه و همه جا برای آل رجوی، ناامن و خطرناک می باشد، شرایط هیچ گاه به موقعیت استثنائی و خاص دوران دیکتاتور عراق برنخواهد گشت!
سران باند جنایتکار رجوی! همواره تا روز مرگ شان در ترس و اضطراب به سربرده و هر جا که باشند، دغدغه اول تا آخرشان، این است که چطور خود را از دید نافذ ارگان های حقوق بشری و منتقدان سیاسی در جای جای جهان پنهان و حفظ نمایند!
زندگی در سیاهی و تاریکی ارمغان فرقه برای خود است، خفاشان خون آشام فرقه! محکوم به زندگی خفیف و خائنانه در غارهای تاریک جهالت خود هستند!
اما فرزندان این مرز و بوم که اسیر چنگال این خون آشامان هستند، گناهی جز صداقت و پاکی و اعتماد مطلق به یک شیاد بزرگ را ندارند و باید نجات داده شوند!
اعضای اسیر در فرقه صاحب مرده رجوی! دوران بازنشستگی خود را در آلبانی در حالی طی می کنند که از کمترین حقوق انسانی محروم هستند! بدون هیچ استانداردهایی در محیط های بسته نگهداری می شوند.
حق تردد آزادانه به محیط های عمومی را ندارند ورجوی بدون هیچ هدف مشخص و معقولی، سرلشگر مفقود ارتش پیرانی است که دیگر از مزخرفات تکراری او خسته ودرمانده شدند!
راستی منشور 10 ماده ای مریم که قرار بود در ایران فردا! اجرا بشود، شامل نفرات داخل فرقه نمی شود؟ آیا این اعضای نگون بخت جزو مردم ایران به حساب نمی آیند؟
نکند همه این ها، شعارهای پوشالی برای گول زدن عوامی باشد که در خارجه بخاطر پول های شما سوت و کف می زدند؟!
یا شاید جریان آن کسی باشد که در بیرون خانه به مردم یک حرفی می زد، اما در خانه عکس آن عمل می کرد!
رجوی ها باید به خوبی شیرفهم شوند که آن ممه را لولو برده است! دیگر صدام حسین نیست که شما را شیر بدهد! تا روز آخر هم چنین خواهد بود! آنروز که مسعود رجوی می گفت:
کس نخوارد پشت من، جز ناخن انگشت من!!!
پشت تان را صدام و نوکرهایش می خواراند و این شما نبودید که سرپا بودید! کس دیگری شما را مثل یک مترسک و دلقک سرپا نگه داشته بود!
امروز هم اگر که عربستانی ها و صهیونیست های آمریکائی گه گاه، دستی به سر و رویتان می کشند، جوگیر نشوید! شما همان نوکران صدام هستید که با خط و خطوط غلط رجوی در سال 64 به کشور عراق، دشمن آنروز مردم ایران وارد شدید و 30 سال بعد از آنجا اخراج شدید!
این یک نمونه را بگیرید و تا آخر بخوانید!
مسعود رجوی وقتی در حیات سیاسی بود با استراتژی های سراسر غلط خود، هزاران نفر را به کام مرگ فرستاد و هزاران نفر را سالیان سال اسیر ودربند شکنجه کرد… و ابدا کارنامه قابل دفاعی نداشته است!
چه به رسد به امروز که در حیات یا عدم حیات ذلت بار و ننگین خود تن به شکست ها و اخراج های پی در پی داده است، اما، دست از سر عزیزان و دوستان دربند ما نمی کشد!!!
غریو خروشان فریاد خانواده ها و جداشده ها، در پرتو روشنگری های خود، ضامن پیروزی محتوم ما و آزادی اسیرانمان از فرقه سیاه رجوی خواهد بود…
ننگ و روسیاهی بر سیه دلان تاریخ و آل رجوی…
فرید