کارگر در فرقه رجوی

با بیان کلمه کارگر همه انسانها ناخوداگاه یاد افراد زحمتکش می افتند که حق الزحمه کمی دریافت می کنند و کار سنگین و پاره وقت انجام می دهند و بعد از چند سال بازنشسته شده و حقوق ماهیانه ای دریافت می نمایند. متاسفانه اشخاص نالایقی همانند رجوی و باند وی از این کلمه به نفع خود استفاده می کنند. البته همه اشخاصی که این فرقه مخوف را می شناسند با این شعارها و مانوردادنها آشنایی کامل دارند.اما کسی تا به حال به این فکر کرده که افراد اسیر در این فرقه همگی کارگران بی جیره هستن و می بایست گفت آنها برده هستند که هر کدام از این افراد به نحوی با فریب و نیرنگ در دام این شیاطین (مسعود و مریم) افتاده اند.

آنها با درست کردن اسارتگاه اشرف مخوف در دل خاکهای خشک بیابانی عراق به مدت 3 دهه از جسم و روح افراد بدون هیچ دستمزدی استفاده کرده و بدون هیچ یک از امکانات رفاهی آنها را وادار به کارهای سنگین می نمودند و اگر کسی معترض می شد با لحن مضحکی می گفتند کسی تا بحال به خاطر کار کردن نمرده،بگذار تو اولین شهید در راه کارکردن باشی.در حالت عادی در درون فرقه افراد می بایست از صبح ساعت 5 صبح بیدار می شدند و همانند برده کار می کردند و ساعت 12 شب به خوابگاه برمی گشتند و کسانی که شیفت پست نگهبانی داشتند کمتر می خوابیدند و اما امان از روزهای که پروژه داشتند و یا مراسمی اجرا میکردند نفرات مجبور بودند به صورت 24 ساعت چندین روز پشت سر هم کار کنند، آنهم چندین روز پشت سر هم بدون اینکه دستمزدی بگیرند.حتی برای داشتن کمترین امکانات چیزی به اسم پول در اختیار آنها نبوده که با آن بتوانند خرید شخصی انجام دهند.تنها پوشاک و خوراکی که رئیس فرقه تشخیص می داد می بایست استفاده می شد. حالا مریم نحوه برده کشی خود را از یاد برده که شعار دادنهایش را شروع کرده و مدافع روز کارگر شده. آنها همچنان در خود اروپا به همین روند به کارشان ادامه می دهند. افراد را در آلبانی اسیر کرده و وادار به کار می کند.
تا بحال کسی ایشان را زیر سوال برده؟!
در دوران فرعون مصر باستان هم از انسانها چنین کاری که او و همسر نامرئی اش از افراد درون فرقه میکشند، نکشیده بود.خوشا بحال کارگران خارج از فرقه حداقل دستمزد می گیرند و تایم کاری مشخص دارند.اما حتی این مینیمم ها در درون مناسبات فرقه رعایت نمی شود.
افراد اسیر بدون اینکه مداوا شوند یکی یکی به علت کارهای سنگین دچار بدترین مشکلات جسمی و روحی شده اند و تا بستر مرگ بایستی درد بکشند.
حالا هم که افراد اسیر درون فرقه همگی پا به سن سالمندی گذاشته اند و از نظر جسمانی همگی در شرایط نامناسب قرار دارند می خواهد با این تکاپو و شعار به کجا برسد دیری نخواهد گذشت که می بایست در برابر همین افراد اسیر در فرقه و خانواده های آنها و همچنین جوامع بشری جواب پس بدهد. برای ظلمی که در حق نسل بشریت نموده، کاری که بی شک با کارهای هیتلر نازی برابری می کند!
برای گواه این مطالب می توان از افراد جدا شده که بعد از 3 دهه توانسته اند فرار بکنند بپرسید که همگی آنها شاهدان زنده ای هستند که جسم و روحشان، خانواده هایشان، جوانی وزندگی آنها توسط فرقه گرفته شده، بدون اینکه حقوق بازنشستگی ای داشته باشند. و حالا باید کسانی که چشم بسته از این فرقه دفاع می کنند به پای میز قضاوت بیایند و قضاوت بکنند.