با روی کار آمدن دولت گلیست ها در فرانسه، میل آن ها به تعامل و بهبود روابط با جمهوری اسلامی ایران بیشتر شد و چند مرحله ملاقات بین نمایندگان دوکشور فرانسه و ایران صورت گرفت. جمهوری اسلامی ایران شرط بهبود روابط را اخراج رجوی و فرقه اش از فرانسه اعلام کرد. از این رو دولت فرانسه با اعمال فشار به مسعود رجوی وی را از این کشور اخراج کرد و حتی دولتهای اتریش و اسپانیا نیز از پذیرش این تروریست خودداری کردند.
از این رو مسعود رجوی که حتی پیش از شروع جنگ تحمیلی روابط مخفیانه با صدام حسین داشت و در سال1361 هم قرارداد صلح با این دیکتاتور امضاء کرده بود از فرانسه فرار کرد و در 17 خرداد 1365 و با استقبال گرم حکومت صدام حسین، وارد خاک عراق یعنی کشوری که متجاوزانه در حال جنگ با ایران بود شد.
از این رو می گویم 17 خرداد سرآغاز اوج شیطان صفتی مسعود رجوی سرکرده فرقه مجاهدین است، که مسعود با ورود به خاک عراق تمامیت شیطان درونش را به عرصه ی ضدیت و جنگ با ملت ایران به کار گرفت و اگر پیش از این اندک قدرتی در رویارویی مستقیم با ملت داشت، حالا می خواست با نوکری و مزدوری برای صدام و بهره گیری از قدرت تسلیحاتی او هم جایگاهش در فرقه را تثبیت کند و در راه سرنگونی نظام ایران راه صدساله را یک شبه طی کند.
اما رجوی که همیشه در تحلیل دچار مشکل بود و هیچ گاه نتوانست نسبت به شرایط و زمان موجود، تصمیم صحیح را بگیرد طی 30سال فرقه و اعضایش را به مفلوک ترین شرایط ممکن رساند و در نهایت هم با وضعیتی بسیار خفت بار تر از اخراجش از فرانسه از عراق نیز اخراج شد.