امروز باخبر شدم که خانم لعیا آقا بالائی مادرقدرت کریم بیگی کامران در یکی از بیمارستانهای تبریز بستری شده است.
این مادر رنج دیده که قبلاً هم درخواست تماس از فرزند خود که درحال حاضردرآلبانی دراسارت سازمان مجاهدین است کرده بود.
این مادر فراق دیده، هجران کشیده واینک بشدت ناتوان واسیر بستر بیماری، با وجود اینکه میتواند مشکلات زیادی را مطرح کند، فقط یک درخواست دارد:
برای آخرین بار و بعداز سالها سکوت وبی خبری، پسرش قدرت یک زنگ بزند تا او صدای او را بشنود!!
ولی افسوس که این مادرنمی داند درسازمان مجاهدین، تماس با خانواده یک مرز سرخ (خط قرمز) است و تماس تلفنی حتی با یک عزیزچقدر دشوار ودست نیافتنی است!!
ضمناً، این مادر بشدت مریض و آسیب دیده، نامه ی ضمیمه را نیز قبلاً نوشته بود ولی سازمان مجاهدین برای فرزند او اجازه تماس نداد اما خود سازمان می گوید که نیروهای تحت اسارت من همگی آزاد می باشند!!
اگر آزادی این است که سازمان ادعا میکند، ننگ و نفرین بر این آزادی!
