مجاهدین امسال هم در یک شوی تبلیغاتی سالانه تشکیل جلسه می‌دهد تا سرکرده آن برای آزادی ملت ایران و حقوق بشر سخنرانی کند و نسخه جدیدی از دموکراسی بپیچد!
یکی از اهداف مشخص مجاهدین از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی که همواره در فعالیت‌های تشکیلاتی این سازمان تعریف شده، تلاش برای تجمیع نیروها، عناصر ضدانقلاب و هر جریان و محفلی است که زمینه معاندت با اسلام و انقلاب را دارد.
لذا با توجه به شروع این اقدامات از سال‌های ابتدایی دهه ۶۰ باید این نکته را مدنظر قرار دهیم که رویه تقابل مجاهدین با انقلاب را باید ضمن دارا بودن یک عقبه فکری در ۳ مرحله (۱۳۴۴ تا ۱۳۵۰، ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ و در نهایت ۱۳۵۷ تاکنون) در نظر گرفت. مجاهدین از ابتدای انقلاب همواره به دنبال کسب رهبری مردم و در عین‌حال سامان دادن و موجه نشان دادن خودشان برای غربی‌ها به بهانه براندازی نظام بوده‌اند. سازمان از سال ۵۷ تا شروع جنگ مسلحانه در جمع‌های محدود نیروهای داخلی و پس از آن تا دوره کنونی، هر سالی را که از آن عبور کردیم، سال براندازی جمهوری اسلامی معرفی کرده است و این رویه به‌جایی رسید که مریم رجوی سال ۹۳ طی سخنرانی در نمایش سالانه ویلپنت، قرن ۲۱ را قرن براندازی جمهوری اسلامی معرفی کرد!
معرفی قرن بیست و یکم به عنوان قرن براندازی با این هدف در دستور کار قرار گرفت تا سازمان را از ادعای مضحک هرساله درباره تغییر نظام در ایران و عدم تحقق چنین وعده‌ای در ۳ دهه که با ریزش شدید نیروهای سازمانی مجاهدین همراه بود، راحت می‌کرد.
رجوی بدون اشاره به ترور چندین‌هزار نفر و جاسوسی برای عراق و غرب، سخن از یک حکومت دموکراتیک ایرانی گفت که در واقع بیان این مساله از زبان سرکرده مجاهدین، حتی برای ضد انقلاب هم تناقضی مضحک محسوب می‌شود.
امسال نیز مجاهدین طبق عادت هر ساله در نهم تیر ماه، نشست سراسری خود را با عنوان «گردهمایی بزرگ پاریس» یا همان نشست ویلپنت برگزار کردند؛ جلسه‌ای که مانند دیگر نشست‌های مجاهدین در طول ۱۵ سال گذشته باز هم با نیروهای اجاره‌ای خارجی شامل کسانی با به طمع یک یا ۲ شب جای خواب و یک تور یک روزه رایگان پاریس (برای دانشجویان) پر شد.
در واقع مجاهدین سال‌هاست دیگر حتی توان جمع‌آوری دیگر عناصر ضدانقلاب در نشست‌های خود را ندارند و این مساله به دلیل ملاحظه دیگر عناصر گروه‌های ضد انقلاب است که نمی‌خواهند به هیچ طریقی نام یا تصویرشان در کنار عوامل این فرقه تروریستی قرار گیرد و ننگ چنین اتفاقی را ولو به قیمت دریافت دستمزد نمی‌پذیرند.
اما این در حالی است که لابی این سازمان در کشورهای اتحادیه اروپایی و ایالات متحده با پرداخت دستمزدهای نجومی، برخی دولتمردان بازنشسته یا چهره‌های سیاسی را برای سخنرانی در این نشست دعوت می‌کند که امسال هم از این اصل مستثنا نبود. «رودی جولیانی» شهردار سابق نیویورک و مشاور حقوقی [غیررسمی] رئیس‌جمهور آمریکا به همراه «نیوت گینگریچ» رئیس اسبق سنای ایالات متحده میهمانان اجاره‌ای این مراسم بودند که با دریافت دستمزدهای نجومی چند صدهزار دلاری برای سخنرانی به پاریس آمده بودند.
سخنرانی میهمانان مذکور در کنار مریم عضدانلو (رجوی) یک سوی سکه این نشست را تشکیل می‌دهد و در سوی دیگر باید به مساله میهمانان و مخاطبان حاضر در سالن ویلپنت اشاره داشت. مجاهدین امسال هم با استفاده از ۳۰۰-۲۰۰ نفر از نیروهای خود در اروپا، بی‌خانمان‌های اطراف پاریس و تعدادی دانشجوی غیرایرانی که اساساً هیچ تصوری از ایران، سازمان مجاهدین یا حتی محتوای جلسه ندارند، سالن اجاره‌ای خود را پر کردند و با شیوه‌های تصویربرداری سعی کردند نمایشی پرشکوه از گردهمایی خود ارائه کنند.
حضور غیرایرانی‌ها در شرایطی پرده از اقدامات پنهان این سازمان برای پر کردن سالن ویلپنت برداشت که حضور برخی رنگین‌پوستان در این نشست، چند سالی است توجه برخی رسانه‌ها را به خود جلب کرده است.
بعد از پیگیری خبرنگار یکی از رسانه‌های محلی پاریس هویت این افراد و عملیات انتقال آنها از برخی کشورهای فقیر آفریقایی به پاریس مشخص شد. سازمان برای حضور مخاطب کافی در این سالن چند سال است به عنوان تورهای گردشگری تعداد قابل توجهی از شهروندان برخی کشورهای فقیر آفریقایی را راهی پاریس می‌کند و حضور در نشست سازمان را در برنامه‌های گردشگری یک هفته‌ای این مسافران قرار می‌دهد.
اما درباره اصرار سران مجاهدین برای تکرار چنین شوی بی‌نتیجه‌ای باید اینطور توضیح داد که مجاهدین نه‌تنها در این جلسه سالانه، بلکه در دیگر حرکت‌های تبلیغی خود، تنها سعی دارند به منابع مالی و حمایتی خود یعنی سرویس‌های اطلاعاتی دشمنان جمهوری اسلامی و مردم ایران نشان دهند هنوز نمرده‌اند و می‌توانند به عنوان اپوزیسیون مخالف نظام ایران مورد توجه و حمایت قرار گیرند. این موضوع مهم‌ترین دغدغه و مساله کادر مرکزی سازمان است که سال‌هاست در طیف‌های اپوزیسیون و ضد انقلاب، صندلی برای نشستن ندارند.
چنین سازمانی بدون شک وقتی صحبت از براندازی نظام ایران و معرفی خود به عنوان آلترناتیو می‌کند، حتی برای ایرانی‌های خارج‌نشین مخالف نظام جمهوری اسلامی نیز سبب تمسخر و مضحکه است. در واقع سازمان مجاهدین گروهی مملو از تناقضات رفتاری و گفتاری است که در هر ادعایی که درباره آزادی، حقوق زنان، زندانیان سیاسی و… می‌کند، خودش سابقه‌ای طولانی از مصادیق نقض حقوق بشر را در کارنامه دارد.
تجاوزهای گروهی به اعضای زن سازمان توسط سرکرده مجاهدین، محصور کردن اجباری ۳ هزار نفر از اعضا در پادگان اشرف در عراق برای مدت ۲۵ سال، شکنجه، زندانی کردن، قتل بی‌شمار اعضا در طول فعالیت سازمان و چندین‌هزار ترور علیه ملت بی‌گناه ایران در کوچه و خیابان‌های شهرهای مختلف؛ کارنامه واقعی این گروه را تشکیل می‌دهد. حال چنین گروهی امسال هم در یک شوی تبلیغاتی سالانه تشکیل جلسه می‌دهد تا سرکرده آن برای آزادی ملت ایران و حقوق بشر سخنرانی کند و نسخه جدیدی از دموکراسی بپیچد!
حسن حنیف روزنامه وطن امروز