نمایش مجاهدین در ویلپینت، از چشم رسانه های غربی

در پی برگزاری همایش سالانه مجاهدین خلق در ویلپینت پاریس، پوشش رسانه ای این مراسم پر زرق و برق خواندنی به نظر می رسد. بدیهی ست که در مقابل شمار قابل ملاحظه ی گزارش ها و تحلیل هایی که بیشتر به بررسی ماهیت و سوابق این گروه و انتقاد از عملکرد چهل ساله آن می پرداختند، رسانه هایی که واکنش مثبت به این برنامه داشتند بسیار اندک می نمودند.
درخصوص سخنرانان حاضر در مراسم، فهرست بلند بالایی از مقامات اسبق غربی دیده می شود که مهم ترین آن ها رودی جیولیانی شهردار سابق نیویورک و وکیل فعلی دانلد ترامپ و نخست وزیر سابق کانادا استفن هارپر بودند که البته بیشتر از هر چهره دیگری مورد انتقاد رسانه ای قرار گرفتند. نکته مهم تر این است که هیچ سخنران سرشناس ایرانی به غیر از خود شخص رهبر گروه یعنی مریم رجوی در این مراسم حضور ندارد. در گزارشی که گاردین بلافاصله پس از برگزاری مراسم منتشر کرد، چهره ای غیر مردمی و فریبکار از مجاهدین خلق ارائه داد. چنانکه از این گزارش و دیگر تحلیل ها بر می آید، مجاهدین خلق از معیارهای یک گروه اپوزیسون سیاسی هیچ کدام را ندارد مگر ثروت فراوان برای آوردن جمعیت شرکت کننده در مراسم و خریدن چهره های سیاسی با مبالغ هنگفتی که برای دستمزد سخنرانی ها و هزینه سفر و اقامت در فرانسه به آن ها می پردازند.

روزنامه نگاران گاردین، با اشاره به اینکه مجاهدین خلق یک گروه مارکسیست اسلامی است که حول محور شخصیت مریم رجوی فرقه ای تشکیل داده است، تاکتیک های جمع آوری شرکت کنده برای مراسم که هر ساله مجاهدین خلق برای این همایش به کار می برند، را افشا می کند. در گزارش گاردین آمده است که بسیاری از افراد حاضر در سالن، پناهنده ها یا جوانانی بودند که از شرق اروپا با اتوبوس به این مراسم آورده شده بودند و در عوض گذراندن تعطیلات آخر هفته درپاریس مبلغ اندکی به برگزار کننده های مراسم، پرداخته بودند. در پی آن نظر کارشناسان سیاسی در امور ایران را درج می کند که می گویند: «مجاهدین خلق از حمایت اندکی در ایران برخوردارند و به دلیل استفاده از خشونت و روابط نزدیک با سازمان های اطلاعاتی اسرائیل بیشتر ایرانیان از این گروه متنفرند.»
گزارشگر گاردین با بیان اینکه تنها نیمی از جمعیت ایرانی بودند و مابقی لهستانی و چکی، اسلواکیایی، آلمانی و سوریه ای هایی هستند که به کمپین مجاهدین در فیس بوک که با وعده سفر و غذا و جای خواب تنها در ازای 25 یورو داده بود، لبیک گفتند. صدها پناهنده سوری که از آلمان آمده بودند در طول سخنرانی ها زیر درخت ها چرت می زدند. یک مادر سوری که با دو فرزند خود به مراسم آمده است به گزارش گر گاردین گفت: «تا حالا پاریس را ندیده بودم. درباره مجاهدین خلق هیچ نمی دانم.»
دنیل لریسون یکی از منتقدان همیشگی مجاهدین خلق در وبسایت امریکن کانزروتیو آرزوی جیولیانی برای برگزاری این مراسم در ایران را مضحک می داند و می نویسد: «مجاهدین خلق نه در ایران و نه در میان ایرانیان خارج از ایران از هیچ حمایتی برخوردار نیست مگر حمایت غربی هایی که از آن پول گرفته اند و عربستان سعودی.» او در ادامه می نویسد که فرقی نمی کند که در ایران چه اتفاقی رخ بدهد، مجاهدین نه سال آینده و نه هیچ وقت دیگر به ایران برنخواهند گشت چرا که به دلیل جنایت ها و خیانت هایشان مورد نفرت گسترده ایرانی ها هستند، به باور او هرکس که از مجاهدین خلق حمایت کند خصومت شدید خود با ایران و در عین حال جهالت عمیق خود درباره این کشور و مردمانش را آشکار می کند.»
استاد دانشگاه و تحلیل گر سیاسی، کوین بارت در مصاحبه ای با پرس تی وی، نیز می گوید: «سران آمریکا درباره شرایط داخلی ایران نادان هستند، فراخوان برای طرح تغییر رژیم در ایران، یک «جوک» است. بارت تاکید کرد که ایرانی ها بیشتر از آنکه آمریکایی ها از تروریست های القاعده متنفرند از مجاهدین خلق نفرت دارند.»
دیگر روزنامه نگار امریکایی، جوان کول با ازعان به اینکه هیچ وقت به جمهوری اسلامی علاقه ای نداشته است اما به زعم خودش سعی می کند که واقع بین باشد. او حکومت ایران را کمتر از عربستان سعودی که دوست نزدیک آمریکاست خشن می داند و مطمئنا کم تر از کره شمالی که اکنون روابط خوبی با واشنگتن دارد. به عقیده او تغییر رژیم ایران پروژه ای است که بارها شکست خورده و با مانع مواجه شده است. او این سیاست را نه تنها شرورانه بلکه احمقانه می داند وبر نفرت مردم ایران نسبت به مجاهدین خلق صحه می گذارد. وی می نویسد: «جوانان ایرانی شاید جامعه متفاوتی بخواهند اما قطعا این جامعه فرقه مریم رجوی نیست.»
روزنامه کانادایی نشنال پست نیز در واکنش به سخنرانی نخست وزیر سابق کانادا در همایش ویلپینت، گزارش مفصلی درباره گذشته خشونت آمیز و فرقه ای مجاهدین خلق و شرایط فعلی آن از نگاه ایرانیان ارائه می کند. این گزارش از فرزان ثابت، کارشناس سیاسی دانشگاه استانفورد نقل قول می کند که حضور استفن هارپر در مراسم مجاهدین خلق حاکی از «پیچیدگی های عملیات سیاسی مجاهدین خلق و ساده لوحی و پول پرستی سیاست مداران غربی است که حاضر شدند در این گردهمایی شرکت کنند.»
همچنین، در این گزارش از توماس جونو استاد دانشگاه اتاوا و تحلیل گر سابق وزارت دفاع کانادا نقل شده است که «هارپر آشکارا از یک گروه با سوابق تروریستی، گروهی فرقه گرا، غیر دمکراتیک و کاملاغیر مشروع حمایت می کند که به هیچ عنوان نمی تواند جایگزین رژیم کنونی ایران باشد» توماس جونو با آنکه از منتقدان جمهوری اسلامی است، معتقد است که اگر زمانی جمهوری اسلامی برود، مجاهدین خلق فقط به آنچه انجام می دهد ادامه می دهد — آگهی های پرزرق وبرق در روزنامه ها و همایش های پرطمطراق – اما هیچ نقشی در صحنه سیاسی ایران نخواهد داشت.»
نشنال پست توییت روزنامه نگار ایرانی کانادایی سمیرا محی الدین که از منتقدان سرسخت حکومت ایران است، را با شرح سوابق تروریستی مجاهدین خلق تایید می کند. محی الدین در توییت خود مجاهدین خلق را چنین معرفی کرده است: « فرقه تروریستی که جنایات زیادی علیه بشریت مرتکب شده است، به خوبی مستند شده است.»
بدین ترتیب، به نظر می رسد که مریم رجوی در مراسم خود تنها چهره ایرانی است. سخنرانی اش در هیچ رسانه ای بازتاب نمی یابد مگر در سایت های فرقه خودش و تنها پوشش خبری که در رسانه های بیرون از فرقه وجود دارد از کلیت مراسم و تحلیل های مبتنی بر عدم مقبولیت مجاهدین در ایران و متعاقب آن بی ثمر بودن هزینه های آن است. هیچ کارشناس سرشناس و کار کشته ای از مریم رجوی و فرقه اش به عنوان عنصری که ممکن است در مناسبات سیاسی ایران موثر باشد صحبت نمی کند. گردهمایی امسال هم به منزله مناسکی بود که باید با اصول خاص خود برای افراد درون سازمان و حامیان رشوه گرفته آن ادا شود.
مزدا پارسی