به قرار اطلاع مسیح علینژاد که در کسوت خبرنگار و فعال حقوق بشر از منتقدان جمههوری اسلامی ایران در تلویزیون من و تو و بی بی سی و آمریکا برای کسب نام و نشان و جیره و مواجب خود ازچهره های معرفی شده آزادی یواشکی و چهارشنبه سفید شناسانده شده است، توانسته است بمدت سی وپنچ دقیقه با مایک پمپئو وزیر امورخارجه امریکا دیدار نزدیک داشته باشد.
آنچه حائز اهمیت است انعکاس عجیب وغریب این دیدار در تشکیلات مافیایی رجوی خاصه واکنش سران آن بوده که بسیارقابل تامل و درعین حال مضحک و خنده دار است.
آقای”الف – ر” از ناراضیان حاضر در مقر اشرف 3 که خود آنرا زندان مانزمی نامد، ضمن تماس با آقای پوراحمد در فضای مجازی میگوید:” آقای پوراحمد نمی دانید دیشب درمقرمان چه خبر بود. یک جلسه اضطراری با مسولین وفرماندهان یگان بود که زهرا مریخی برگزار کننده جلسه بود. سوای از فرماندهان و مسولین دست پایین تر، عمده زنان شورای رهبری (مرکزی) از جمله فهیمه اروانی، زهره اخیانی، مژگان پارسایی، صدیقه حسینی، فرشته یگانه وهمچنین به اصطلاح برادران مسئول مثل مهدی ابریشم چی، عباس داوری، مهدی براعی و….در آن جلسه حضور داشتند و حسابی شلوغ کردند……..
من خودم که در جلسه نبودم ولی یکی ازمسولین که با من محفل دارد به من گفت که مابعد ملاقات مسیح علینژاد با پمپئو و انتشار وسیع آن دررسانه های بی بی سی وآمریکا ومن وتو این جلسه تشکیل شد و زهرا مریخی مسول اول درحالیکه خیلی عصبانی بود رو به جمعیت گفت:” لابد خبررو که شنیدید. خوب است دست رو دست بگذاریم که طرف جایزه صلح نوبل را هم بگیرد! شما خجالت نمی کشید. شرم نمی کنید ما ادعا داریم تنها جایگزین رژیم هستیم. ما برای ارتباط برقرارکردن با جان بولتون و رودی جولیانی و همین مرتیکه پمپئو پول کلان خرج و هزینه میکنیم. بعد ناگهانی خبر می آید که مسیح علینژاد میرود و با پمپئو ملاقات میکند وآنوقت خواهرمریم باید بنشیند سماق بمکد”
عضوناراضی دراشرف 3 درادامه گزارش خود به آقای پوراحمد افزود:” جلسه تقریبا دوساعت بطول انجامید ودراین فاصله مدام توی سرشان میزدند وغصه میخوردند که بجای علینژاد باید خواهرمریم با پمپئوملاقات میکرد. مهدی براعی (احمد واقف) بلند شده ودرحالیکه بغض داشت گفت فکر نکنم نه خواهر مریم بلکه عضوی از بخش روابط خارجی ما بتواند درجلسه ورشو در لهستان شرکت کند. معلوم نیست اصلا امریکاییها ما را دست انداخته اند! به ظاهرازما تعریف و تمجید میکنند ولی مسیح علینژاد را برجسته میکنند. مهدی ابریشم چی (شریف) بخاطراینکه ازغافله عقب نیفتد بلند شده و با گرفتن میکروفون گفت من خیلی نگران هستم قضیه شیرین عبادی دارد تکرارمیشود. مگرسال 2003 میلادی بهش جایزه صلح نوبل ندادند واینطوری به خواهرمریم غصه دادند ومن آنشب تا صبح نخوابیدم و فقط گریه کردم.”
آقای”الف – ر” درخاتمه گزارش خود به آقای پوراحمد گفت:” جلسه خیلی شلوغ و درهم وبرهم بود. خودت بهترمیدانی که دراین گونه موارد افراد حالت سرخپوستی به خودشان می گیرند ودیگردنبال نوبت گرفتن نبودند تا دراثبات بحث مسئول اول چاکرمنشی داشته باشند بلکه درسبقت گرفتن ازهم روی هم می پریدند که دراین وانفسا زهرا مریخی روی افراد عربده کشید وگفت: این شوروفتورها ی شما برایم دهشایی ارزش ندارد. من فردا جلسه عمومی میگذارم وآبروی تان را می برم. آخرشما چه مسئولی هستید که زیردستان شما یکی پس ازدیگری می برند ومیروند بیرون ودست به افشاگری علیه ما می زنند. تشکیلات ما نظم وانظباط آهنین داشت که حالا چیزی ازآن نمانده است وهیچکس مقید به ضوابط و چارچوبهای تشکیلاتی نیست و در بدترین حالت ممکن قرارگرفته ایم. الان هم بروید خودتان را بخوانید و ببینید کم وکسری تان چیست. شاید مسیح علینژاد سببی بشود تا بهتر و بیشتر خودتان را بازنگری کنید وعمق بدهکاری خود به رهبری را ببینید. اولین وآخرین بدهکاری تان به رهبری این است که شما درآلبانی جا خوش کردید وآنها هنوزبه تهران نرفتند. آخرشعارصفی تا تهران ومی بریمش به تهران چی شد یعنی کشک بود ………..”
علی نیاکی