در ابتدای ورود تشکیلات فرقه مجاهدین ـ رجوی به آلبانی طبق چندین کنوانسیون و رد و بدل شدن امضا های متعدد قرار بر این شد که تا هر وقت که نفرات جدا شده فرقه در آلبانی باشند مقرری ماهیانه آنها را فرقه مجاهدین بپردازد نگو که آینده را پیش بینی میکرد چون میدانست اگر قرار بر این باشد که کمیساریا پول ماهیانه را پرداخت کند دیگر در تشکیلات رجوی سنگ روی سنگ بند نمی شود.
این پروسه چندین مرتبه دست به دست شد تا ندادن پول توسط کمیساریا و انداختن توپ در زمین فرقه که درتوافق ژنو خانم رجوی اعلام کرده است که تمام هزینه جداشده ها را میدهد تا مدت زمانی مستمری توسط فرقه داده می شد اما هر چند وقت از پول آن کمتر میشد یا در قبال دادن اطلاعات یا چاپلوسی و آدم فروشی پول کم و زیاد میشد این پروسه مدت ها طول کشید که نفرات مجبور به ترک آلبانی شدند و شاید دیگر این فشار ها نباشد و این خود هدف فرقه بود که با فشار بر افراد آنها را مجبور به ترک آلبانی کند تعدادی که موفق شدند توسط پول فرقه و تعدادی در کشور های هم جوار مانند یونان به دام افتاده اند و وضعیت بلاتکلیفی دارند متاسفانه ما این هشدار را قبلا داده بودیم که فرقه دارد پول را قطع می کند و با خوش رقصی جلوی دولت آلبانی به آنها بگوید که چشمانتان را روی افراد باقی مانده ببندید تا آنها هم آلبانی را ترک کنند این پروسه جنگ و دعوا ها و طومار های بسیاری داشت تا خود کمیساریا مجبور به وارد شدن دوباره به موضوع ما شود چون شکایات زیادی از فرقه میشد و کمیساریا خواهان درگیر شدن با آدمها نبود طبق توافق یک سال کمیساریا این هزینه را پرداخت کرد و این باعث ترس فرقه شده بود چون افراد زیادی جداشده بودند به این دلیل که این موضوع در دست کمیساریاست و اینجا بود که فرقه دست به دامن لابی های خود و دولت آلبانی شد و با خرج های کلان برای دولت مردان آلبانیایی کمیساریا حلقه را بر خود تنگ دیده و از این کشور پا به فرار بگذارد و هیچ مسؤولیتی را قبول نکند در چندین مراجعه به ما گفته شد که طرف حساب ما دولت آلبانی است سوال اینجاست که چطور قرارداد در ژنو انجام شده است ولی دولت آلبانی همه کاره است دولتی که چهار سال است قول جواز کار داده است بعد از رفتن کمیساریا دولت آلبانی بر زیر همه ی حرف ها زده و میگویند که همه هزینه ها به عهده خودتان است.
متاسفانه مایحتاجی که همه ی ما بهآن نیاز داشتیم قطع شد و هیچ ارگانی مسؤولیت قبول نمی کند در کشوری که حتی سگ هم پلاک دارد ولی ما همین پلاک و حقوق را نداریم این پروسه خیانت کمیساریا عالی پناهندگان، دولت آلبانی و فرقه رجوی خود کتابی است که آن را باید به رشته تحریر درآود که سیاست مداران به خاطر جیب و موقعیتشان بی گناهانان را به کام مرگ می کشانند متاسفانه ما قربانی عدالت در کشوری آزاد شده ایم من به نوبه خود چیزی به ذهنم خطور نمی کند بیش از پنج سال است که هر نوع مسیری را چک کرده ایم ولی فرقه مجاهدین با امکان مالی خود همه راه ها را مسدود کرده و در ظاهر پیروز صحنه است ولی ما امیدمان به انسان های آزاده ای است که با نوشتن طومار و نامه های خود صدای ما را به ارگان های بین المللی برسانند امید به آن روز که عدالت جایگاه اصلی خود را پیدا کند.
تیرانا، هادی ثانی خانی