شکنجه در یکی از بدنام ترین زندان های دنیا

زندان ابوغریب که درعراق به سجن ابوغریب شناخته میشود در32 کیلومتری غرب بغداد قرار دارد. این زندان ابتدا به خاطر جنایات صدام و رژیم بعث عراق درشکنجه واعدام مخالفان وبخصوص شیعیان به شهرت بین المللی رسید. درسال 2004 میلادی وپس از اشغال عراق توسط ایالت متحد امریکا به محل شکنچه و آزار زندانیان عراقی توسط نظامیان امریکایی تبدیل شد.
این زندان که یکی از بدنام ترین زندان های دنیا بود توسط مسعود رجوی برای ایجاد ترس و وحشت در میان اعضای منتقد خواهان جدایی و شکنجه های جسمی و روحی روانی اعضای جداشده مورد استفاده قرار گرفت. با شروع نشست های موسوم به طعمه که رجوی علنا شمشیر را از رو برای اعضای ناراضی بست؛ برای اولین بار نام این زندان درتشکیلات فرقه دراشرف بر سر زبانها افتاد.
درجریان همین نشست ها بود که رجوی ماسک ازادی خواهی و پز دمکراسی نمایی را از چهره برداشت وعلنا اعضای معترضی را که خواهان جدایی بودند را با حربه زندان ابوغریب مجبور به عقب نشینی وماندن بالاجبار در تشکیلات نمود. وی خیلی علنی و واضح گفت: اعضایی که برتصمیم خود برای جدایی مصر باشند بعد از تحمل 5 سال اسارت درزندان های سازمان به زندان مخوف ابوغریب تبعید خواهند شد.
رجوی برای اینکه برای اعضای ناراضی روشن کند که باانها شوخی ندارد وشرایط وحشتناک زندان را به رخ انها بکشد یکی از نفراتی که توسط سازمان برای مدتی به زندان ابوغریب تبعید شده بود را به پشت میکروفن اورد تا به زبان خودش درمورد شرایط زندان ابوغریب وشکنجه و آزار واذیت شکنجه گران درجمع هزاران نفر صحبت کند. داستان هایی که این فرد از شیوه های شکنجه در زندان ابوغریب تعریف می کرد باعث شد مو بر اندام تمامی اعضای شرکت کننده در نشست سیخ شود و ترس و وحشت بهمراه تشنج همه را فرا گرفت. رجوی درضمن صحبت های این عضو زندانی بازگشتی گفت: اره فکر کردید درزندان ابوغریب بزبان وشیوه ما باشما صحبت می کنند ؟ شیوه های زندانبانان را برایتان توضیح داد حال انتخاب با خودتان است. بعد از ان نشست خیلی از اعضای ناراضی که قصد جدایی داشتند به ماندن مجبور شدند ومنتظر شرایطی ماندند که شاید از این ستون به ان ستون فرجی حاصل شود.
این ماهیت واقعی رهبری است که ادعای ازادی خواهی ودمکراسی برای مردم ایران را با استفاده از منابع مالی جناح های جنگ طلب امریکایی وشیوخ جانی وادمکش تبلیغ می کند. فردی که با اعضای خودش ودربستر تشکیلاتی اش چنین برخورد و رفتاری دارد ایا می تواند سرسوزنی به ازادی معتقد باشد. بعداز سرنگونی صدام تعداد زیادی از اعضای ناراضی که به زندان ابوغریب توسط رجوی تبعید شده بودند داستان سالیان رنج وشکنجه وازار واذیت خودرا بازگو کرده اند. نشستن پای صحبت این اعضا می تواند مارا با ماهیت وخلق وخوی درنده رجوی بیشتر اشنا کند. زندان ابوغریب بی شک یکی از صفحات سیاه کارنامه رجوی درخاک عراق است.
اکرامی