هیچ خبرنگار مستقلی اجازۀ ورود به مراسم مجاهدین را ندارد
آلیس تیلور، مدیر بلاگ بالکانیستا و خبرنگار مستقل انگلیسی که در آلبانی زندگی می‌کند، روایتی از حضور خود در گردهمایی مجاهدین در آلبانی را به نگارش درآورده است که در آن به تدابیر شدید امنیتی محل استقرار مجاهدین ، رفتارهای عجیب اعضای این گروه و عدم امکان حضور خبرنگاران مستقل در این مراسم اشاره می‌کند.
این خبرنگار انگلیسی که طبق اظهارات خود توسط یکی از اعضای مجاهدین برای شرکت در یک همایش حقوق بشری به مقر این گروه دعوت شده بود، از این گروه تروریستی با عنوان یک سازمان سیاسی‌نظامی جنجالی یاد می‌کند که تا پیش از حضور در مقر آنان، اطلاعات زیادی دربارۀ آن‌ها نداشته و از روی کنجکاوی دعوت را پذیرفته است.
وی در ابتدای یادداشت خود به توصیف مشخصات فیزیکی پایگاه مجاهدین در نزدیک روستای مانز در آلبانی می‌پردازد و بیان می‌کند مردم آن منطقه از حضور مجاهدین در نزدیکی محل زندگی خود رضایتی ندارند اما به دلیل ساخت و سازهای مرتبط با مقر مجاهدین و ایجاد شغل برای برخی از مردم محلی، با حضور آنان کنار آمده‌اند.
بر اساس این یادداشت، تدابیر شدید امنیتی اطراف محل استقرار مجاهدین و نگهبانان مسلح از جمله نکاتی است که توجه آلیس تیلور را در بدو ورود به مقر مجاهدین به خود جلب کرده است. نکتۀ دیگری که به نظر نویسندۀ این یادداشت عجیب آمده است ممنوعیت ورود هرگونه لوازم آرایشی شخصی به مقر مجاهدین در آلبانی است به گونه‌ای که در بخشی از این یادداشت می‌نویسد: «در بدو ورود، رژ لب، پودر صورت، سیگار و فندک من را ضبظ کردند و درون پلاستیکی قرار دادند و اعلام کردند در هنگام خروج می‌توانم آن‌ها را پس بگیرم».
پوشش متحدالشکل اعضای مجاهدین ، جدایی محل رفت و آمد و همچنین محل استقرار مردان و زنان، حجاب یکدست زنان و سبیلی که تمامی اعضای مرد سازمان بر روی صورت خود دارند، در کنار این مسئله که هیچ کدام از ساکنین کمپ مجاهدین زیر 50 سال سن نداشته‌اند، از جمله موارد دیگر است که در این یادداشت به آن‌ها اشاره شده است.
این خبرنگار انگلیسی در بخش دیگری از یادداشت خود به توصیف مراسم گردهمایی سالانه مجاهدین که امسال در آلبانی برگزار شد می‌پردازد و از آن به عنوان نمایش یاد می‌کند. در بخشی از این گزارش، وی بیان می‌کند یکی از مسئولین برگزاری همایش پس از اینکه مطلع می‌شود او خبرنگار است، به وی تذکر می‌دهد که اشتباهاً به این مراسم دعوت شده و با عصبانیت به او می‌گوید نباید در همایش حضور پیدا می‌کرده است. تیلور در این باره می‌نویسد: «در این لحظه بود که به دور و اطراف با دقت بیشتری نگاه کردم و هیچ خبرنگار دیگری را مشاهده نکردم و تنها وسایل فیلمبرداری گران‌قیمت و چند عکاس که به نظر می‌آمد از اعضای مجاهدین خلق باشند در آنجا حضور داشتند.»