اگر تمام دنیا را به من بدهند جای مهر شما را پر نخواهد کرد…

به: به مادرم طیبه نوری (اهل اراک) و پدرم
از: دخترتان، نگار
با سلام خدمت پدر و مادری که سالهاست مرا از لطف و محبت خود دور نگه داشته اند و کمبود محبت انان را لحظه به لحظه احساس می کنم. زمانیکه مرا رها نمودید کودکی بیش نبودم و نمیدانستم که چه آینده ای را در پیش رو دارم. اگر میدانستم هرگز اجازه نمیدادم که مرا تنها بگذارید. هم اکنون می دانم که اگر تمام دنیا را به من بدهند جای مهر شما را پر نخواهد کرد. اصلاً شما می دانید من الان چند سالم شده و به چه کلاسی میروم. میدانید وقتی که در کلاسهای تابستانی شرکت کردم روزی که امتحان از ما می گرفتند پرسیدند که نام پدرت چیست؟ اما من متأسفانه ندانستم که باید چه بگویم. میدانید که چقدر دلم برایتان تنگ شده است. تنها کسی که واقعاً بر دردهایم مرهمی نهاد همان پدر و مادرتان بود. شما اگر این فکر را در سر داشتید چرا مرا به دنیا آوردید و قربانی هوسهایتان کردید. از ته قلب میگویم بخاطر من برگردید بخاطر نگارتان.
ببین واقعاً همه این حرفها حرف دل این بچه شما بود که برایتان نوشتم. بابا و مامان تو رو بخدا برگردید. دوستتان دارم.
از طرف نگار.