Mojahedin.ws – امید پویا – 12 جولای 2008
حضور نام مجاهدین در لیست های تروریستی جامعه بین الملل از جمله اتحادیه اروپا، وزارت امور خارجه آمریکا، دول اروپایی و… بر اساس آنچه مجاهدین ادعا می کنند تا اکنون مانع اصلی تغییرات دمکراتیک در ایران بوده است. بدون استثناء ترجیع بند همه تحلیل ها و مکانیزم همه شکست ها و بحران های سیاسی و بن بست های استراتژیک حداقل در طی 5 سال گذشته همین بهانه بوده است. اینکه این محدودیت ها با پیش بردن خط براندازی چه ارتباطی دارد، پاسخ اش به عهده مجاهدین است، که متاسفانه تا این زمان نه به آن پرداخته اند و نه تمایلی به بحث در مورد رابطه این دو پدیده با یکدیگر دارند. در این میان آنچه محرز و روشن اینکه مجاهدین در طی دو و نیم دهه گذشته تمامی شکست های استراتژیک خود را متوجه عوامل بیرونی کرده اند. به گواه آنچه تا کنون پشت سر گذاشته ایم می توان ادعا کرد مجاهدین در هر مقطع و مرحله ای در توجیه دلایل ناکامی های خود به علل و عواملی متشبث شده اند که در نوع خود منحصر بوده است. جالب تر اینکه همواره در کنار این توجیه ها بر آماده بودن شرایط داخلی برای محقق شدن وعده سرنگونی اذعان داشته و مدام با تحلیل شرایط حاکمیت و رقابت جناح های آن و همچنین ارائه آمار و ارقام درباره رشد کمی و کیفی اعتراضات و واکنش های داخلی مسیر نهایی این چالش ها را به سمت فروپاشی تحلیل و ارزیابی کرده اند.
اینکه این پارادوکس تا چه اندازه در دستگاه فکری مجاهدین پاسخ دارد، موضوع جداگانه ای است، اما بیرون از این دستگاه توجیه گرا پاسخ عقلانی و قابل دفاعی بر این ادعا یافت نمی شود. با این حال مشخص نیست که مجاهدین با اتکا به چه برداشت و میزان شعور و آگاهی اعضای خود و هوادارانشان در طی این مدت طولانی را بر طبل ذهن گرا و سکتاریستی کوبیده و کماکان می کوبند. ناگزیر برای یافتن پاسخ این تناقض باید صبوری پیشه کرد و به انتظار تغییر اوضاع و شرایط و مچ شدن همه عوامل فرضی با یکدیگر نشست تا تناسب و ارتباط دینامیکی این پدیده ها را دریابیم. نکته اساسی در تحلیل های مجاهدین این است که علیرغم اصرار بر باوراندن شرایط داخلی برای فروپاشی و سرنگونی اما همواره از عوامل بیرونی به عنوان عوامل تعیین کننده بر سر راه سرنگونی یاد کرده اند. بهانه حضور نام مجاهدین در لیست های تروریستی به زعم مجاهدین راه بندان اصلی برای به تعویق افتادن وعده سرنگونی تلقی شده است. معنی این ادعا این است که برداشته شدن این مانع باید به چشم انداز تغییر و یا به بیان مجاهدی سرنگونی منتهی شود. به این دلیل که مجاهدین بیشتر از همیشه بر آماده بودن شرایط داخلی برای همسویی با این تحولات فرضی اصرار دارند.
اجرای حکم دادگاه انگلستان مبنی بر حذف نام مجاهدین از لیست تروریستی این کشور بر اساس آنچه مجاهدین وانمود می کنند، یک پارامتر تسریع کننده برای محقق شدن وعده سرنگونی و تغییرات در ایران است. مجاهدین بر اساس این تلقی و برداشت کماکان به فعالیت هایشان برای خروج از سایر لیست های تروریستی ادامه می دهند و در این راستا اصرار دارند دول غربی و به خصوص اتحادیه اروپا را مجاب کنند تا به تاسی از مکانیزم هایی که پیش از این نام مجاهدین را در لیست خود ثبت کرده اند، متقابلا اقدام به حذف آن نیز بنمایند. با این اوصاف می توان بر روی این مهم پافشاری کرد که حداقل برای روشن شدن اذهانی که تا این زمان صرفا بر اساس توهم و ناآگاهی ادعاهای سازمان را در موضوع راه بندان تروریستی حمل بر صحت و درستی تحلیل های مجاهدین کرده و می کنند، از خروج نام سازمان از تمامی لیست های تروریستی بدون کمترین چانه زنی و اما و اگر استقبال کنیم.
در اینکه این توجیهات، طیفی از هواداران مجاهدین را با خود همراه کرده و می کند، تردیدی نیست. دلیل اصلی این ساده انگاری را می توان به سیستم مجاب سازی فرقه ای مجاهدین و حاکمیت سانسور و توهم مرتبط دانست. در سیستمی که فکر، اندیشه، تعقل، محاسبه، تحلیل، عقلانیت و خیلی چیزهای بدیهی و معمول جوامع آزاد به صورت تابو در آمده و تعطیل شده، باوراندن این توهمات کار چندان دشواری به نظر نمی رسد. طبیعی است در چنین شرایطی زدودن این توهمات الزامات خاص خود را می طلبد. با این توصیف استقبال از خروج نام مجاهدین از لیست های تروریستی دستاوردهایی به همراه دارد که به اجمال آنها را یادآور می شویم.
1- توهم زدایی از طیف ساده انگار و خوش باور هواداران.
2- خلع سلاح تبلیغاتی – سیاسی مجاهدین در عرصه بین المللی.
3- مجاب شدن جامعه بین الملل و بدنه تشکیلاتی به بی پشتوانگی و فقدان مشروعیت سیاسی مجاهدین در داخل ایران.
4- هموار شدن راه خروج از سازمان و به فراخور برطرف شدن محدودیت های ناشی از همسویی با مجاهدین برای انتخاب مسیر آینده در میان نیروهای منفعل و مسئله دار.
5- تشدید بحران های درون تشکیلاتی مجاهدین به واسطه بی جواب ماندن صورت مسئله سرنگونی.
6- قفل شدن تحرکات به اصطلاح دیپلماتیک و در نتیجه بیرون آمدن مجاهدین از لاک سیاسی و ارتکاب اقدامات غافلگیرکننده از جمله توسل به راه کارهای خشونت آمیز و تروریستی برای اعلام موجودیت و حیات تشکیلاتی.
و…
به نظر می رسد با چنین چشم اندازی، عاقلانه ترین موضع گیری در قبال کسانی که خواهان حذف نام سازمان از سایر لیست های تروریستی هستند، و همچنین خود سازمان، استقبال تام و تمام از این اقدام همه جانبه و بعضا تلاش برای محقق کردن این خواسته مجاهدین باشد. ضمن اینکه باید حداقل در تعامل با بخش های صادق و اما ساده انگار مجاهدین این نکته را یادآور شد که بر خلاف تمامی ادعاهای سازمان مجاهدین، راه بندان اصلی آنها نه لیست های تروریستی که بی پشتوانگی و فقدان مشروعیت سیاسی در داخل است. به این دلیل ساده که اگر آلترناتیوی آن گونه که مجاهدین ادعا می کنند، دارای حداقل مشروعیت سیاسی باشد، نه تنها لیست های مورد ادعای مجاهدین که هیچ اهرم و مکانیزم دیگری چه در عرصه بین المللی و چه در درون به طور اتودینامیک قادر به راه بستن به روی اراده و خواست مردم نیست. و حداقل حامل این معنی است که مردم ایران نسبت به فقدان مشروعیت مجاهدین به عنوان آلترناتیو حاکمیت تردیدی به خود راه نمی دهند.