مجاهدین، تهدید امنیت اروپا
ایران دیدبان
یکی از اهداف مجاهدین از برگزاری تجمع در برابر مقر اتحادیه اروپا و برقراری ارتباط با برخی از پارلمانترها و مجامع اروپایی، تشکیل گروه فشاری است بر روی دولتمردان اروپایی، با این انگیزه که کشورهای اروپایی را وادار به تغییر خط مشی خود در برابر ایران نموده و آنها راه را برای استیلای خط مقابله مستقیم که برخی از جنگطلبان افراطی در دولت بوش دارند، باز نمایند.
کشورهای اروپایی سالهای پس از انقلاب ایران و سقوط پهلوی، همچون امریکا از پذیرش حقوق اساسی مردم ایران سرباز زده و به انحاء گوناگون کوشیدند تا منافع از دست رفتهشان را بازیابند و در نهایت چارهای ندیدند جز برگزیدن سیاست دیالوگ انتقادی و برقراری ارتباطات سیاسی و اقتصادی. در این مسیر موفقیتهای چشمگیری نیز داشتند، تا آنجا که هماکنون دولت امریکا رسماً از ایران درخواست میکند که به پای میز مذاکره با طرفهای اروپایی برگردد و این مذاکرات تبدیل به سیاست مورد قبول ایالات متحده گردیده است.
تحولات اخیر پس از بیانیۀ آژانس بینالمللی انرژی اتمی، این طمع را در مجاهدین ایجاد نمود که میتوانند با لابیگری و تحرکات گسترده، بر سیاست اروپا تأثیر گذاشته و نام خود را از لیست گروههای تروریستی اروپا خارج سازند. در همین راستا شاهد آن بودیم که مریم رجوی مأیوسانه از دولتهای اروپایی خواست تا پایشان را از روی گلوی مجاهدین بردارند و اجازه بدهند که آنها نفس بکشند. دولتهای اروپایی بهخصوص کشورهای فرانسه، آلمان و انگلستان، بهموازات آزمودن سیاستهای گوناگون در برابر ایران، گروه تروریستی مجاهدین را نیز آزمودند.
قرار گرفتن نام مجاهدین در لیست گروههای تروریستی اتحادیۀ اروپا در سال 2001 صورت گرفت. 4 سال پس از اینکه دولت امریکا اقدام به این کار نمود. اعتماد، تجهیز و پشتیبانی از مجاهدین، دو دهۀ 80 و 90 ادامه داشت، تا آنجا که بهصراحت و شفافیت میتوان گفت اروپا به این نتیجۀ قطعی رسید که هیچکدام از شعارها و ادعاهای این گروه قابل تحقق نیست و در حقیقت این نتیجه بر پایۀ آزمونی بیست ساله از این گروه استوار شده است.
پاسخ صریح نمایندۀ دولت انگلستان به لابی این گروه در هفتۀ گذشته و همچنین درخواست اتحادیۀ اروپا از ایران برای از سرگیری مذاکرات، اظهار تأسف سنای فرانسه برای عدم برخورد با این گروه تاکنون و دستور ِکار دولت آلمان برای اخراج اعضای این گروه تروریستی، بهطور کلی تحرکات مجاهدین در چندماه اخیر را بینتیجه گذارد و مجدداً آنها را به نقطۀ صفر پرتاب کرد. با این تفاوت که در حال حاضر آنها در موضع انتقامجویی از دولتهای اروپایی میباشند و میتوان حدس زد که با همان امکاناتی که این دولتها در اختیار آنها قرار دادهاند، نحوۀ این انتقامگیری به چه شکلی باشد.
اما برخی از سیاستمداران غافل اروپایی (به تبع سرویسهای جاسوسیشان) اعتقاد دارند که حضور مجاهدین در مجامع بینالمللی و دادن مجوز برای برگزاری تجمع به آنان، تحت عنوان شورای ملی مقاومت و بازی با پوششهایی نظیر شورا که مجاهدین عمداً ایجاد کردهاند، میتواند گروه فشاری علیه ایران ایجاد نماید. اما قضیّه کاملاً برعکس بوده و اکنون مجاهدین تبدیل به یک گروه فشار خارجی، تحریک کننده و برهم زنندۀ نظم سیاسی و عمومی این کشورها شده‌اند. تا آنجا که تجمعاتی از شهروندان اروپایی علیه دولتمردان این کشورها برگزار میکنند.
اگر چه دولتمردان اروپایی بر اساس همان آزمون 20 ساله، همواره در برابر خواست لابی مجاهدین برای حمایت از این گروه، قاطعانه پاسخ منفی دادهاند، اما به این نکتۀ مهم توجه نکردهاند که مجاهدین به مرور، در موضع خشنترین مخالفین سیاستهای آنان ظهور خواهند کرد. در همین رابطه باید به لحن موضع و گفتار مجاهدین، به موضعی کاملاً خصمانه در برابر این کشورها، که بیشباهت به اعلام یک جنگ رسمی نیست، دقت نمود.
سخنان مریم رجوی در تجمع بروکسل بهخوبی نشان میدهد که اداره کنندگان این گروه تصمیم به مقابله با دولتهای اروپایی به هر نحو ممکن گرفتهاند و بحران دست به گریبان خود را نه نتیجۀ همسویی با صدام و ناتوانی در اجرای شعارهای خود، بلکه در سیاست کشورهای اروپایی میدانند.
از آنجا که شواهد و سرنخهای پنهانی در مورد تحرک مجاهدین علیه کشورهای اروپایی وجود دارد، ظواهر امر به خوبی نشان میدهد که اکنون مجاهدین تبدیل به یکی از بزرگترین تهدیدات علیه امنیت ملی این کشورها شده‌اند.