خفقان گشتاپوی مجاهدین و ماجراهای غسل هفتگی

خفقان گشتاپوی مجاهدین و ماجراهای غسل هفتگی
ایران‎دیدبان
چندی است که به همت سایت نگاه نو، گزارشاتی مربوط به فضیحت‎های غسل هفتگی در درون مجاهدین بر روی اینترنت آمده و تا کنون گشتاپوی مجاهدین که در برابر یک غلط املایی به موضع‎گیری شداد و غلاظ می‎پردازد، پیرامون این مطالب خفقان گرفته است.
خوشبختانه تمام اسناد با اسم و تاریخ مشخص بوده و غیرقابل انکار است و طبعیتاً این را می‎توان یکی از دلایل این خفقان دانست.
اما به‎راستی چرا مجاهدین با وقاحت تمام، هیچ واکنشی در رابطه با این موضوع از خود نشان نمی‎دهند و بی‎توضیح از کنار آن می‎گذرند؟
برخی از اعترافات اعضای این فرقه اساساً قابل طرح و بررسی نیست و از شدت سخیف بودن و پستی، مایۀ شرم‎ساری بشریت است ولی می‎توان برخی از آنان را با تأکیدی دوباره بازگو کرد تا شاید سخنگویان ریز و درشت مجاهدین به افکار عمومی توضیح دهند که در اردوگاه‎شان چه می‎گذرد:
« وقتی صحنه‎هایی از جشن سال نو میلادی پخش می‎شد، درباره زندگی‎ام و یک رابطه‎ای که با یک نفر داشتم، لحظۀ حسرت به‎دلی داشتم.
تا یک هفته پیش تمام فشارهای جنسی‎ام را از طریق استمناء حل و فصل می‎کردم.
چند مورد داشتم خواهری که با او روبه‎رو هستم وقتی روسری‎اش مقداری عقب می‎رود دچار لحظه شدم (در رابطه با یک خواهر هیزی داشتم).
در نشست رهبری در سالن اجتماعات چند لحظه ناپاک و نگاه آلوده داشتم.
در کلاس، عدم تمرکز داشتم و به فکر صحنه‎هایی از یک فیلم جنسی افتادم
… »
صرف نظر از این که باید پرسید به چه مناسبت و چه دلیلی اعضا باید حتی در مورد جزئیات ذهنی و این گونه مسایل گزارش بنویسند؟ این سؤال مطرح می‎شود که در این اردوگاه چه خبر است که حتی با عقب رفتن روسری یک زن و یا آمدن باد و… باعث بروز چنین مسائلی می‎شود؟
حال بهتر است که در مورد گزارش‎هایی همچون اسب و قاطر و سگ و… خفقان بگیرند.