درسوگ يک تروريست
علي اکبر راستگو
کلن- 16 شهريور 1385
در خبرها بود که دو روز پيش يکي از اعضاء مجاهدين بنام ولي الله فيض مهدوی در اثر اعتصاب غذا در زندان گوهردشت درگذشته است. وی که در سال 1380 همراه با مقداری سلاح و مواد منفجره دستگير شده بود، ماموريت داشت که همچون سلف خود حجت زماني با بمب وخمپاره به هدف های کور حمله برده و چند انسان بيگناه را بخاک و خون بکشد.
با مرگ فيض مهدوی بازهم قهرمان جديدی به قهرمانان مجاهدين اضافه شد. سايتهای مجاهدين خروارها مقاله در رثای اين فرد خواهند نوشت. شاعران شعرها در وصف ولي الله خواهند گفت. در اروپا و آمريکا تظاهرات نمايشي زيادی را شاهد خواهيم بود و در پادگان اشرف عزای عمومي اعلام خواهند کرد. ولي در اصل قضيه که ولي الله فيض مهدوی يک تروريست بود، تاثيری نخواهد داشت. تروريست، تروريست است، چه در ايران و چه در ديگر نقاط جهان. مگر سه هفته پيش نبود که دونفر لبناني الاصل که قصد داشتند در قطارهای مسافربری آلمان بمب دست ساز گازی منفجر کنند، با هوشياری مقامات پليس دستگير شدند و منتظر دادگاه خود هستند. آنها در نظر داشتند صدها بيگناه را به قتل برسانند. مردم آلمان نه تنها از دستگيری اين دونفر خوشحال شدند بلکه هر گونه مجازاتي که قوه قضائيه برای آنها در نظر بگيرد کم ميدانند.
ولي الله فيض مهدوی يک قرباني بود. قرباني تفکرات بيمارگونه يک کوتوله سياسي که بمثابه حسن صباح، هواداران کور وکر را در الموت اشرف آموزش داده و برای ماموريت قتل وکشتار به ايران مي فرستاد. حالا اگر در اين مابين هزاران نفر بيگناه کشته شوند، داعي بزرگ را چه باک. وی جايش امن است. امثال فيض مهدوی ها بايد کشته شوند چرا که ضحاک ماردوش به خون آنها برای عقده گشايي های خود نياز دارد.