بمناسبت نگارش” برهنه پای بر جاده ای از شمشیر””

بمناسبت نگارش خاطرات وسلسله مقالات برهنه پای بر جاده ای از شمشیر
میلاد آریایی
21.10.2006
سلسله مقالات آقای بهزاد علیشاهی تحت عنوان برهنه پای بر جاده ای از شمشیر که با قلمی واقع گرا و انسانی به ذکر حوادثی تلخ و هول آور در درون سازمان مجاهدین می پردازد که تا کنون از دیده مردم ایران پنهان بوده وبرای کسانی همچون من که سالیان در قسمت های مختلف این تشکیلات عمرم را سپری کردم بسا تکان دهنده وهول آور بود و به درجاتی بیشتر کمک کرد تا به فهم مناسبات فرقه ای و عمق فساد این تشکل ضد مردمی بیشتر پی ببرم
قطعا و بی تردید این ناجوانمردی ها و ظلم مسلم که در حق کسانی شد که از همه چیز خود گذشتند وحتی عاطفه های خود را به پیش پای دجالک و افسونگری چون(مسعود رجوی ) سر بریدند، همان که مدعی رهبری خلق و ادعای پیروی از امام حسین را میکرد روزی سر باز خواهد کرد و بدانید ستم ونامروتی شما را که بدروغ خود را ناجی مردم ایران میدانستید برای همیشه در سینه تاریخ ثبت شده وننگ اعمال ضد بشری شما ازحافظه تاریخی مردم ایران پاک نخواهد شد.
بیان حوادثی آنطور که رخ داد نه آنطور که سازمان گفت قبل از هرچیز برای تاریخ معاصر ایران به عنوان اسنادی انکار ناپذیر درتاریخچه گروههای سیاسی که قدم در جرگه فرقه های مذهبی گذاشتند ضروری بوده و زحمات آقای بهزاد علیشاهی از این جهت بسا قابل تقدیر است.
جدا شدگان از این فرقه مذهبی در ادامه افشاگری های موثر خود علیه این سیستم سرکوب و مغز شویی پیوسته تلاش خواهند کرد تا جریان سراسر مشکوکی را که سالیان است به عنوان ابزاری در دست قدرت های خارجی بدل شده است را به افکار عمومی شناسانده و در مسیر آشکارکردن حقایق همه آگاهان سیاسی و فعالان حقوق بشر بویزه نسل امروز ایران را به داوری بطلبد. چرا که آنان حتی کمر به قتل و نابودی اعضای خود بسته اند را به وعناوین مردم فریب و تلاش های مذبوحانه سعی میکنند از دست عدالت بگریزند.
جا دارد در همین جا از تلاش های صمیمانه آقای جواد فیروزمند نیز که برای انتشار مطالبی تحت عنوان خانه های ویران شده تقدیر کرد چراکه روشنگری های ایشان نیز به نوبه خود بویژه مطالبی که در باره چگونگی قتل سعید نوروزی از کادر های مسئول مجاهدین عنوان کردند پرده از اسراری گشود که تاکنون در هیچ کجا منتشر نشده بود و تمامی این تلاش ها موید این حقیقت است که :
مرور خاطرات فردی در شرایط امروز سازمان مجاهدین اگر چه میتواند تاثرآور باشد اما زنده کردن خاطرات کسانی که زبان و فرصتی برای بیان دردها و ستم هایی که بر آنان روا رفت پیدا نکردند بسا تعیین کننده وتاثیرگذارتر بوده و براساس همین موارد بود که گزارش تاریخی سازمان دیده بان حقوق بشر در می 2005 به عنوان یک سند حقوقی قابل ارائه در مجامع بین المللی منشر گردید و سازمان مجادین را در تمامیت خود تکان داد.
ضمن آرزوی موفقیت برای تمامی این دوستان امید وارم روزگاری برسد که زندگانی ما در پی نشر بهترین های زندگی قلم بدست گیرد و از غم و اندوه در جامعه بشری اثری نباشد.
به امید آن روز – میلاد آریایی
21-10-2006