” نقض عهد” و “مراجعه ی مشکوک “

درخواست دیدار با اعضای خانواده و نگرانی از بابت آنان که در زندان مانز موسوم به کمپ اشرف 3، در اسارت هستند ، از طرف سازمان مجاهدین یک عمل مجرمانه ، نقض عهد و مراجعه ی مشکوک نامیده می شود!

در همین راستا، آقای فرید شاه کرمی که تقریبا از بدو ورود به آلبانی، تن به اجبارات برده ساز سازمان نداده و از سازمان جدا شده و در تیرانا زندگی می کند، تصمیم می گیرد به زندان مانز( اشرف 3 ) مراجعه کرده و از احوال خواهر خود خانم طیبه شاه کرمی، مطلع شود که با وحشیگری گاردهای حفاظتی که در اطلاعیه سازمان ” سکوریتی آلبانی ” نامیده شده است، روبرو شده و طرد می شود و سازمان اجازه ی این ملاقات را نمی دهد.
سازمان در اطلاعیه خود، آقای فرید شاه کرمی را متهم به پایبند نبودن به مرزبندی های سیاسی و پرنسیب های اخلاقی و اجتماعی نموده است !!! در ادامه نیز افزوده شده است که هرگونه رابطه و کمک مالی سازمان مجاهدین خلق ایران به نامبرده قطع می شود!
این تصویر اطلاعیه ی ننگین سازمان است که در سایت هایش درج شده است :

کدام مرزبندی های سیاسی در نوردیده شده است ؟
کدام کار غیراخلاقی و غیراجتماعی انجام شده است ؟
جداشده ها از همان اول خواستار دریافت کمک مالی و حق و حقوق پناهندگی خود، بصورت مستقیم از کمیساریای ملل متحد بوده و هستند، این سازمان است که با این اقدامات کثیف حق وحقوق جداشدگان را می خواهد از کانال خودش پرداخت کرده و نبض آنان را در اختیار بگیرد.
خواهرش را هم در فضای بسته ی مانز، مجبور کردند که اعلام کند خواهان این ملاقات نیست!
این کثیف ترین و رذیلانه ترین کاری است که یک سازمان مدعی انقلابی گری می تواند انجام دهد. کجای این درخواست ملاقات نقض عهد و مراجعه ی مشکوک است ؟
اسارت در سازمان یک برده داری ابدالدهر شده است، چرا چنین جداسازی و ایزوله کردن هائی، در آلبانی ادامه پیدا می کند. چرا سران دولت آلبانی اجازه ی چنین اعمال ضدانسانی را به سازمان می دهد؟
در سازمان به صراحت می گفتند: رابطه با دنیای بیرون برای هر مجاهد خلق سم است، زهر است ، ضدارزش است ! چرا ؟
چرا باید هر گونه تماسی با دنیای بیرون اینقدر زشت و سیاه جلوه داده شود ؟
اگر یک ایدئولوژی فقط بدون رابطه با دنیای بیرون پابرجاست ، باید به ارکان آن شک کرد، باید به حقانیت و درستی آن شک کرد. البته شک که نه، باید یقین حاصل کرد که این ایدئولوژی گمراه کننده، ناحق و نادرست است .
کدام عضو سازمان می خواست که از اسارت در لیبرتی به اسارتی بزرگ در آلبانی منتقل شود؟ سازمان با وعده و وعید همه را مجبور به این انتخاب کرد و هرگز متصور نبود که سازمان در یک زدو بند سیاسی و کثیف دست به یک اشرف سازی دیگردر یک کشور فقیر و دست نشانده ی آمریکا بزند.
الان هم انگار آینده ی همه ی اعضاء را خریده است . انگار قباله ی ششدانگ زندگی همه باید تا به ابد در دستان مریم رجوی باشد! تکلیف کسی که از سبک غلط مبارزه ی رجوی ها به تنگ آمده چیست؟ رهبران سازمان ، سالها در یک بیراهه ی غلط درجا زده و به قهقراء رفتند، انتظار هم دارند که همه با آنها تا به ابد همراهی کنند! چرا کسانی را که از سازمان جدا می شوند، در شرایط سخت نگه داشته می شوند ، تا مجبور به بازگشت به زندان مانز بشوند؟
ما جدا شدگان ضمن محکوم کردن این رفتارهای شنیع و ضدانسانی، از همه جوامع حقوق بشری وافراد و ارگان های مدافع حقوق بشر می خواهیم از هر گونه اقدام انسانی در راستای آزادی عمل جداشدگان، حمایت کرده و این اقدامات برده ساز سازمان کذابین رجوی را محکوم کنند.
فرید