حدودا درسال 1372 سازمان به همه نفرات 2 قطعه عکس از مسعود و مریم و یک کارت تبریک دادند که همه باید با نوشتن پیام تبریک به خانواده، اضافه می کردند “دراینجا به رهبری مریم ومسعود برای آزادی زن ایرانی می جنگیم .” ما هم ازاین دستور اطاعت کردیم ولی اکثر این نامه ها هرگز ارسال نشد .خواسته آنها فقط تبلیغات دروغین بود و دیگر هیچ!
من کمی به گذشته برمی گردم و از مسئله ی اثبات رهبری در فرقه رجوی صحبت به میان می آورم.
درسازمان رهبری هرچه می گوید درست است و باید انجام داد ،
چراها راباید کنارگذاشت تا راه برای گام بعدی آماده شود، در گام بعد آن چه را داده ای بدست می آوری ، گام دوم غرق شدن در وجود آن ، یعنی مثل آن حرکت کنی و دستگاه ذهنی خود را کنار بگذاری و با حرف او عمل کنی ، مانند عروسک کوکی ، که تنظیم کرده وبدست بچه ها میدهند.
در “فرقه رجوی “مغزشویی را حل در وجود رهبری می نامند که این خودش بحث مفصلی دارد و بدون چون و چرا با چتر انقلاب و ایدئولوژی به نفرات القا می کنند .
گام سوم فدا شدن برای رهبر بود. اما در دستگاه مریم فدا جمله ای است که باید خود را روسیاه کنی برای کارهای فساد اخلاقی. دراین وسط یک سری شیپورچی هم وجود دارد که آن گفته ها را تایید و تو را روسیاه تر کنند.
دراین وضع هم برای دل خوشی وروحیه دادن به نیروهای پاسیو شده دراین شرایط، عکس مسعود ومریم را به این صورت می زنند . برای دیگران مسئله عادی است ولی دردرون تشکیلات ساعت ها روی این مسئله مغزشوی می کنند تا به نیروها روحیه بدهند که روسیاهی در ایدئولوژی تحقق یافت .
چنانکه همه ما درجریان داخل کمپ مانز(اشرف 3) هستیم افراد قرنطینه تشکیلاتی، سالها از هر نوع آزادی محروم بودند .
مردم عادی فقط حالا که ازدست کرونا قرنطینه هستند این کلمه را خوب درک کنند ولی ما سالها با این قرنطینه آشنایی داریم وبرای منطقی جلوه دادن این قرنطینه میگفتند عراق امنیت ندارد نباید به شهرهای عراق رفت .
سیروس غضنفری